Ίσως να μην ήταν και τόσο κακή ιδέα να πάει στην ΑΔΑΕ ο πρωθυπουργός με μια λίστα προσώπων πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών προκειμένου να ζητήσει από τον επικεφαλής της και τους συνεργάτες του ενημέρωση και κατόπιν δια της «μεθόδου Τσίπρα» να ανακοινώσει στο πανελλήνιο ποιους παρακολουθούσε η ΕΥΠ επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Η διαβεβαίωση του προέδρου της Βουλής Κ. Τασούλα στους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης – όταν αντέδρασαν δια βοής στο υποθετικό ερώτημα Μητσοτάκη – αν και χιουμοριστική, εμπεριείχε μια βεβαιότητα την οποία μοιράζονται και άνθρωποι που βρίσκονται έξω από τον πολιτικό χώρο της Ν.Δ, ή στον ευρύτερο χώρο με τον οποίο συνομιλεί ο πρωθυπουργός.
Τέτοιου είδους παιχνιδάκια με κρίσιμους –για την εθνική ασφάλεια της χώρας– αρμούς, παίζουν μόνο εντελώς αδίστακτοι ή εντελώς απελπισμένοι «παίκτες». ‘Η όσοι διαθέτουν το συνδυασμό.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε τη δυνατότητα, τα μέσα και επαρκείς λόγους, αμέσως μετά την νίκη της στις εκλογές να «τελειώσει» άπαξ δια παντός, με το ψευδεπίγραφο ηθικό και δημοκρατικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο η Κουμουνδούρου υποστύλωσε με τις επισυνδέσεις των αντιπάλων της.
Λίγες μέρες μετά την αλλαγή κυβέρνησης, η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου και Επικοινωνιών, παρέδωσε μια έκθεση στην οποία αναφερόταν ότι οι νόμιμες παρακολουθήσεις της ΕΥΠ το 2018 αυξήθηκαν σε σχέση με το 2017 κατά 40%. Στο «Βήμα της Κυριακής» σε ρεπορτάζ έγκριτου και καλά ενημερωμένου δημοσιογράφου, υπήρχε η υποσημείωση ότι από τα 14.513 αιτήματα τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, οι 11.113 άρσεις έγιναν με διαδικασίες εξπρές, επίκληση θεμάτων εθνικής ασφάλειας μαζί με την εκτίμηση ότι ο αριθμός και η μέθοδος μπορεί να υπέκρυπτε και παρακολουθήσεις για πολιτικούς λόγους.
Μπήκαν κι αυτά άραγε στην ζυγαριά «κανονικότητα ή τοξικότητα» όπως και η μη διερεύνηση των γεγονότων του 2015 για το πως η διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ οδήγησε τη χώρα στο γκρεμό με τον Αλέξη Τσίπρα να διαβεβαιώνει από το οικονομικό φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης διαδεχόμενος στο βήμα τον Βλ. Πούτιν ότι υπάρχουν για εμάς και άλλα ανοικτά λιμάνια εκτός Ευρώπης;
Δεν γνωρίζω τι στάθμιση έγινε. Στην πράξη όμως ο Μητσοτάκης πήρε ένα σφουγγάρι και θέλησε να σβήσει το «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Φευ. Δεν αρκούσε να το θέλει και να το επιδιώκει η νέα κυβέρνηση.
Αυτό έπρεπε να το ενταφιάσουν αυτοί που το ξεκίνησαν και που το εισήγαγαν στην πολιτική ζωή, τόσο ως δόγμα, όσο και ως πρακτική.
Είναι τεράστιο κλισέ και αλήθεια ότι η ιστορία δεν γράφεται με «αν».
Δεν θα ήταν εθνικά επιζήμια, μια περιορισμένη και ελεγχόμενη πρόσβαση στην «αλήθεια» των υποκλοπών της Συριζαϊκής διακυβέρνησης. Γιατί εκτινάχθηκαν οι παρακολουθήσεις το 2018, γιατί δεν διερευνήθηκαν ποτέ οι αλληλο-καταγγελίες κορυφαίων υπουργών του Αλέξη Τσίπρα για παρακολουθήσεις από ανεπίσημα και επίσημα δίκτυα, για παρακολουθήσεις διπλωματών, πρακτοριλίκια και άλλες σκοτεινές ιστορίες;
Καταγγελίες που έγιναν μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, στα κανάλια, στα sms που αντήλλαξαν και βρίσκονται σε κάποιες δικογραφίες, σε υπηρεσιακές εκθέσεις της ΕΥΠ που βρίσκονταν στο πρωθυπουργικό συρτάρι. Ελέγχοντας τα μονοπάτια «επισύνδεσης» ενός και μόνο αριθμού τηλεφώνου, ίσως θα μπορούσε να (έχει) φωτίσει ή να βάλει μπουρλότο στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο της διακυβέρνησης Τσίπρα και Καμμένου.
Η πολιτική κανονικότητα, ως προϋπόθεση για την κοινωνική ειρήνη, την εθνική ασφάλεια, την πρόοδο και την ευημερία δεν είναι «ευκαιρία» για την Αριστερά και έπρεπε αυτό να έχει εμπεδωθεί από την κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία πληρώνει το τίμημα της αφελείας της.
Οι υποκλοπές, με βάση όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα, θα ρίχνουν τη σκιά τους, και στη διακυβέρνηση της Ν.Δ.
Αλλά το παραμύθι, ότι η εθνική ασφάλεια και ο ευρωπαϊσμός της χώρας απειλείται από τον Μητσοτάκη, τον Πιερρακάκη, τον Χατζηδάκη, τον Σκυλακάκη, τον Σταϊκούρα, τον Γεωργιάδη, την Κεραμέως και τον Παπαθανάση και οι εθνοφύλακες και ευρωπαιο- φύλακες είναι οι Τσίπρας, ο Παππάς, ο Σπίρτζης, ο Τζανακόπουλος, ο Δρίτσας και η κ. Αχτσιόγλου, έχει μόνο δράκο. Και δεν μπορεί να μείνει για πολύ διάστημα κρυμμένος.
