Πριν από λίγες ώρες πέθανε ύστερα από νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας ο Νίκος Μπελογιάννης. Ήταν γιος του Νίκου Μπελογιάννη και της Έλλης Παππά. Γεννήθηκε στη φυλακή τον Αύγουστο του 1951, καθώς η μητέρα του ήταν πολιτική κρατούμενη. Τον Μάρτιο του 1952 ο πατέρας του καταδικάστηκε από το στρατοδικείο και εκτελέστηκε, ενώ η μητέρα του αποφυλακίστηκε το 1964. Ο ίδιος μεγάλωσε στην οικογένεια της θείας του, Διδώς Σωτηρίου.
Ηταν απόφοιτος της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και εργάστηκε στα αναστηλωτικά έργα της Ακρόπολης και σε άλλες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού. Επί πολλά χρόνια και μέχρι τη συνταξιοδότησή του, ήταν επικεφαλής του Κέντρου Λίθου (μονάδα του υπουργείου Πολιτισμού) και διέσχιζε ακάματος την Ελλάδα απ’ άκρου εις άκρον για να «θεραπεύει» μνημεία.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με την «Ελευθεροτυπία» και το Fragilemag γράφοντας κείμενα που «έδεναν» την επικαιρότητα, ελληνική και διεθνή, με την Ιστορία. Η ευρυμάθειά του, το χιούμορ η ευφυία και ο ανθρωπισμός του, ξεδιπλώνονταν στα αστραφτερά αυτά άρθρα, τα οποία αγαπήθηκαν από το κοινό τόσο, ώστε κάποια να συμπεριληφθούν σε βιβλίο.
Παράλληλα, από την αυγή του 21ου αιώνα ασχολήθηκε αφοσιωμένα με το σπουδαίο έργο των γονιών του καθώς και της θείας του, Διδώς Σωτηρίου, μέσω επανεκδόσεων, εκδόσεων, επιμελειών και εκδηλώσεων. Ο ίδιος έγραψε τα βιβλία:
Σταλινισμός: Η τέταρτη μονοθεϊστική θρησκεία
"Δεν έχουμε να χάσουμε παρά το κεφάλι μας" (εκδόσεις Αγρα, 2012, με την Αγγελική Κώττη)
Και Αυτά λοιπόν τα νέα του Αλεξάνδρου -Στιγμιότυπα της μνημονιακής εποχής δεξιάς και αριστεράς (Εκδόσεις Αγρα, 2016).
Με γραπτές οδηγίες, ανέθεσε στους φίλους του την αποτέφρωση της σορού του, ορίζοντας σαφώς πως δεν επιθυμεί να προηγηθεί ή να ακολουθήσει οποιαδήποτε τελετή.
Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη με την αναγγελία του θανάτου του Νίκου Μπελογιάννη, έκανε την εξής δήλωση: «Το Νίκο θα τον θυμάμαι πάντα, έτσι όπως τον γνώρισα στη διεπιστημονική έρευνά μας της αρχαίας Καρθαίας, στη Τζια. Χαμογελαστός, προσηνής, να δίνει οδηγίες για την προστασία των κιόνων του ναού της «Αθηνάς», σμιλεμένων στον τοπικό εύθρυπτο κογχυλιάτη λίθο. Θα τον θυμάμαι πάντα να συζητάμε –και πολλές φορές να διαφωνούμε- οι τρεις μας, με τον αείμνηστο αρχιτέκτονα μας Αλέκο Παπανικολάου, τις προτάσεις αποκατάστασης της ακρόπολης της κυκλαδίτικης αρχαίας πόλης».
