Ο σεβασμός προς κάθε μια μητέρα που χάνει το παιδί της είναι αυτονόητος. Η κυρία Καρυστιανού δεν είναι η μόνη και δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Γι αυτό την ακούμε και δεν σχολιάζουμε. Είτε συμφωνούμε, είτε είμαστε επιφυλακτικοί. Πάντα με την ίδια βουβαμάρα που επιβάλουν οι παραδόσεις και η πίστη μας.
Οφείλει όμως και αυτή να σέβεται όσα εμείς πιστεύουμε. Μόνον ο αλληλοσεβασμός προστατεύει τον σεβασμό. Μόνον η κοινή κατανόηση των κοινών σημείων αναφοράς επιτρέπει να ακολουθούμε ευλαβικά τις προσπάθειες γονέων, φίλων και όσων υποστηρίζουν την πορεία της δικαιοσύνης προς τη Δικαιοσύνη.
Με την επιχειρειθείσα χθεσινή παρέμβασή της στις διαδικασίες της Βουλής, λίγο πριν την οριστική εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας διευρύνθηκε το χάσμα που είχε ανοίξει η κυρία Καρυστιανού, με παλαιότερες ενέργειές της, όπως εκείνη η περσινή επιστολή μια μέρα προτού κλείσει η Βουλή για τις Ευρωεκλογές ή το κατηγορητήριο εναντίον των θεσμών της χώρας ενώπιον επιλεγμένων προσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Οι δύο χθεσινές επιστολές της, που διαβιβάστηκαν αμέσως προς το σώμα των βουλευτών και οι οποίες σίγουρα δεν εκφράζουν τη μητέρα αλλά θυμίζουν εντόνως το αναρχοαυταρχικό «στυλ Ζωή» ελέγχονται ποταπώς από το ίδιο το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Οι διατυπώσεις προκαλούν έκπληξη δυσάρεστη για την αμετροέπειά τους και την καταπάτηση των ορίων.
«Με μεγάλη μου έκπληξη διαπιστώνω, γράφει, ότι ετοιμάζεται η τελευταία ψηφοφορία για τη θέση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας χωρίς να έχετε ανταποκριθεί στο αίτημά μας να απαντήσετε και να διαβιβάσετε το αίτημά μας με τα τρία καυτά ερωτήματα». Πρώτο μεταξύ των οποίων φιγουράρει το εξής: «Δεν θα έπρεπε οι βουλευτές να γνωρίζουν όλη την αλήθεια για τις πράξεις και παραλείψεις πάνω στο έγκλημα του υποψήφιου για τη θέση του ΠτΔ κ. Τασούλα πριν την ψηφοφορία;»
Φαντάζομαι την απογοήτευσή της από το γεγονός ότι οι βουλευτές, με γνώση της επιστολής και με σεβασμό στην επίκληση της συγκεκριμένης μητέρας, έπραξαν το καθήκον τους κατά το Σύνταγμα. Εξέλεξαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αν πάλι δεν ενδιαφέρεται για την εύρυθμη εφαρμογή των συνταγματικών προβλέψεων, δεν έχει κανένα λόγο να απευθύνεται στο Σώμα των εκλεγμένων.
Η ενέργεια αυτή ήρθε σε συνέχεια μιας άλλης αδιανόητης, και ψυχρά καταδικαστέας ενέργειας του ιδίου ατόμου. Σε μια χώρα που μόνον η 17Ν δολοφόνησε 24 ανθρώπους, ανάμεσά τους και ο εικοσάχρονος Αξαρλιάν, και προσπάθησε να δολοφονήσει άλλους τέσσερις, δεν εκδίδεις εντολή θανάτωσης δικαστή. Και μάλιστα εκείνου που συνεχίζει την έρευνα για τις εγκληματικές ενέργειες και παραλείψεις που οδήγησαν στην τραγωδία.
Ευτυχώς, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αντέδρασε στο κύμα δολοφονικού μίσους που προκάλεσε η φρικτή ενέργεια έκδοσης φετφά. Απορώ, δεν είναι σε θέση η κυρία Καρυστιανού να καταλάβει ότι με παρόμοιες ενέργειές της οπλίζει το χέρι επίδοξων τρομοκρατών;
Ο σεβασμός προς τους ανθρώπους των ανθρώπων που χάθηκαν στα Τέμπη παραμένει αλώβητος και ακέραιος.
Αλλά δεν θα φθάσουμε να απειλούμε βουλευτές και δικαστές. Υπάρχουν όρια!
