Η ρέμβη και ο ρεμβασμός είναι η ονειροπόληση. Και τα δυο ουσιαστικά προκύπτουν από το ρήμα ?έμβομαι που είχε την έννοια περιφέρομαι άσκοπα, περιπλανιέμαι, κουνώ το κεφάλι μου από εδώ και από εκεί.
Είναι μια λέξη που προσφέρεται για το καλοκαίρι για όσους θέλουν να αποθέσουν το ρεμβώδες βλέμμα τους στα ωραία της φύσης και του κόσμου που μας περιβάλλει.
Η ?έμβη στον γιατρό της αρχαιότητας Γαληνό (2ος αιώνας μ. Χ.) είχε την έννοια της έλλειψης λογικής, της απώλειας των αισθήσεων που συνόδευαν μια ασθένεια.
Το ρήμα ?έμβομαι από όπου παράγεται ο σημερινός μας λεκτικός τύπος χρησιμοποιούνταν κυρίως μεταφορικά. Οι άστατοι, επιπόλαιοι ???έμβοντο, ζούσαν μια ζωή πότε από εδώ και πότε από εκεί. Επιβεβαίωναν ίσως το δημοφιλές άσμα: Χάνομαι, γιατί ρεμβάζω.
Υπήρχε και η περίφημη παροιμία: ?ν ε?δώλοις κα? σκια?ς ?έμβεται. Κατά λέξη θα λέγαμε περιπλανιέται άσκοπα ανάμεσα σε είδωλα και σκιές. Ενεργεί στην τύχη και ασυλλόγιστα, καταπιάνεται με ανύπαρκτα πράγματα, θα ερμηνεύαμε εμείς.
Ο αρχαίος μας ???έμβετο και όταν έτρωγε το φαγητό του χωρίς όρεξη, όπως τα μικρά παιδάκια που δεν θέλουν να φάνε και κρατάνε ώρες την μπουκιά στο στόμα τους.
Δεν ?έμβονται μόνο οι άνθρωποι στα παλιά κείμενά μας, ?έμβονται και οι λέξεις όταν είναι ασαφείς και απροσδιόριστες, ακατανόητες.
Συνεπώς η ?έμβη και το ?έμβομαι σε μιαν άλλην εποχή είχαν περισσότερο αρνητική σημασία. Ακόμη, ? ?εμβώδης βίος ήταν ο ακόλαστος και ? ?εμβοειδής γραφή η πλημμελής, χωρίς συνοχή.
Εμείς, όμως, παραδιδόμαστε στην ρέμβη του ηλιοβασιλέματος στην κουπαστή ενός πλοίου ή στην ακροθαλασσιά. Καμία ενοχή γι'' αυτό, γιατί η εποχή είναι η ιδανική για ρομαντζάδα και αγνάντεμα στο απέραντο γαλάζιο.
Για ρέμβη πάντως κατάλληλα είναι και βουνά μας!
Αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι!
Για να τροποποιήσουμε τα λόγια του τραγουδιού: Ρεμβάστε, γιατί χανόμαστε.
Κι επειδή ο Δεκαπενταύγουστος είναι κοντά, δεν ξεχνάμε το πολύ ωραίο διήγημα του Σκιαθίτη Αγίου των Γραμμάτων μας, Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, «Ρεμβασμός του Δεκαπενταυγούστου» Σε αυτό έξω από το εκκλησάκι της Παναγιάς της Πρέκλας στην Σκιάθο, ο άλλοτε άρχοντας του τόπου Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας ρεμβάζει, αναπολεί τα ωραία και τα άσχημα της ζωής του που πέρασε.
