Όλα αλλάζουν μέσα σε λίγες ώρες. Τα διεθνή γεγονότα μας ξεπερνούν ευκολότερα από όσο φανταζόμαστε.
Κι όμως, πολλές δεκάδες χιλιάδες συμπολιτών μας, συνεχίζουν να πλασάρουν θεωρίες συνομωσιών, κρυφής ατζέντας. Εύκολα μπορείτε να ξεχωρίσετε τους κρυψίνοες λαϊκιστές, επειδή θα προσπαθήσουν να σας πείσουν πως όλα ήσαν προκαθορισμένα, όλα είναι προβλέψιμα και όλα τα έχουν επισημάνει οι ίδιοι αυτοί!
Ο πόλεμος, σχεδόν ξαφνικά, ξυπνά την πάντοτε παρατηρητική κοινή γνώμη, οι πολλοί δηλαδή μεταξύ μας. Αν και σπανίως το ευρύ κοινό εμπλέκεται στις κομματικές, τώρα σοσιαλμιντιακές, αψιμαχίες ζητεί τώρα από όλες τις πλευρές να στρέψουν την προσοχή τους στον διεθνή ορίζοντα.
Σωστό. Ευτυχώς, θα έλεγα, γιατί συχνά δεν το προσέχουμε αυτό όσο πρέπει. Δεν τοποθετούμε εμάς, μπροστά στον ευρύ ορίζοντα. Δεν παρακολουθούμε από κοντά τις περίπλοκες παγκόσμιες δυνάμεις. Ειδικά όταν βρίσκονται σε ανισορροπία, για να μην πω σε τρικυμία.
Κάποια επεισόδια συχνά μας διαφεύγουν. Περνούν στις μέσα σελίδες των εφημερίδων. Στα τηλεδελτία πέφτουν χαμηλά.
Και ξαφνικά πέφτουμε από τα σύννεφα. Όπως οι πύραυλοι και οι βόμβες. «Πότε συνέβησαν όλα;» ρωτούν τότε με απορία, όσοι σύρονται από τις θεωρίες συνωμοσίας.
Απ’ αυτή την άποψη, η συστηματική προσοχή της Ελλάδας, δια του πρωθυπουργού της, όλους τους τελευταίους μήνες, μετά τις εκλογές του καλοκαιριού, τώρα δικαιώνεται.
Πάντοτε πρέπει να κάνει αυτό ο επικεφαλής του κράτους αυτής της χώρας. Σε αντίθεση με θεωρίες του παρελθόντος, σύμφωνα με τις οποίες αρκεί η Ελλάδα να είναι με τους καλούς και κατατρεγμένους όλου του Κόσμου για να παραμείνουμε ασφαλείς, όταν γύρω μας όλα φλέγονται.
Όσο λανθασμένη ήταν και παλαιά η αντίληψη της ουδέτερης ευμένειας προς αντιτιθέμενες δυνάμεις, τόσο πιο επικίνδυνη είναι σήμερα.
Ο κόσμος βρίσκεται σε πόλεμο. Δίπλα μας. Γύρω μας. Οτιδήποτε συμβαίνει στην εποχή μας, έτσι κι αλλιώς, είναι παγκόσμιο. Όχι μόνον όταν είναι κοντά μας. Δίπλα μας. Αλλά και πιο μακριά να είναι, πάλι οι επιπτώσεις μέσω των μηχανισμών διάδοσης φτάνουν ταχύτατα κοντά μας.
Ότι ο χρυσός έκανε, αμέσως, νέο ρεκόρ, ότι το πετρέλαιο θα πάρει την ανηφόρα, ξανά και δυνατότερα, ότι τα τρόφιμα θα γίνουν ακριβότερα, ότι οι εμπορικές συνδέσεις θα ακριβύνουν και πάλι, όλα αυτά, με διαφορετικό βαθμό το καθένα θα επιπέσουν επί της καθημερινότητάς μας.
Από την άποψη αυτή όλα γίνονται πιο φλου, λιγότερο ορατά.
Τι κάνουμε λοιπόν; Στεκόμαστε αυστηρά εντός των συμμαχιών μας. Τηρούμε τις δεσμεύσεις μας και τις συμφωνίες μας. Παρέχουμε τις καλές μας υπηρεσίες σε όλες τις πλευρές που θα ήθελαν να τις χρησιμοποιήσουν. Επιδιώκουμε την αποκλιμάκωση με δικαιοσύνη.
Ευτυχώς, τα «κανονικά» κόμματα δείχνουν ότι στρατεύονται σε αυτή τη, μόνη αυθεντική, ερμηνεία της πραγματικότητας.
Απέναντι στην προεκλογική χαλαρότητα, απαιτείται αυτοσυγκράτηση και σωφροσύνη.
Εξάλλου, ο πόλεμος ξεχωρίζει ευκολότερα, σχεδόν υποχρεωτικά, την ήρα από το στάρι.
