Στη διπλανή Τουρκία, ο Ερντογάν έχασε όλες τις μεγάλες πόλεις επειδή τα οικονομικά των οικογενειών υποφέρουν καιρό τώρα. Επιπλέον, η οικονομική πολιτική ήταν ακατάλληλη.
Στην Ελλάδα όπου βρισκόμαστε, ο Μητσοτάκης κέρδισε τις πρόσφατες εκλογές για τους ανάποδους, αλλά ίδιους, λόγους. Τα οικονομικά της χώρας κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Η εφαρμοζόμενη πολιτική εικάζεται ορθή. Ακόμη και η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών παραμένει ανεκτή.
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, η κατάσταση της εθνικής οικονομίας εφόσον υποστηρίζει την κατάσταση της οικογενειακής οικονομίας προσδιορίζει το αποτέλεσμα.
Η πεποίθησή μου είναι ότι αυτό θα αλλάξει προς το καλύτερο για την κυβέρνηση, άρα ο λαός θα στείλει στην Ευρωβουλή την ίδια πλειοψηφία.
Προφανώς δεν θα το κάνει αυτό με τα ίδια νούμερα. Είναι πιθανόν, για παράδειγμα, να μετακινηθεί ποσοστό κοντά στις 10 εκατοστιαίες μονάδες. Είναι εξίσου πιθανόν να πέσει η κυβερνητική παράταξη κάτω από το 30%.
Δεν είναι όμως το ίδιο πιθανόν πως όσα θα χάνει ο Μητσοτάκης θα τα κερδίζουν είτε ο Κασσελάκης, είτε ο Ανδρουλάκης. Κάτι θα πάρουν, αλλά δύσκολα θα επιτύχουν μιαν ανατρεπτική διαφορά ψήφων.
Πιο πιθανόν είναι ότι θα ενισχυθούν σημαντικά οι δύο άλλοι: Βελόπουλος και Κουτσούμπας.
Και είναι εξίσου πιθανόν ότι πάμπολλοι ψήφοι από όσους πήρε ο Μητσοτάκης το περασμένο καλοκαίρι, θα σκορπιστούν στα μικρότερα, σήμερα, κόμματα.
Τι θα οδηγήσει το χέρι των ψηφοφόρων; Οι εντυπώσεις. Ιδίως, μάλιστα, επειδή η κατάσταση της οικονομίας αλλάζει προς το καλύτερο και όχι προς το χειρότερο, όσοι θα φύγουν από την επιλογή των βουλευτικών, θα το κάνουν στη βάση διαφορετικών εντυπώσεων, που έχουν στο μεταξύ επηρεάσει την κρίση τους.
Οι πολίτες έχουμε δύο οράσεις. Την απευθείας και την περιφερειακή. Η πρώτη κοιτάζει τα μεγάλα και ουσιαστικά. Η δεύτερη καταγράφει εικόνες που αν και δεν είναι ευκρινείς, δημιουργούν τη «διάθεση» με την οποία θα φτάσουμε στην κάλπη. Η ψυχολογία των πολιτών λίγο πριν από την κάλπη, θα διαδραματίσει πολύ μεγαλύτερο ρόλο συγκριτικά με την πιο «λογική» ψήφο για τη διακυβέρνηση.
Άρα, όλοι έχουν κάτι να «κερδίσουν».
Κάντε τον λογαριασμό.
Αν η ΝΔ πάρει 29, ο Κασσελάκης ανακτήσει ένα 16, ο Ανδρουλάκης φτάσει το 14, ο Βελόπουλος διπλασιάσει στο 9 και το ΚΚ ανέβει στο 10, θα μένουν και πάλι 20 ολόκληρες μονάδες για τους υπόλοιπους.
Όπως έχει προσφυώς εξηγήσει ο Ανδρέας Δρυμιώτης, δεν θα έχουμε πολλούς μικρούς επειδή το παράβολο για τη συμμετοχή είναι ακριβό, άρα όλοι αυτοί μαζί, άντε να αθροίσουν ένα 2%.
Μένουν 20 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες, για τους υπόλοιπους τρεις που είχαν περάσει το μέτρο του 3% τον Ιούνιο 2023. Είναι πολλές…
Η θρησκευτική «Νίκη» πάει καλά, αλλά εξαρτάται από τον αέρα του Βελόπουλου.
Ο παράγοντας Βελόπουλος θα επηρεάσει και τον γκρίζο κόσμο της άκρας δεξιάς των Σπαρτιατών όπου οι διεργασίες παραμένουν απρόβλεπτες όσο δεν «μιλά» ο καταδικασμένος εξτρεμιστής.
Το ιδιωματικό κόμμα της φωνακλού κυρίας Κωνσταντοπούλου θα κερδίσει το κάτι τις.
Η Αριστερά του Χαρίτση θα βρει σίγουρα το δρόμο πάνω από το μέτρο του 3%.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος με τους «Δημοκράτες» είναι αναμενόμενο, υπό μια προϋπόθεση, να προκριθεί στην ως άνω ομάδα. Η προϋπόθεση είναι πως τον ευνοεί το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι του θα γνωρίζουν ποιόν ακριβώς στέλνουν στην Ευρωβουλή.
Ολόκληρη όμως η δεξιά του Μητσοτάκη, είχε πάρει 13 μονάδες τον Ιούνιο. Άντε να τις κάνει 18.
Ο λογαριασμός ενός «ηττημένου Μητσοτάκη» δεν βγαίνει.
Ιδίως επειδή, καθώς θα εξαντλούνται οι εντυπώσεις θα βαραίνουν οι ψύχραιμοι υπολογισμοί.
Γι' αυτό όμως, ο ρόλος των μήντια θα είναι, αυτή τη φορά, πολύ πιο καθοριστικός από εκείνον που είχαν σε όλες τις αναμετρήσεις από το ’19 και μετά.
Γιατί, αν κάτι ξέρουν να κάνουν «καλά» τα ελληνικά μήντια είναι να κατευθύνουν τις εντυπώσεις. Ιδίως όταν οι πολιτικοί κυλιούνται στον βούρκο των εντυπώσεων.
