«Οχι δεν είναι απλά εμφύλιος πόλεμος μεταξύ της οικογένειας του ποδοσφαίρου. Είναι πυρηνικός πόλεμος», ομολόγησε μέλος Δ.Σ. ομάδας της Premier League και της Super League στο αγγλικό τηλεοπτικό δίκτυο, Sky Sports. Συνέχισε λέγοντας πως η διαδικασία επιταχύνθηκε από την επιμονή των Αμερικανών ιδιοκτητών της Λίβερπουλ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: «οι Αμερικανοί δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ακόμη υπάρχουν υποβιβασμοί στην Premier League».
Λογικό. Ο Τζον Γ. Χένρι και η οικογένεια Γκλέιζερ έχουν ομάδες στα αμερικάνικα σπορ. Οι μεν στο MLB (μπέιζμπολ, Ρεντ Σοξ) και οι δε στο NFL (Τάμπα Μπέι Μπακανίερς). Εκεί οι χειρότερες ομάδες επιβραβεύονται με τους καλύτερους παίκτες του draft, ακόμη κι αν χάνουν εσκεμμένα – το περιβόητο tanking. Στο ποδόσφαιρο, ο χαμένος υποβιβάζεται. Οι αντιδράσεις των οπαδών των ομάδων με ξένους ιδιοκτήτες ήταν ευρείας έκτασης. Η πλειονότητα είναι εναντίον. Οι διαρροές υπογράμμιζαν πως για τις 12 ομάδες το μόνο που έχει σημασία «είναι η βελτιστοποίηση των εσόδων και των κερδών. Το άθλημα έρχεται σε δεύτερη μοίρα».
Η Λίβερπουλ, η Γιουνάιτεντ και η Αρσεναλ ανήκουν σε Αμερικανούς. Η Μάντσεστερ Σίτι στον Σεΐχη Μανσούρ του Αμπου Ντάμπι. Η Τσέλσι στον Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Η Τότεναμ στους Τζο Λιούις και Ντάνιελ Λίβι, γνωστούς στην Ελλάδα από την εποχή της ENIC στην ΑΕΚ. Η Μίλαν επίσης στο αμερικάνικο επενδυτικό fund Εlliott, η Ιντερ στην κινέζικη Suning. Η Ατλέτικο Μαδρίτης παραμένει σε ισπανικά χέρια (Ανχελ Χιλ Μαρίν και Ενρίκε Θερέθο) και η Γιουβέντους σε ιταλικά (οικογένεια Ανιέλι). Η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης ανήκουν στον κόσμο τους – ο οποίος δεν ρωτήθηκε γι' αυτή την κίνηση. Αντιδημοκρατικό.
«Γίναμε σαν κι αυτούς. Δεν υπάρχει γυρισμός. Μπήκαμε και εμείς στο καρτέλ», λένε οι οπαδοί της Σίτι, που για χρόνια περηφανεύονταν πως δεν είναι σαν τους... άλλους. «Το Fenway Sports Group έχει αγνοήσει τους οπαδούς στην αδιάκοπη αναζήτηση τους για χρήμα. Το ποδόσφαιρο είναι δικό μας, όχι δικό τους. Η Λίβερπουλ είναι δική μας, όχι δική τους», λένε οι υποστηρικτές των «κόκκινων». Εκείνοι της Τσέλσι χαρακτήρισαν την απόφαση «ασυγχώρητη», της Αρσεναλ ως: «τον αθλητικό θάνατο της ομάδας» και της Τότεναμ ως απόφαση με μοναδική πυξίδα το «προσωπικό συμφέρον». To Manchester United Supporters' Trust, «χτύπησε» στην καρδιά του κλαμπ: «εντελώς απαράδεκτη η απόφαση. Ενάντια σε όσα σημαίνουν το ποδόσφαιρο και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μια ομάδα μας πέθανε για να παίξει στην Ευρώπη», δήλωσε ο εκπρόσωπός του αναφερόμενος στην αεροπορική τραγωδία του Μονάχου στις 6 Φεβρουαρίου του 1958, με 23 νεκρούς, οι περισσότεροι παίκτες των «Μπέμπηδων του Μπάσμπι».
Οι οπαδοί των ιταλικών κλαμπ είναι περισσότερο διχασμένοι, αλλά στην πλειονότητά τους και αυτοί στέκονται απέναντι από το εγχείρημα. Οπως το κάνουν και εκείνοι της Ατλέτικο Μαδρίτης. Εκείνοι της Μπαρτσελόνα ελπίζουν να στηθούν κάλπες γιατί το νόημα του «més que un club» χάνει την αξία του όταν ένας σύλλογος σαν κι αυτόν αποφασίζει να διαχωρίσει τις ομάδες σε ελίτ και μη. Οσον αφορά σ' αυτούς της Ρεάλ Μαδρίτης, παρόλο που η ομάδα τους έχει συνδεθεί περισσότερο από κάθε άλλη με το Κύπελλο Πρωταθλητριών/Champions League, παραμένουν αδρανείς. Αλλωστε, από το 2006 δεν έχουν ψηφίσει για το ποιος θα είναι ο πρόεδρος του κλαμπ, ενώ από το βράδυ της Κυριακής «πολιορκούνται» από τη μεγαλύτερη μηχανή προπαγάνδας στον αθλητικό Τύπο που παρουσιάζει τον πρόεδρο Φλορεντίνο Πέρεθ, ηγέτη της Super League, ως τη δευτέρα παρουσία του Σαντιάγο Μπερναμπέου, του παράγοντα που ώθησε τη δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ο Συνδεσμών Μετόχων και Μελών Ποδοσφαιρικών Ομάδων στην Ισπανία, πάντως, είναι κατά της Super League.
Σταδιακά στο... παιχνίδι μπαίνουν και οι άλλοι στους οποίους ανήκει το άθλημα – οι ποδοσφαιριστές, νυν και πρώην. Τα μηνύματά τους είναι στο ίδιο μήκος κύματος μ' εκείνα των οπαδών. Μεταξύ αυτών πήραν θέση και ο Μπρούνο Φερνάντες, αστέρας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά και ο Ζοάο Κανσέλο της Μάντσεστερ Σίτι, ενώ το συνδικαλιστικό όργανό τους σε παγκόσμιο επίπεδο, η FIFPro, καταδίκασε την Super League, όπως έκανε και η Ενωση των Προπονητών.
