Του Προκόπη Χατζηνικολάου
Η φορολογική διοίκηση ανακαλύπτει νέους ευφάνταστους τρόπους για να επιβάλλει πρόστιμα στους φορολογούμενους ή τουλάχιστον συντηρεί πρακτικές, οι οποίες όχι απλώς οδηγούν στη λανθασμένη φορολόγηση των φορολογούμενων, αλλά στην καταστροφή τους.
Εφευρίσκει τρόπους για να αποφεύγει την παραγραφή υποθέσεων, οι οποίες θα έπρεπε με βάση τη νομοθεσία να μην αποτελούν αντικείμενο έρευνας. Και όλα αυτά για να επιτευχθούν οι στόχοι του προϋπολογισμού και κατ' επέκταση οι προσωπικοί στόχοι του κάθε εφοριακού προκειμένου να παραμείνει στη θέση του. Αυτό ισχύει για όλους στη φορολογική διοίκηση από τον επικεφαλής της μέχρι τον τελευταίο υπάλληλo που έχει υποχρέωση να παρουσιάσει συγκεκριμένους στόχους, όπως αυτοί διατυπώνονται στη συμφωνία με τους δανειστές της χώρας.
Ωστόσο, το άγχος αυτό της επίτευξης των στόχων οδηγεί πολλές φορές σε λάθη με αποτέλεσμα να καταστρέφονται οικογένειες από τον υπερβάλλοντα ζήλο, που δυστυχώς δεν σπεύδουν να διορθώσουν οι υπεύθυνοι που έχουν την απόλυτη ευθύνη για τον τρόπο διενέργειας των ελέγχων.
Μετά τους ελέγχους στις λίστες γάμων, η εφορία έχει εφεύρει και διενεργεί ελέγχους σε φυσικά πρόσωπα βαπτίζοντας τους «άτυπες εταιρείες». Τους εντάσσουν σε ένα περίεργο καθεστώς που δεν υπάρχει στη νομοθεσία -αυτό της άτυπης εταιρείας- επικαλούνται πρόσθετα πληροφοριακά στοιχεία για να τους ελέγξουν, με αποτέλεσμα αντί παραγράφεται η υπόθεση στα έξι χρόνια να επεκτείνεται η δυνατότητα ελέγχου στα 15 χρόνια.
Ενδεικτική είναι η απόφαση ελεγκτή ο οποίος (κατά τη διενέργεια ελέγχου φυσικού προσώπου) θεώρησε ότι βλάφθηκαν τα συμφέροντα του Δημοσίου, καθώς ένα παντρεμένο ζευγάρι είχε συστήσει άτυπη εταιρεία για την πώληση ενός αγροτεμαχίου και μιας γκαρσονιέρας (στα οποία ο καθένας είχε μερίδιο 50%), οπότε έπρεπε να καταβληθούν και οι σχετικοί φόροι –ως εταιρεία– στο ελληνικό Δημόσιο.
Επί της ουσίας οι ελεγχόμενοι εγκαλούνται ότι άσκησαν εμπορία και έπρεπε να έχουν κάνει έναρξη και να τηρούν βιβλία εσόδων - εξόδων και να υποβάλλουν ΦΠΑ (αρνητικές), έστω και εάν το αντικείμενο είναι μια αποθήκη 15 τ.μ. στο υπόγειο, 1 αγροτεμάχιο εξ αδιαιρέτου. Μάλιστα οι εφορίες έχουν ένα προεκτυπωμένο σημείωμα, το οποίο κοινοποιούν σε αντίστοιχες με την ανωτέρω περιπτώσεις.
Αποτέλεσμα των πρακτικών αυτών είναι οι φορολογούμενοι να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη και να κερδίζουν τις υποθέσεις αυτές. Στη Θεσσαλονίκη τα διοικητικά δικαστήρια απέρριψαν 48 υποθέσεις παρόμοιες ασκώντας σκληρή κρητική στους ελεγκτές, ενώ αντίστοιχες περιπτώσεις υπάρχουν στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας.
Με τις διαδικασίες που ακολουθούνται κανένας πολίτης δεν πρόκειται να νιώσει εμπιστοσύνη απέναντι στην εφορία και με τις πρακτικές αυτές όχι μόνο δεν δημιουργείται φορολογική συνείδηση αλλά έχει αντίθετα αποτελέσματα στις προσπάθειες για πάταξη της φοροδιαφυγής.
Πάντως, εξαιτίας της διάστασης που έχουν λάβει οι πρακτικές αυτές ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων Γ. Πιτσιλής έχει διατάξει εσωτερικό έλεγχο με στόχο να σταματήσουν οι περίεργοι έλεγχοι να εντοπισθούν τα λάθη στους ελέγχους και εντέλει να εφαρμόζονται οι ίδιες διαδικασίες κατά τη διενέργεια των ελέγχων.
