Ως έναν ηγέτη που έχει αυταπάτες μεγαλείου περιγράφει τον Πούτιν ο βραβευμένος με νόμπελ οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σε εκτενές άρθρο του στους New York Times, με τίτλο «Η Ρωσία είναι υπερδύναμη Ποτέμκιν», αναλύοντας ότι η Ρωσία είναι ακόμη πιο αδύναμη από όσο πιστεύει η πλειοψηφία του κόσμου στον πλανήτη.
Όπως εξηγεί ο Κρούγκμαν, ο ρώσος πρόεδρος προσπαθεί απεγνωσμένα να αποκαταστήσει τη Ρωσία ως Μεγάλη Δύναμη ενώ θέλει να αναβιώσει μια τσαρική αυτοκρατορία. Για αυτό τον σκοπό, θεώρησε να διεξάγει έναν σύντομο και νικηφόρο πόλεμο.
«Όμως δε λειτούργησαν όλα όπως τα είχε προγραμματίσει» γράφει και αναφέρεται στο γεγονός ότι ο ρωσικός στρατός είναι λιγότερο αποτελεσματικός από ό,τι διαφημίζεται καθώς η ουκρανική αντίσταση υπήρξε σκληρή.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος δεν κατατάσσει τη Ρωσία ούτε καν ως μεσαίου μεγέθους δύναμη όπως είναι η Βρετανία και η Γαλλία ενώ αναφέρει ότι φαίνεται πιο αδύναμη οικονομικά από ό,τι πριν ξεκινήσει τον πόλεμο.
Ο Πούτιν δεν είναι ο πρώτος στυγνός δικτάτορας που καθιστά εαυτόν παρία της διεθνούς κοινότητας, γράφει ο Κρούγκμαν, αλλά είναι ο πρώτος που ηγείται μιας τόσο βαθιά εξαρτημένης από το διεθνές εμπόριο οικονομίας, με μια πολιτική ελίτ συνηθισμένη κατά το μάλλον ή τον να αντιμετωπίζει ως παιδική χαρά της τις δυτικές δημοκρατίες.
Όπως εξηγεί ο Κρούγκμαν, η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι ένα ερμητικά κλειστό τυραννικό καθεστώς όπως η Βόρεια Κορέα του Κιμ Γιονγκ Ουν ή η ΕΣΣΔ άλλοτε, αλλά μια χώρα όπου το επίπεδο ζωής συντηρείται από τις εισαγωγές προϊόντων που αγοράζονται από τα έσοδα πώλησης ρωσικού φυσικού αερίου και μαύρου χρυσού. Και γι’ αυτό η οικονομία της είναι λίαν ευάλωτη στις κυρώσεις που προκαλούν αναταράξεις σε αυτό το εμπόριο, όπως φάνηκε και από τον καταποντισμού του ρουβλίου και τις προσπάθειες να μπει φρένο στη φυγή κεφαλαίων,
Ωστόσο, ο νομπελίστας κάνει λόγο και για απερίσκεπτες πολιτικές που έχουν κάνει την Ευρώπη βαθιά εξαρτημένη από το ρωσικό φυσικό αέριο γεγονός που μπορεί να αποδυναμώνει την απάντηση της Δύσης στη ρωσική επιθετικότητα.
«Ο Πούτιν κάλλιστα μπορεί να καταλάβει το Κίεβο, αλλά ακόμα και αν το κάνει, θα έχει κάνει τον εαυτό του πιο αδύναμο, όχι πιο δυνατό» καταλήγει ο Κρούγκμαν.
