Η λέξη εκάς ακούγεται διαρκώς στα αυτιά μας, αλλά αφορά το αρκτικόλεξο Ε.Κ.Α.Σ., το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων, που περικόπτεται, γιατί ξέμεινε το κρατικό ταμείο από χρήματα, αλλά και γιατί εδώ και πολλά χρόνια ορισμένοι το λάμβαναν χωρίς να το δικαιούνται.
Εμείς όμως θα αναφερθούμε στο κανονικό, το πρωταρχικό ?κάς, με την ωραία του δασεία, που ήταν επίρρημα και σήμαινε μακριά. Λίην γ?ρ νη?ς ?κάς ?λθομεν, διαβάζουμε στην ραψωδία Ξ της Οδύσσειας, στ. 496, στην συνομιλία του Οδυσσέα με τον πιστό του χοιροβοσκό, τον Εύμαιο. Ήλθαμε πολύ μακριά από τα καράβια θα πει ο πιστός εργάτης στο αφεντικό του, περιγράφοντας την δολοφονική ενέδρα που είχαν στήσει οι μνηστήρες στον Τηλέμαχο κατά την διάρκεια της απουσίας του.
Αυτό το μακρινό ομηρικό εκάς ακούγεται σήμερα σπάνια σε μια άλλη λόγια φράση παγιωμένη στο λεξιλόγιό μας. Εκάς οι βέβηλοι. Μακριά ας πάνε όσοι δεν δείχνουν σεβασμό εννοούμε, όταν την χρησιμοποιούμε. Έτσι εκφράζουμε την αγανάκτησή μας προς αυτούς που φέρονται με απρέπεια σε χώρους ιερούς. Κάτι τέτοιο ίσως θα σκέφτηκαν μερικοί βλέποντας την ανάγνωση του Κορανίου σε έναν χώρο που αποτελεί παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, σύμβολο μιας οικουμενικής αυτοκρατορίας που δεν υπάρχει πια.
Βέβαια και οι συνταξιούχοι θα μπορούσαν να πουν το ίδιο, παρακολουθώντας τις συντάξεις τους να μηδενίζονται και να εξαφανίζονται, αλλά εδώ λεξιλογούμε και -στο μέτρο του δυνατού- σε αυτήν την σελίδα δεν πολιτικολογούμε. Στα υπόλοιπα άρθρα εκάς οι βέβηλοι, θα αναφωνούμε, δηλώνοντας την δυσαρέσκεια και την αποστροφή μας προς ό,τι προσβάλλει αρχές, αξίες, ιδανικά.
