Σε λίγες ημέρες ο Ερντογάν και μια πολυπληθής τουρκική αντιπροσωπεία θα βρεθούν στην Αθήνα. Θα ξεκινήσουν συζητήσεις μετά από πάρα πολύ καιρό και πάρα πολλές δύσκολες στιγμές στις μεταξύ μας σχέσεις. Ποιο είναι το εθνικό συμφέρον κατά την προετοιμασία των συζητήσεων και ποια είναι η εθνική στάση τουλάχιστον μέχρις ότου επιστρέψουν οι Τούρκοι στη βάση τους;
Η μόνη «πατριωτική» απάντηση θα έπρεπε να είναι μια κάποια αυτοσυγκράτηση εμπρηστικών δηλώσεων και ανέξοδων πατριωτισμών. Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να είναι και ειλικρινής και ανοικτή στις όποιες κινήσεις καλής θέλησης ενδέχεται να κάνει η άλλη πλευρά.
Οι διαφωνίες είναι γνωστές, όμως το ζητούμενο είναι να γίνουν κάποια, ακόμη και λίγα, θετικά βήματα. Οι διπλωματικές επαφές είναι απαραίτητες για όποιον επιλέγει τα ειρηνικά μέσα στην διευθέτηση, ακόμη και των δυσκολότερων, διαφορών. Αν δεν το πιστεύουμε καλύτερα να ακυρώσουμε τη συνάντηση και να μη συζητήσουμε ποτέ και για τίποτε. Ας μείνουμε με τις «πατριωτικές» θέσεις κι ας περιμένουμε για τα …χειρότερα.
Δεν έχει αλλάξει κάτι από το θέσφατο «αν θέλεις Ειρήνη, ετοίμαζε τον Πόλεμο», που αποδίδεται στους Ρωμαίους αλλά έχει χρησιμοποιηθεί, από πολύ αριστερά χείλη και για να εφαρμοστεί στις συζητήσεις με την τρόικα… Την ίδια φράση είχε χρησιμοποιήσει, προ δεκαετίας, και ο αείμνηστος πρόεδρος Παπούλιας κατά μιαν επίσκεψή του σε στρατιωτική μονάδα συνοδευόμενος, τότε, από την αείμνηστη υπουργό Άμυνας Γεννηματά. Η κυβέρνηση το ξέρει και το πιστεύει, αλλά έχει την υποχρέωση να δοκιμάσει στο πραγματικό πεδίο την πραγματική διπλωματία.
Πριν όχι πολλές μέρες, ο ναύαρχος, πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, πρώην υπουργός Άμυνας, νυν βουλευτής και «σύμβουλος» του νεαρού προέδρου Κασσελάκη, διατύπωσε δημοσίως την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποστρατικοποιεί νησιά του Αιγαίου. Το έκανε με τον πιο στρεβλό και ύπουλο, κατά τη γνώμη μου, τρόπο αφήνοντας σαφέστατες αντικυβερνητικές αιχμές. Δεν διευκρίνησε δηλαδή, κατά τη συγκεκριμένη τηλεοπτική του εμφάνιση, αν το πρόβλημα που έθεσε είναι ότι η Ελλάδα ενισχύει την ουκρανική αυτοάμυνα ή αν κακώς δεχτήκαμε την τοποθέτηση νέων γερμανικών συστημάτων στον Εβρο, αντί των νησιών, ή, τέλος, αν πρέπει να συνεργαστούμε με τον Πούτιν όταν θα χρειαστεί η ανανέωση παλαιότερων ρωσικών συστημάτων αεράμυνας που είχε προμηθευθεί, σε μια αμφιλεγόμενη κίνηση, η χώρα μας.
Ο Κασσελάκης, απαντώντας σε εύστοχη ερώτηση του Νίκου Χατζηνικολάου, επέδειξε προφανή αμηχανία και προφανέστατη έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων της διπλωματικής και στρατιωτικής πραγματικότητας σε ό,τι αφορά τις ελληνο-τουρκικές σχέσεις. Επανέλαβε, απογυμνωμένα από τις τζιριτζάντουλες Αποστολάκη, τα περί «πονηρής» αποστρατικοποίησης, διανθίζοντάς τα με τη γνωστή ανοησία ότι δεν πρέπει να είμαστε «δεδομένοι σύμμαχοι», προφανώς των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ.
Αλλού όμως είναι το πρόβλημα. Ηδη στο σκοτεινό διαδίκτυο, τον τελευταίο καιρό, χτίζεται η βοή που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να καταγγελθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη για ενδοτικότητα έναντι της Τουρκίας. Ενόσω είναι πασιφανές ότι ο Ερντογάν δεν θα χάσει την ευκαιρία να επαναλάβει στην Αθήνα κάποιες από τις «τρέλλες» που χρησιμοποιεί τον τελευταίο καιρό για να τα βάλει με τη Δύση, ενώ είναι αναμενόμενο ότι θα επιδιώξει να γίνει προκλητικός έναντι των ελληνικών παγίων θέσεων, μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα άμυνας πάνω στα νησιά μας, και να πουλήσει ορισμένοι χτίζουν πάνω στη σύγκρουση.
Οι περισσότεροι που παίζουν αυτό το παιγνίδι προέρχονται από τις ακροδεξιές πλατφόρμες, πολύ συχνά με τη συμμετοχή αποστράτων αξιωματικών ή και την συστηματική εναντίωση τουρκοφάγων «αναλυτών». Ουδέν πρόβλημα. Είμαστε μια ανοικτή και ελεύθερη κοινωνία και κανείς δεν πρόκειται να κλείσει σε κάποιο «δωμάτιο» όσους συνωμοσιολογούν με την παραμικρή αφορμή. Σε τελευταία ανάλυση, έχουν κι αυτοί την «χρησιμότητά» τους.
Είναι όμως εντελώς άλλη κατάσταση όταν συμπορεύονται μαζί τους κόμματα που έχουν περάσει από τα κυβερνητικά έδρανα. Είναι, επιπλέον, μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μας εξηγήσει ο Κασσελάκης πώς ακριβώς εννοεί την «πατριωτική» αριστερά που τόσο εκνευρίζει τους πιο -αριστερούς συντρόφους του. Αν οι «Καμένοι» είναι η νέα συνιστώσα του Σύριζα, καλό είναι να το γνωρίζουμε. Προφανώς, σε ακόμη πιο δύσκολη θέση κινδυνεύει να βρεθεί ο κ. Ανδρουλάκης, αλλά θα περιμένουμε να τον ακούσουμε προτού τον κρίνουμε. Πολύ φοβάμαι πάντως ότι οι Μητσοτάκης-Γεραπετρίτης θα τραβήξουν μόνοι τους το κάρο της πολύ δύσκολης ειρηνικής συγκατοίκησης με τους γείτονες.
