Η αξέχαστη περσινή χρονιά, μέσα στην οποία είδαμε πρώτα τον χαλκό να πέφτει στα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας τετραετίας και ύστερα να ανεβαίνει προς επίπεδα τιμών που είχαμε να δούμε από το 2012, μπορεί να επισκιαστεί σύντομα, αν το 2021 συνεχίσει όπως ξεκίνησε.
Η σταθερή άνοδος από τις αρχές του Ιανουαρίου έφερε την τιμή του χαλκού στα μέσα του Φεβρουαρίου κοντά στα 4,30 δολάρια/λίβρα, 100% παραπάνω από τις τιμές της περσινής άνοιξης και πολύ κοντά στα ιστορικά υψηλά των 4,50 δολαρίων/λίβρα που σημειώθηκαν το 2011. Στους δύο μήνες που έχουν περάσει από τότε, οι διακυμάνσεις της τιμής του χαλκού ήταν σχετικά μικρές και η διόρθωση από τα ψηλά δεν έχει ξεπεράσει το 10%. Η κατάσταση αυτή είναι δύσκολο να κρατήσει πολύ παραπάνω και θα πρέπει να περιμένουμε, σχετικά σύντομα, την επόμενη δυνατή κίνηση του μετάλλου.
Η απαισιόδοξη άποψη έχει μία αρκετά λογική βάση. Πρώτα απ’ όλα, βρισκόμαστε κοντά στις ιστορικά υψηλότερες τιμές του μετάλλου και αυτό από μόνο του αρκεί για να φέρει μία πιο ισχυρή διόρθωση. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, οι πολύ ψηλές τιμές θα αποτελέσουν αφορμή για αύξηση της παραγωγής των ορυχείων και την επακόλουθη αύξηση της προσφοράς, η οποία ούτως ή άλλως είχε μειωθεί μέσα στο 2020 λόγω των προβλημάτων που έφερε η πανδημία σε πολλά ορυχεία. Όσον αφορά στην ζήτηση, η άποψη αυτή υποστηρίζει πως η τεράστια δίψα της Κίνας για χαλκό, που εκδηλώθηκε πέρυσι από την άνοιξη και μετά, θα ατονήσει καθώς η οικονομία της έχει ήδη επιστρέψει σε ένα πολύ καλό επίπεδο ανάπτυξης.
Μπορούμε να πούμε πως ο συνδυασμός των τριών παραπάνω παραγόντων ευθύνεται για την στασιμότητα που παρατηρούμε στην τιμή του χαλκού το τελευταίο δίμηνο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μέσα στο διάστημα αυτό έλαβε χώρα και μία σχετική ισχυροποίηση του αμερικανικού δολαρίου, πράγμα που πάντα δημιουργεί προβλήματα στις τιμές των βιομηχανικών μετάλλων αλλά και άλλων εμπορευμάτων. Σαν ένδειξη της ορθότητας της άποψής τους, οι απαισιόδοξοι επισημαίνουν πως τα αποθέματα χαλκού στις αποθήκες των χρηματιστηρίων του Λονδίνου και της Σανγκάης έχουν ανεβεί σημαντικά από τον Νοέμβριο.
Η αισιόδοξη άποψη όμως φαίνεται να έχει ακόμα πιο λογική βάση. Σύμφωνα με αυτήν, οι πραγματικοί λόγοι για την στασιμότητα του τελευταίου διμήνου είναι δύο, η ανάγκη για «ξεκούραση» της αγοράς και η ενίσχυση του δολαρίου. Σχετικά με την αύξηση της παραγωγής των ορυχείων, επισημαίνουν πως οι πιο πολλές εταιρείες που διαθέτουν ορυχεία χαλκού δεν θα βιαστούν καθόλου να ξεκινήσουν την επαναλειτουργία ορυχείων ή να επεκτείνουν κάποια που βρίσκονται σε λειτουργία. Όπως δήλωσε προ ημερών στο Reuters ο διευθύνων σύμβουλος της Antofagasta, σημαντικής παραγωγού χαλκού, καμία εταιρεία δεν πρόκειται να ξεκινήσει επέκταση της παραγωγής χωρίς να το «σκεφθεί τουλάχιστον δύο φορές».
Όσον αφορά στην ζήτηση, οι πληροφορίες από την Κίνα λένε πως η ζήτηση δεν φαίνεται να υποχωρεί. Όπως δήλωσε σε ένα διεθνές συνέδριο των εταιρειών χαλκού (εξ αποστάσεως φυσικά) υψηλόβαθμο στέλεχος της China Copper, μίας από τις μεγαλύτερες εταιρείες επεξεργασίας χαλκού στην Κίνα, οι φετινές εισαγωγές χαλκού από την Κίνα θα είναι τουλάχιστον στα ίδια επίπεδα με τα περυσινά, που ήταν τα υψηλότερα που έχουν επιτευχθεί ποτέ. Αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός πως η οικονομική ανάπτυξη στις δυτικές χώρες βρίσκεται πίσω από αυτήν της Κίνας, αντιλαμβανόμαστε πως το ισοζύγιο προσφοράς – ζήτησης είναι πολύ πιθανόν να είναι και πάλι υπέρ της ζήτησης.
Όταν ξεκινούσε το 2020 και η τιμή του χαλκού ήταν κοντά στα 2,80 δολάρια/λίβρα, είχαμε αναφερθεί στις καλές προοπτικές της αγοράς χαλκού για τα επόμενα χρόνια, με βάση την αναμενόμενη αύξηση της ζήτησης που θα έφερνε η στροφή προς την «πράσινη» ενέργεια και την ηλεκτροκίνηση των μέσων μεταφοράς. Στις αρχές του Νοεμβρίου είχαμε δει πως η πανδημία τελικά επέδρασε πολύ θετικά στις προοπτικές του χαλκού, αφού επιτάχυνε την στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες και την ηλεκτροκίνηση και, ταυτόχρονα, άλλαξε την νομισματική πολιτική και δημοσιονομική πολιτική όλων των μεγάλων κρατών. Τα χαμηλά επιτόκια δεν πρόκειται να ανεβούν πολύ σύντομα και σχεδόν όλες οι χώρες ακολουθούν πλέον επεκτατική δημοσιονομική πολιτική μέσω των «πακέτων στήριξης». Τότε η τιμή του χαλκού ήταν λίγο κάτω από τα 3,20 δολάρια/λίβρα και είχαμε υποθέσει (Το χρυσό ράλι του χαλκού με λοκομοτίβα την πράσινη ενέργεια | Liberal Markets) πως θα μπορούσαμε σύντομα να δούμε μία μεγάλη ανοδική κίνηση προς τα 4 δολάρια/λίβρα.
Η εξαιρετικά επεκτατική δημοσιονομική πολιτική που φαίνεται πως θα ακολουθήσει η κυβέρνηση Biden, η αργή αλλά σταθερή πορεία προς την εφαρμογή του ευρωπαϊκού πακέτου στήριξης, η επιτάχυνση της μετάβασης προς την ηλεκτροκίνηση και της απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα και οι συνεχείς διαβεβαιώσεις των κεντρικών τραπεζών πως δεν θα βιαστούν να σφίξουν την νομισματική πολιτική είναι σαφείς ενδείξεις πως η οικονομική ανάπτυξη θα είναι πολύ ισχυρή για τα επόμενα δύο τουλάχιστον χρόνια. Μόλις πριν λίγες μέρες, ο Jamie Dimon, διευθύνων σύμβουλος της μεγάλης αμερικανικής τράπεζας J.P.Morgan Chase δήλωσε χαρακτηριστικά πως μέχρι και το 2023 θα ζούμε ένα economic boom (μάλλον δεν χρειάζεται μετάφραση). Και όπως λέγεται συχνά, το μοναδικό μέταλλο με διδακτορικό στα οικονομικά είναι ο χαλκός.
Αν σε αυτά προσθέσουμε και την υπόνοια πως η Κίνα προσπαθεί να αυξήσει τα αποθέματά της ενόψει των μελλοντικών αναγκών της αλλά και πιθανής αύξησης της έντασης με τις Η.Π.Α., πρέπει να συνεχίσουμε να κρατάμε θετική στάση για την περαιτέρω εξέλιξη της τιμής του χαλκού. Ποια θα είναι η αφορμή για την εκδήλωση της επόμενης σοβαρής ανοδικής κίνησης δεν είναι εύκολο να πούμε. Πάντως μία υποχώρηση του δολαρίου δεν θα έβλαπτε καθόλου τον Dr. Copper.
