Του Γιώργου Φιντικάκη
Δίχως δυναμικές προς το παρόν κινητοποιήσεις, αλλά με "δόσεις ειλικρινείας" από πλευράς κυβερνητικών στελεχών για την τύχη των ΔΕΚΟ που εντάσσονται στο νέο Ταμείο, ανοίγει για τα καλά το παιχνίδι των ιδιωτικοποιήσεων.
Ακριβώς επειδή αρκετοί υπουργοί βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με την αλήθεια του νέου Ταμείου αναγκάζονται να παραδεχθούν ότι η μερική ιδιωτικοποίηση κάποιων ΔΕΚΟ, είναι μέσα στο παιχνίδι. Αν και η επικρατούσα άποψη είναι πως προϋπόθεση γι' αυτό είναι ο έλεγχος από το Δημόσιο του 51%, πέφτουν πλέον στο τραπέζι και πιο προωθημένες αντιλήψεις, όπως ότι "δεν θα είχαμε πρόβλημα ακόμη και με τον έλεγχο μόνο του 34% (καταστατική μειοψηφία)". Τα ταμπού άλλωστε είναι για να σπάνε, όπως λένε κάποιοι συνεργάτες του Πρωθυπουργού, δίχως φυσικά αυτό να σημαίνει ότι η πλειονότητα των υπουργών συμμερίζεται τέτοιες απόψεις.
"Δεν αποκλείεται η προοπτική της ιδιωτικοποίησης για κάποιες ΔΕΚΟ", είπε χθες στη Βουλή ο υπ. Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος, εννοώντας μερική αποκρατικοποίηση ανάλογα πάντα με την εταιρεία, για να διορθώσει αμέσως μετά, πως όσο παραμένει υπουργός δεν πρόκειται να ιδιωτικοποιηθούν η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ.
Αντίστοιχα και ο υπ. Υποδομών Χρ. Σπίρτζης αναγνώρισε ότι "δεν μπορεί να υπάρξει ιδιώτης που θα ενδιαφερθεί να αγοράσει έναν φορέα με 800 εκατ. ευρώ δάνειο, δίχως περιουσία και με ανείσπρακτες οφειλές", αναφερόμενος σε εταιρείες όπως οι Κτιριακές Υποδομές και η Αττικό Μετρό. Στην ουσία εννοούσε ότι για κάποιες ΔΕΚΟ για τις οποίες θα υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον "το κακό (σ.σ.: η ιδιωτικοποίηση) δεν θα γίνει τώρα", αλλά αργότερα και υπό καλύτερες συνθήκες, γεγονός που διευκολύνει πολιτικά αφού άλλος θα χρεωθεί την πώληση.
Το βέβαιο είναι ότι η πλειονότητα των υπουργών γνωρίζει πως δεν μπορεί να διαχειριστεί εύκολα τα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων και του Ταμείου. Άλλοι πάλι είναι παίκτες συγκεκριμένου ρόλου και με προσωπικές ατζέντες, ενώ και στις δύο περιπτώσεις, πίσω από την "κουρτίνα" της ιδεολογίας βρίσκει κανείς το φόβο της απώλειας μέρους της εξουσίας.
Η τράπουλα του ανασχηματισμού
Αλλά ας μην ξεχνάμε, όπως λένε κάποιοι από τους "εκσυγχρονιστές" του ΣΥΡΙΖΑ, ότι το καλοκαίρι του 2015 η κυβέρνηση έλαβε μια κορυφαία πολιτική απόφαση, να συστήσει το νέο Ταμείο.
Αυτό σημαίνει ότι στα τριάντα χρόνια της λειτουργίας του, θα πρέπει να φέρει έσοδα 50 δισ. ευρώ. Άρα, σύμφωνα πάντα με τον συνομιλητή μας, η κυβέρνηση καλείται να υπηρετήσει αυτή την πολιτική απόφαση, και όποιος δεν μπορεί, θα πρέπει να κάνει στην άκρη, δίχως αυτό να σημαίνει ότι είναι "βαρίδι".
Με άλλα λόγια η κουβέντα επανέρχεται στον επικείμενο ανασχηματισμό, και στο κατά πόσο το Ταμείο και οι αποκρατικοποιήσεις θα αποτελέσουν αφορμή για ένα γερό ανακάτεμα στην "τράπουλα" του κυβερνητικού σχήματος.
Αν και εισηγήσεις (και πρόσφατα μάλιστα) έχουν γίνει στον Πρωθυπουργό να αναθέσει υπουργεία-κλειδιά που θα εμπλακούν άμεσα με το νέο Ταμείο σε ικανούς πολιτικούς ή τεχνοκράτες που μπορεί σήμερα να βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο ή στο περιθώριο, είναι άγνωστο αν ο ανασχηματισμός θα είναι ευρύς ή θα αυτοεξουδετερωθεί μέσα από ισορροπισμούς.
Δύο σημεία θα διαμορφώσουν την απάντηση. Η ανάγκη ναι μεν να υπηρετηθεί η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο ρεαλισμό, δίχως όμως να διαταραχθεί και η συνεκτικότητα που έχει επιτευχθεί στο κόμμα από τον Αύγουστο του 2015 και μετά.
Μετά το Συνέδριο ο μάνατζερ του Ταμείου
Το πρόβλημα είναι το Συνέδριο δημιουργεί πάθη, ισορροπίες, βήματα μπρος αλλά και πίσω, καθώς πολλοί επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα διαφορετικό πολιτικό στίγμα, με αποτέλεσμα πολλά πράγματα να περπατούν με ρυθμό χελώνας. "Έως τις 16 Οκτωβρίου οπότε και θα διεξαχθεί το Συνέδριο, μην περιμένετε σημαντικές εξελίξεις σε κομβικά θέματα, όπως π.χ. ποιος θα είναι ο μάνατζερ του νέου υπερ-Ταμείου", όπως λέει κυβερνητική πηγή. Η φιλολογία για τα ονόματα θα υπάρξει, ουσιαστική ωστόσο συζήτηση με τους δανειστές για τον μάνατζερ, που ακούγεται ότι θα είναι Ελληνας, δεν πρόκειται να γίνει παρά μετά από το Συνέδριο.
Σήμερα η ώρα της κρίσης για το ΔΕΣΦΑ
Κάποια φυσικά θέματα γύρω από τις ιδιωτικοποιήσεις έχουν τη δική τους δυναμική, και τέτοιο είναι η υπόθεση του ΔΕΣΦΑ.
Σήμερα το αφεντικό της SOCAR Ρόβναγκ Αμπντουλάγιεφ, που στην ουσία μιλά εξ ονόματος του Αζέρου προέδρου Αλίγιεφ, συναντά στο Μέγαρο Μαξίμου τον Πρωθυπουργό, με όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά : Από τη διάσωση της ιδιωτικοποίησης έως την ακύρωσή της, ενώ δεν πρέπει να υποτιμάται και η στάση του αμερικανικού παράγοντα, που παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον τις εξελίξεις, ασκώντας συνεχείς πιέσεις σε κυβερνητικά στελέχη να ολοκληρωθεί η ιδιωτικοποίηση με βάση τον αρχικό διαγωνισμό.
Στελέχη πάντως κοντά στον Α. Τσίπρα φιλοδοξούν ότι τελικά θα βρεθεί λύση, "δεν θα ερχόταν άλλωστε στην Αθήνα ο Αμπντουλάγιεφ αν δεν υπήρχαν πιθανότητες για κάτι τέτοιο", λένε με νόημα.
Έχει ενδιαφέρον πάντως ότι η σημερινή συνάντηση θα γίνει δίχως την παρουσία του υπουργού Ενέργειας Π. Σκουρλέτη, για τη στάση του οποίου οι Αζέροι έχουν εκφράσει έντονα παράπονα.
