Το πρώτο που εύκολα μπορείς να πεις είναι ότι πρόκειται για σκατόψυχους. Ο λόγος για τους «αριστερούς» ιντερνετικούς λογαριασμούς, ανώνυμους κατά κανόνα, που συνεχίζουν να εκφοβίζουν όσους δεν συμφωνούν με την ηγεσία του κόμματος, σήμερα, κυβέρνησης πριν λίγα (και πολύ δύσκολα) χρόνια. Πρόκειται για περίφημα τρολς, που τα έφερε στην επιφάνεια της πολιτικής ζύμωσης, ο Πάνος Σκουρλέτης και ορισμένοι ακόμη από τους διαφωνούντες του Σύριζα.
Η συγκεκριμένη προσωπικότητα της αντιπολίτευσης είπε μάλιστα ότι προτίθεται να προσφύγει στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Πριν λίγες μέρες κατήγγειλε ότι επώνυμοι δημοσιογράφοι εργάζονταν ως τρολ του Αλέξη Τσίπρα. Εντελώς λογικά συμπέρανε ο Σκουρλέτης ότι είναι οι ίδιοι λογαριασμοί που επιδίδονται σε δολοφονίες χαρακτήρων εναντίον όσων διαφωνούν με τον νέο πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη. Υπάρχει βλέπετε… συνέχεια στην ηγεσία.
Τι δουλειά κάνει όμως ένα τρολ; Και γιατί μπορεί να είναι χρήσιμο στην πολιτική; Τα τρολ έγιναν πολιτικώς διάσημα λόγω της συμβολής τους, που την έκριναν οι εκλογικοί αναλυτές ως καθοριστική, στην εκλογή του Τράμπ. Υπήρξε μάλιστα ειδική έκθεση της αμερικανικής δικαιοσύνης για τον κεντρικό ρόλο των τρολ και τη χρήση μποτ (που πολλαπλασιάζουν ηλεκτρονικά τις αναρτήσεις) από ρωσικές υπηρεσίες στο σκοτεινό διαδίκτυο και για το πως αναμείχθηκαν στις αμερικανικές εκλογές του 2016.
Η κλασική περιγραφή ενός «αγαθού» troll είναι «ο χρήστης του ίντερνετ με διάφορα απωθημένα, ο οποίος κάτω από το πέπλο της ανωνυμίας μπαίνει σε forums, chat rooms ή blogs και γράφει άσχετα ή επιθετικά σχόλια με σκοπό να διαταράξει τη συζήτηση» (slang.gr). Όταν όμως πρόκειται για πολιτικά θέματα, ενεργοποιούνται τα βρώμικα trolls.
Τα βρώμικα τρολ είναι κοινοί συκοφάντες, που διασπείρουν επί τούτου κατασκευασμένες «ειδήσεις» ή «αποκαλύψεις» με σκοπό να συκοφαντήσουν και να βλάψουν την υπόληψη ατόμων-στόχων. Πρέπει η κοινωνία να μισήσει τα πρόσωπα-στόχους. Να πειστεί ότι αυτοί φταίνε για όσα δυσάρεστα συμβαίνουν γύρω μας. Και κάτι ακόμη σημαντικό: να «δικαιολογηθεί» η επίθεση εναντίον τους. Χρησιμοποιούν την πιο παλαιά μέθοδο συκοφαντίας: αποσπούν μια κουβέντα, την τοποθετούν έξω από τον όποιο, συνήθως ζωηρό, διάλογο γίνεται στην τηλεόραση κατά κανόνα, τη συνδυάζουν με συνθήματα και προσθέτουν λιγότερες ή περισσότερες, ελαφρύτερες ή βαρύτερες βρισιές και χαρακτηρισμούς.
Κοτσάρουν κι ένα κατάλληλα κομμένο και ραμμένο «βίντεο» για να τονίσουν την αντικειμενικότητα όσων λένε και η (βρώμικη) δουλειά είναι έτοιμη να γίνει κτήμα των πολλών.
Είναι προφανές ότι ένα ή μερικά trolls δεν επαρκούν. Γι αυτό καλούνται οι «οπαδοί» ή οι δήθεν ανυποψίαστοι followers, ως απλοί πολίτες να προωθήσουν στους δικούς τους αναγνώστες/followers το ίδιο σιχαμερό υλικό. Όταν όλα αυτά έχουν πολλαπλασιαστεί στο έπακρο, χρησιμοποιούνται και στην επίσημη πολιτική, ακόμη και μέσα στο Κοινοβούλιο. Αναπαράγονται ως «είδηση» από δεκάδες «φιλικά» sites στο διαδίκτυο. Μέχρι και θέμα συζήτησης γίνονται σε τηλεοπτικές εκπομπές ποικίλης ύλης.
Με την πρώτη ευκαιρία, όπως είναι μια δημόσια αντιπαράθεση χρησιμοποιούνται από την ίδια πολιτική πλευρά ως «αντικειμενική αλήθεια». Αφού «γράφτηκε» κάπου, κανείς δεν θυμάται συνήθως «πού;» ή πόσο αξιόπιστος είναι αυτός που το έγραψε, δεν μπορεί βρε παιδί μου, κάπως θα ισχύει. Ο στόχος εκπληρώνεται με ευκολία αφού είναι ο «κατηγορούμενος» που πρέπει να αποδείξει ότι τον συκοφαντεί ο συκοφάντης. Το δίκηο ή έστω η άποψη κάποιου εξαφανίζεται από τις διακοπές, τις φωνές και τις αντιπαραθέσεις και αυτό επαναλαμβάνεται μέχρι να ολοκληρωθεί η παστρική δουλειά των σκατόψυχων τρολ.
Η δουλειά των συριζο-τρολ συχνά συνδυάζεται, προφανώς από τους ίδιους σκοτεινούς μηχανισμούς, με πιο σκληρές επιθέσεις. Οργανώνεται «αυθόρμητο» δημόσιο μπούλινγκ με απειλή ή και ανοικτή λεκτική και ενίοτε σωματική βία. Οργανώσεις τρομοκρατικές, όπως ο διάσημος πλέον Ρουβίκωνας, αναλαμβάνουν να βάλουν βόμβες-γκαζάκια ή να εκτελέσουν άλλες παράνομες πράξεις, ακόμη και παραβιάζοντας την ιερή ασυλία της κατοικίας των στόχων που βάζουν τα trolls.
Πρέπει όμως, για να είμαι δίκαιος, να προσθέσω κάτι ακόμη στις καταγγελίες των «αγνών αριστερών» που βλέπουν τώρα τη «γλύκα» του κυνηγητού που υφίστανται από τους βρωμιαρέους του «χίτες» του «Χ ή Τwitter». Έχουν, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, οι ίδιοι οι σημερινοί καταγγέλοντες χρησιμοποιήσει πλήρως και ανερυθρίαστα τις υπηρεσίες των ίδιων αυτών «λογαριασμών» εναντίον πολιτικών αντιπάλων τους.
Είναι τέλος προφανές ότι κανείς δεν περνά τόσες ώρες, γράφοντας μονά και διπλά μηνύματα, retweets, απαντήσεις και «σχόλια», με βρισιές, σεξιστικές και υβριστικές παραινέσεις προς τον λαό του twitter, χωρίς κάτι να βάζουν στην τσέπη τους. Το παραδέχεται, από την ανάποδη, ένας από τους γνωστούς πλέον λογαριασμούς όταν απειλεί τον Σκουρλέτη να φέρει «τις αποδείξεις που τον συνδέουν με ΣΥΡΙΖΑ, Πολάκη, ακόμη και με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα», λέγοντας: «Ελπίζω να προσκομίσετε και τις αποδείξεις των «πληρωμών» μου από το κόμμα όπως έχετε υπαινιχθεί».
Προφανώς είναι σίγουρος ότι οι πελάτες του, όταν ερωτήθηκαν με το κλασικό «με ΦΠΑ ή χωρίς» προτίμησαν να μη κοπεί …απόδειξη. Κάτι γνώριζαν ότι θα τη βγάλουν καθαρή πληρώνοντας τον ελάχιστο φόρο Χατζηδάκη. Τους υπερασπίστηκε πάντως θαρραλέα ο Κασελάκης που διαβεβαίωσε, εγκαινιάζοντας ένα νέο γύρο «δεν πληρώνω», ότι μέχρι 10.000 ευρώ οι (ά)τιμοι αυτοί επαγγελματίες δεν θα πληρώνουν ούτε ένα ευρώ!
