Το «στραβάδι» Κασσελάκης νομίζει ότι τρώμε κουτόχορτο. Προσωπικά δεν συμπάθησα καθόλου το γεγονός ότι με τόση συζήτηση για τα αστακοκάραβά του, δεν βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει τον θαυμασμό του για τα υπέροχα δεκάποδα που θέλουν 10 χρόνια για να γίνουν ενός κιλού!
Όπως δεν συμπαθώ και την «κακοποίηση» της σκυλίτσας του όπως και κάθε σκυλίτσας βρίσκεται στο δρόμο του η οποία υπόκειται στο μαρτύριο της παθιασμένης αυτοπροβολής του συριζαίου προέδρου. Έλεος, κι εμείς αγαπούμε τα ζώα, αλλά δεν τα κάνουμε κουκλάκια.
Μου έδωσε όμως, χθες, την αφορμή να πω δυο καλά λόγια για την προσπάθειά του να διατυπώσει μια κάποια οικονομική λογική. Σίγουρα έριξε μια ματιά σε όσα του σέρβιρε ο έμπιστος.
Ενώ το πρωί εξήγησε τις προτάσεις του κόμματος για την οικονομία και είπε ό,τι είπε, το βράδυ της ίδιας μέρας, σε συνέντευξη στο Μega, έπαιξε άλλο τραγούδι.
Το πρωί μίλησε για μειώσεις φόρων. Αυτό είναι, όπως συμφωνήσαμε, προς τη σωστή κατεύθυνση. Ακόμη και με το λιθαράκι του αναπόφευκτου λαϊκισμού, ότι δήθεν θα πληρώσουν περισσότερα οι πολύ εύποροι (αυτό που πάντα τραγουδούν οι «αριστεροί» και ποτέ δεν κάνουν), οι προτάσεις αξίζει να συζητηθούν.
Το βράδυ θυμήθηκε μια άλλη ιδέα. Τη φορολογία σε ενιαία κλίμακα, όλων των εισοδημάτων απ’ όπου κι αν προέρχονται.
Την πήρε την ιδέα από το εγχειρίδιο της ομάδας που υπό τον νομπελίστα Πισσαρίδη και κατόπιν εντολής Μητσοτάκη έγραψε την ομώνυμη Έκθεση. Συγκεκριμένα στη σελ. 12 σημειώνεται: «Ενσωμάτωση εισοδημάτων σε ενιαία κλίμακα φορολογίας, ανεξάρτητα από την πηγή».
Βάζω στοίχημα ότι δεν το γνωρίζει, αφού μόλις τις προάλλες κατηγορούσε τον Μητσοτάκη ότι εφαρμόζει τις «συνταγές» Πισσαρίδη, στο ζήτημα των νέων πανεπιστημίων!
Mε την πρωινή «ιδέα», είχαμε μια νέα κλίμακα φορολόγησης, για μισθωτούς και ελεύθερους επαγγελματίες με περισσότερα κλιμάκια.
Είδα με ενδιαφέρον την πρόταση επειδή, χωρίς να το λέει, καταλήγει σε μια επιβεβλημένη τιμαριθμοποίηση και ταυτόχρονα ελαφραίνει το βάρος για τους καλύτερα πληρωμένους μισθωτούς που βγάζουν πάνω από 2 χιλιάρικα το μήνα. Δεν ξέρω αν είναι το κοινό του, αλλά θα τον αγαπήσουν.
Για τις επιχειρήσεις, δηλαδή για τα μερίσματα, πρότεινε δύο συντελεστές. Έναν μειωμένο στο 17% (κέρδη μέχρι 220 χιλιάδες) αντί του σημερινού 22%, για τον οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχεδιάζει νέα, κατά δύναμιν, μείωση. Ο άλλος συντελεστής, στο 24% για τα παραπάνω εισοδήματα δεν πρόκειται να ανησυχήσει τους μεγάλους καπιταλιστές.
Η βραδινή «ιδέα» είναι διαφορετική: «Καταργούμε τον αυτοτελή φόρο στα μερίσματα. Γιατί θα πάει στην ατομική κλίμακα. Και για τη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρηματιών, οι οποίοι ούτε καν ονειρεύονται ποσά πάνω από 100.000 € μερίσματα, τους μικρομεσαίους λέμε τώρα, θα υπάρξει λιγότερος φόρος με αυτό τον τρόπο», είπε.
Δεν βγαίνει άκρη έτσι.
Για κάποιον που ισχυρίζεται ότι ξέρει καλύτερα χρηματοοικονομικά, κάτι δεν πάει καλά.
Είναι προφανές ότι οι μικρομεσαίοι, «λέμε τώρα» όπως ειρωνικά το είπε και ο ίδιος, γιατί για μεγάλους τους κόβω με πάνω από 100 χιλιάρικα καθαρά τον χρόνο, θα προτιμήσουν την πρωινή ιδέα.
Οι μισθωτοί θα βολευόντουσαν με μια σωστή και τίμια τιμαριθμοποίηση, αντί των παιγνίων Κασσελάκη.
Όλοι πάντως προτιμούν να μη διακινδυνεύσουν νέα χρηματοοικονομική αστάθεια στο κράτος, νέα αποσταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος, νέα κρατικοποίηση μεγάλων επιχειρήσεων.
Όλα αυτά είναι η γνωστή συνταγή του 2015. Αυτή που πάντα καταλήγει σε σκληρό μνημόνιο και σε νέα κατακρήμνιση του πραγματικού εισοδήματος των πολλών και αδυνάτων.
Αυτό, Στέφανε, δεν το θέλουμε. Κάνε τη θητεία σου τώρα και τα ξαναλέμε όταν ορκιστείς να υπερασπίζεσαι «μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός σου, τας Σημαίας».
Έχεις καιρό μετά να μάθεις καλύτερα χρηματοοικονομικά.
