Όλη αυτή η ιστορία με τις τηλεοπτικές άδειες μάς έφερε στο νου φρούδες ελπίδες και φρούδα όνειρα να λειτουργήσουμε επιτέλους σαν κανονική χώρα. Διαβάζουμε ότι χιλιάδες δικαιολογητικά χρειάζονται, για να αλλάξει το καθεστώς στο τηλεοπτικό τοπίο. Έτσι σκεφθήκαμε την ματαιότητα των προσδοκιών μας, γιατί φρούδος είναι ο μάταιος, ο ανώφελος.
Φρο?δος, φρούδη, φρο?δον το αρχικό μας επίθετο με τα ωραία του στολίδια, δηλωτικά μιας προφοράς που δεν υφίσταται πλέον.
Φρο?δος στην πρώτη του έννοια ήταν εκείνος που έφυγε, εξαφανίσθηκε ή καταστράφηκε, οπότε δεν τον βλέπουμε. Η λέξη είναι σύνθετη με πρώτο συνθετικό την πρόθεση πρό- και δεύτερο το ουσιαστικό ?δός. Φρο?δος, λοιπόν, όποιος είναι πρ? τ?ς ?δο? μπροστά στον δρόμο, έτοιμος για αναχώρηση. Το π έγινε φ, γιατί η λέξη ?δός έπαιρνε δασεία, οπότε το π έπαθε δασύτητα, όπως λέμε, λίγο πρόωρα. Και οι δυο λέξεις πρ?- και ?δ?ς ενώθηκαν σε μια. Έπαθαν κράση, αναμείχθηκαν, όπως το κρασί, που προκύπτει όταν αραιώσουμε τον οίνο με το νερό, γιατί, αν δεν το αραιώσουμε, είναι άκρατο, χωρίς προσμείξεις, όπως το έπιναν οι αρχαίοι μας.
Γιατί πολυλογούμε με τα γλωσσικά πάθη; Για να ξεχαστείτε μέσα στην μαγεία της γλώσσας μας και να λησμονήσετε πόσο φρούδα, ατελέσφορα και ουτοπικά είναι πολλά από αυτά που κάνετε. Αντιθέτως, μπορείτε να συλλογιστείτε τα αντώνυμα του λήμματος, τα οποία παραπέμπουν σε καρποφόρες προσπάθειες, βάσιμες απαντοχές, χρήσιμες δραστηριότητες, σκόπιμες ενέργειες.
Την μεταφορική έννοια της λέξης πρώτος χρησιμοποίησε ο τραγικός Ευριπίδης, στην τραγωδία του Ίων. Ο ποιητής την έγραψε λίγο μετά την Νικίειο ειρήνη, για να τονώσει τις φρούδες ελπίδες των Ιώνων Αθηναίων, απογόνων του πρωταγωνιστικού προσώπου Ίωνος, ότι θα παραμείνουν οι κυρίαρχοι ηγεμόνες στον ελληνικό χώρο.
Και, για να ξαναέλθουμε στα δικά μας! Οι συνταξιούχοι είδαν με την σειρά τους πόσο φρούδες ήταν κάποιων οι υποσχέσεις.
