Σε λίγες εβδομάδες, όλοι οι πολίτες, θα παραλάβουμε τις φορολογικές μας δηλώσεις.
Είναι ευκαιρία και είναι απαραίτητο να σκεφτούμε αν αξίζει τα χρήματα που με κόπο δίνουμε σε ένα τέτοιο κράτος.
Εγκλήματα που έπρεπε να τα έχουμε προλάβει, όπως η δολοφονία της άτυχης Κυριακής από τον πρώην σύντροφό της μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας.
Εγκλήματα όπως στα Τέμπη, που θα μας συνταράσσουν για πολύ καιρό ακόμη, τα οποία έπρεπε να έχουν προληφθεί.
Είναι απορίας άξιον τι μοντέλο κράτους έχουν οι χιλιάδες νέοι υπάλληλοι του κράτους που μπήκαν πρόσφατα με το ΑΣΕΠ όταν καλούνται να εργαστούν για ένα κράτος που αδιαφορεί για τους πολίτες. Και καλά όσο θα είναι «νέοι». Όταν οι «παλιοί» θα χαλιναγωγήσουν την καλή τους προδιάθεση, απλώς θα έχουμε ένα άθλιο κράτος με ανανεωμένο έμψυχο υλικό.
Δυστυχώς, οι «πιο πάνω» δεν υποχρεώνουν τους «πιο κάτω» να είναι χίλιες φορές πιο προσεκτικοί, συνεπείς, επιμελείς και αφοσιωμένοι στο έργο της προσφοράς του δημόσιου λειτουργού.
Δυστυχώς, απανωτά και καθημερινά γεγονότα μας θυμίζουν ότι υπηρεσίες που αποτελούν κύρια αρμοδιότητα του κράτους, λειτουργούν στον δικό τους κόσμο. Σε αυτόν της κρατικής θεσιθηρίας, της κομματικής δολιχοδρομίας, του πολιτικού κουκουλώματος
Δεκάδες χιλιάδες κρατικοί υπάλληλοι κινούνται με ρυθμούς νωχελικούς, ειδικά όταν τους συγκρίνεις με το άγχος και την πίεση που διακατέχει τους άλλους πολίτες, του ιδιωτικού τομέα, που πρέπει να αποδεικνύουν πολλές φορές την ημέρα ότι αξίζουν τα λεφτά που τους «παρέχει» το αφεντικό.
Αλλά και χιλιάδες άλλοι δημόσιοι λειτουργοί, που σέβονται εαυτούς και τους άλλους, κάνουν σωστά και με αυταπάρνηση τη δουλειά τους και ακόμη παραπέρα. Ευτυχώς!
Γιατί άραγε πρέπει να πληρώνονται όλοι το ίδιο; Γιατί πρέπει να προβιβάζονται με τον ίδιο τρόπο; Γιατί θεωρούνται, όπως έχει επιβάλει το συνδικαλιστικό κατεστημένο, το ίδιο ικανοί;
Η Αστυνομία έχει πάνω από 50.000 ανθρώπους. Τεράστιο πλήθος αναλογικά προς τον πληθυσμό. Πιστεύει κανείς πως αν τους κάναμε 60 ή 70 ή 80 χιλιάδες, η χώρα θα γίνει περισσότερο ασφαλής;
Μία/Ενας χρειαζόταν στο αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων για να προστατευτεί (ίσως προσωρινά, δεν λέω…) η ζωή της νέας γυναίκας από τον άνδρα φονιά.
Ένας σταθμάρχης έπρεπε να είναι αρκετός για να μην πηγαίνει αυτή η χώρα «κι όπου βγει».
Ένας δικαστής με ορθή κρίση και καλή γνώση του νόμου αρκεί για να αποκτήσει ρόλο η Δικαιοσύνη και να συμμετάσχει στην οικοδόμηση μιας καλύτερης κοινωνίας, που θα έχει εμπιστοσύνη στους δημοκρατικούς θεσμούς.
Το ελληνικό κράτος έχει αφεθεί να μετατραπεί σε μια βαρύθυμη γραφειοκρατία.
Είναι καιρός οι πολιτικοί, όλων των μεγάλων παρατάξεων, να αντιληφθούν πως όσο κανακεύουν αυτό το «κράτος με πατερίτσες», τόσο περισσότερο αποξενώνονται οι ίδιοι από τους πολίτες.
Μόνη λύση, για τη δημοκρατική πολιτεία που λέμε πως έχουμε, είναι η συνεργασία μεταξύ των βασικών πολιτικών σχηματισμών. Ώστε να επιβληθούν και δια της ράβδου και όχι μόνον του λόγου, όταν και όπου δεν γίνεται αλλιώς, οι αρχές ενός κράτους που προστατεύει τους πολίτες και τη χώρα και όχι τους υπαλλήλους του.
Είναι, έστω τώρα, η στιγμή να πάρει πάνω του ο Πρωθυπουργός αυτή τη μεγάλη εκστρατεία. Μπορεί /όλα αυτά τα ζητήματα χαμηλής πτήσης να μην τραβούν την προσοχή του, μπροστά σε άλλα, σπουδαία και σημαντικά. Αλλά, όσα χάνει σε δημοτικότητα, παρά την κατά κοινή ομολογία αποδοχή των πραγματικών ικανοτήτων του, από παρόμοια γεγονότα το χάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η καθημερινότητα μετρά όσο και η οικονομία και δεν χρειάζεται να είμαστε stupids για να το καταλάβουμε. Σε στιγμές σκαμπανεβασμάτων της πολιτικής, η καθημερινότητα των πολιτών μετρά ακόμη περισσότερο, καθοριστικά.
Η συγκυρία των φετινών εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο δημιουργεί, προσώρας, μια τέτοια πικρή για την κυβέρνηση στιγμή.
