Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι αρκετοί αναλυτές, έχουν βρει ένα καινούργιο αφήγημα για να διηγούνται αμέσως μετά τις εκλογές. Ένα αφήγημα που δεν έχει να κάνει ούτε με την νέα κυβερνητική τετραετία, αλλά ούτε με τη σύνθλιψη του Σύριζα από τον οποίο παρέμειναν όρθιοι μόνον ο Αλέξης Τσίπρας και 3-4 στελέχη.
Το αφήγημά τους αναφέρεται στην «εκτόξευση των αποτελεσμάτων της ακροδεξιάς, για την οποία μεγάλη ευθύνη φέρει η πολιτική που ακολούθησε η Νέα Δημοκρατία και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης» τόσο κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας 2019-2023 όσο και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Οι ίδιοι που κατήγγελλαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη για ορμπανισμό, για καθεστωτισμό, για αντιδημοκρατικότητα, για αντιθεσμική συμπεριφορά και για ακροδεξιά πολιτική, σήμερα τον κατηγορούν ότι δήθεν έστρωσε το χαλί για τον ερχομό της ακροδεξιάς.
Ίσως όλοι αυτοί θα έπρεπε να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να αναζητήσουν τις δικές τους ευθύνες. Ας δούμε πως έχει η ιστορία λοιπόν. Ο Σύριζα είχε εμφανιστεί στην πολιτική σκηνή για να καλύψει τον χώρο που ξεκινούσε από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ και κατέληγε στα δεξιά του ΚΚΕ. Ωστόσο, το μόνο που έκανε αφού άφησε πίσω του τα «βαρίδια του ΚΚΕ (Εσωτερικού)», ήταν να γεμίσει αυτό το πολιτικό κενό με αντισυστημικότητα και αντιμνημόνιο που παρήγαγε αφειδώς η κάτω Πλατεία Συντάγματος.
Αυτή η αντισυστημικότητα και το αντιμνημόνιο του Σύριζα είχε συναντηθεί πρώτα στις πλατείες και στις διαδηλώσεις και ακολούθως στις κάλπες του 2015 με το 6,28% της Χρυσής Αυγής και το 4,75% του κόμματος Καμμένου. Και μάλιστα ήταν προσωπική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να συγκυβερνήσει με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και αργότερα να εντάξει πολλούς από αυτούς μέσα στο ίδιο του το κόμμα και στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Είχε επιλέξει δηλαδή το 2015 να συγκυβερνήσει με τμήμα αυτού του 11% του ακροδεξιού αντισυστημικού και αντιμνημονιακού χώρου, παρά με το «Ποτάμι».
Το 2015 οι δυνάμεις της ακροδεξιάς είχαν συγκεντρώσει συνολικά μέσω Χρυσής Αυγής, Ανεξάρτητων Ελλήνων και Λάος πάνω από 12%. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής οι δυνάμεις της ακροδεξιάς συγκέντρωσαν ένα 12,7%. Από το οποίο οι Σπαρτιάτες σαν υποκατάστατο της Χρυσής Αυγής έλαβαν 4,64%, η Ελληνική Λύση των ρωσόφιλων αντιεμβολιαστών που ήταν παρούσα και στην προηγούμενη Βουλή έλαβε 4,44% και το κόμμα Νίκη του σκοταδισμού και των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων έλαβε 3,69%. Σε αυτό το γκρουπ του ακροδεξιού αντισυστημισμού αρκετοί εντάσσουν και την Πλεύση Ελευθερίας που πήρε 3,17% η οποία βέβαια είναι σαρξ εκ της σαρκός του Σύριζα.
Είναι το προχθεσινό αποτέλεσμα τόσο ξαφνικό; Δεν γνωρίζαμε ότι οι οπαδοί του εθνοσοσιαλισμού εξακολουθούν να υπάρχουν; Δεν γνωρίζαμε ότι ο πολιτικός με τα γιατροσόφια και τις επιστολές του Ιησού έχει ένα σταθερό πιστό τηλεοπτικό και όχι μόνο ακροατήριο; Δεν έχουμε συνηθίσει στην κατά καιρούς εμφάνιση γραφικών κομμάτων όπως παλαιότερα της Ένωσης Κεντρώων και σήμερα της θεόπνευστης Νίκης;
Το 12% του 2015 έγινε σήμερα 12,7%. Θεωρείται αυτό το γεγονός, καθαρή προβολή στη χώρα μας του γενικότερου πολιτικού φαινομένου της ραγδαίας εκλογικής ανόδου των ακροδεξιών μορφωμάτων που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρη την Ευρώπη; Μάλλον όχι. Άλλωστε στη χώρα μας έχουμε και το παράδοξο φαινόμενο της εκπροσώπησης στη Βουλή του τελευταίου σοβιετικής πνοής κομμουνιστικού κόμματος στην Ευρώπη, που επιθυμεί να καταλύσει την κοινοβουλευτική δημοκρατία στη χώρα μας.
Τα ποσοστά των κομμάτων δείχνουν πως η αντισυστημικότητα μετακόμισε από το κόμμα του Σύριζα. Και πως κατοικεί πλέον εντός των κομμάτων της ακροδεξιάς που είτε είναι Εθνικοσοσιαλιστικά, Ρωσόφιλα, φονταμενταλιστικά, σκοταδιστικά και αντιδραστικά. Κόμματα που ευεργετήθηκαν από τις αντισυστημικές ρητορικές, αποκτώντας οργή και θυμό. Για παράδειγμα, ακόμα και οι θεολόγοι και οι παραεκκλησιαστικοί ομιλούν περί εναντίωσης στο σύστημα.
Έτσι βλέπουμε πως το αφήγημα της επανάκαμψης της ακροδεξιάς είναι ασθενές. Διότι απλά έχουμε να κάνουμε με φιγούρες από ένα παράλληλο σύμπαν που απλά θα δημιουργούν πρόβλημα στην άσκηση του κοινοβουλευτικού έργου. Και κτίζεται με τον ίδιο τρόπο από αυτούς που ασκούν κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη και από αυτούς που αναζητούν εναγωνίως δικαιολογίες για την κατάρρευση του Σύριζα.
Για εμάς η επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης του πολιτικού χώρου από την κεντροδεξιά μέχρι την κεντροαριστερά, στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη, αποτελεί την πεμπτουσία των εκλογών της 25ης Ιουνίου. Και αυτή είναι που τρομάζει τους πολιτικούς αντιπάλους της ΝΔ, που αναζητούν σωσίβιο ανάμεσα στα αφηγήματα για τη νίκη της ακροδεξιάς. Είναι δηλαδή αυτό που λέει η κλασσική ρήση: «άλλα λόγια, να αγαπιόμαστε».
