Μερικές φορές μας κουράζει η φλυαρία ορισμένων, κυρίως όταν βγάζουν μακρόσυρτους λόγους, σχοινοτενείς όπως συνηθίζουμε να τους λέμε κάπως πιο λόγια.
?, ? σχοινοτενής, το? σχοινοτενο?ς ο αρχικός μας τύπος δήλωνε εκείνον που ήταν εκτεταμένος, όπως το σχοινί που χρησιμοποιεί κανείς, όταν μετρά. Ταυτόχρονα σχοινοτενής ήταν και ο τεντωμένος σαν το σχοινί, μια που τα συνθετικά της λέξης αυτό ακριβώς δηλώνουν, σχο?νος (= το φυτό από το οποίο έφτιαχναν το σχοινί) και τείνω (= τεντώνω). Στον πατέρα της Ιστορίας, τον Ηρόδοτο, συναντάμε τη φράση: σχοινοτενές ποιήσασθαι. Αυτό σημαίνει τεντώνω κάτι. Κι επειδή, όταν τεντώνω κάτι, το κάνω μακρύτερο από όσο είναι, κατέληξε η λέξη να σημαίνει τον εκτεταμένο στο μήκος. Σχοινοτενή ?σματα χαρακτήριζαν οι αρχαίοι μας, για παράδειγμα, τα μεγάλης διάρκειας τραγούδια.
Ας δούμε σήμερα τι μπορεί να γίνει σχοινοτενές. Μια αφήγηση κουραστική είναι σχοινοτενής, μια διάλεξη, μια ανάλυση, ένα άρθρο στην εφημερίδα, αλλά και μια πρόταση σε ένα κείμενο. Σχοινοτενή είναι και τα σχόλια που γράφουμε κάτω από κείμενα. Τότε φυσικά λειτουργούμε σχοινοτενώς.
Σχοινοτενείς έχουν γίνει και οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας, γιατί δεν τραβούν σε μάκρος και δεν έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Σχοινοτενής ακόμη είναι η περιγραφή ενός ωραίου ταξιδιού. Σχοινοτενείς εξηγήσεις δίνουν και όσοι έχουν τη φωλιά τους λερωμένη, είναι, δηλαδή, ένοχοι.
Τη μακρολογία ή φλυαρία την αποκαλούμε σχοινοτένεια. Ο λεκτικός τύπος είναι ασυνήθιστος και ταιριάζει σε ύφος κειμένου πιο επίσημο και λίγο πιο άκαμπτο.
Το σχοινοτενή, εκτός από μακρόσυρτο, φλύαρο, εκτεταμένο, που προαναφέραμε, μπορούμε να τον πούμε μακροσκελή, διεξοδικό και πλαδαρό. Αντώνυμα για το σχοινοτενή έχουμε το σύντομο, συνοπτικό, βραχύ.
Επειδή αναφερόμαστε στο σχοινοτενή, δε σας κουράζουμε άλλο με σχοινοτενείς αναλύσεις σχοινοτενώς εκπεφρασμένες. Βάζουμε τελεία.
