Ως φοιτητής πριν 40 και πλέον χρόνια έπαιρνα το τρένο από τη Λάρισα στην Αθήνα. Δεν υπήρχαν τότε ηλεκτρονικά συστήματα ασφάλειας των τρένων. Υπήρχε όμως κάτι πιο αποτελεσματικό. Η αφοσίωση, ο επαγγελματισμός και η υπευθυνότητα των ανθρώπων των τρένων. Οι σταθμάρχες «κέρβεροι» του σιδηροδρομικού σταθμού στη Λάρισα και στην Αθήνα, με τη φτωχή στολή και τον φτωχότερο μισθό τους ήταν πάντα πανταχού παρόντες, σοβαροί επαγγελματίες στο έργο τους.
Σήμερα οι περισσότεροι αποδίδουν για τα Τέμπη τις ευθύνες στους κυβερνώντες και κανένας, μα κανένας, δεν ασχολείται πια με τους ανεύθυνους δημόσιους υπάλληλους του σιδηρόδρομου που έστειλαν στον θάνατο 57 ανθρώπους. Αυτοί έχουν σχεδόν πάρει άφεση αμαρτιών, δεν τους «βλέπει» κανείς.
Όμως, αν ήταν ελάχιστα υπεύθυνοι, ανεξάρτητα από τη λειτουργία των υπαρχόντων ή μη ηλεκτρονικών συστημάτων ασφάλειας, δεν θα είχε συμβεί το τραγικό γεγονός. Αυτή την εγκληματική ανευθυνότητα χαϊδεύουν διαχρονικά κάποια «προοδευτικά» κόμματα στη Μεταπολίτευση, απαξιώνοντας στην ουσία το Δημόσιο για το οποίο κόπτονται.
Αυτή η λαϊκίστικη νοοτροπία έχει στην κυριολεξία διαλύσει πολλές δημόσιες υπηρεσίες: Δεν υπάρχει ιεραρχία, ο καθένας κάνει ότι θέλει, έρχεται και φεύγει όποτε θέλει, αδιαφορεί για τα καθήκοντα του δίχως διοικητικές ή και νομικές επιπτώσεις, έχει μόνο δημοκρατικά δικαιώματα. Με τη στήριξη σχεδόν όλων των «προοδευτικών» κομμάτων της σημερινής αντιπολίτευσης.
Αυτό, ακριβώς, συνέβη και με τους επίορκους δημόσιους υπαλλήλους των τρένων στα Τέμπη. Ακούγεται, μάλιστα, δίχως να διαψεύδεται, ότι υπήρξαν συνδικαλιστές και υποψήφιοι ενός «προοδευτικού» κόμματος της αντιπολίτευσης.
Κανένας από αυτούς τους τόσο ευαίσθητους πολιτικούς και τους δημοσιογραφικά συμπαθούντες δεν μιλά σήμερα για τους ανεύθυνους δημόσιους υπαλλήλους των τρένων, αυτούς τους εγκληματίες ανευθυνότητας. Θέσφατο στην ταλαίπωρη αυτή χώρα οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το Άγιο Δισκοπότηρο των «προοδευτικών» κομμάτων.
Στο Δημόσιο, αν αδιαφορείς, αν καταχράσαι, έχεις τη στήριξη αυτών των ευαίσθητων «προοδευτικών» που κόπτονται για τη δημοκρατία στο Δημόσιο που στην ουσία είναι αναρχία, κάποιες φορές θανατηφόρα. Πόσοι επίορκοι ή ανάξιοι δημόσιοι υπάλληλοι γνωρίζετε να έχουν απολυθεί και προς παραδειγματισμό; Ποιος τόλμησε να ζητήσει την αξιολόγηση τους και, εκεί που χρειάζεται η απόλυσή τους, να αμφισβητήσει τη μονιμότητα τους; Στη Μεταπολίτευση μια «προοδευτική» λαϊκίστικη πολιτική νομενκλατούρα προστατεύει στο όνομα της ισότητας και της δημοκρατίας κάθε ανεύθυνο δημόσιο υπάλληλο, δήμιο των πολιτών.
Αντίθετα, κατακεραυνώνει κάθε υπεύθυνο, εργατικό δημόσιο υπάλληλο που τολμά να αμφισβητήσει τον ανεύθυνο, ανάξιο συνάδελφο του. Τον υπεύθυνο δημόσιο υπάλληλο τον τρώει η μαρμάγκα γιατί χαλάει τη «δημοκρατική» εκμετάλλευση του Δημοσίου. Είναι οι ίδιοι «δημοκράτες» πολιτικοί που αρνούνται οποιαδήποτε αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων.
Τελικά, παρακολουθώντας κανείς σήμερα τη δημόσια συζήτηση για τα Τέμπη και τη θέση της αντιπολίτευσης διαφαίνεται ότι ο κύριος υπεύθυνος για τα Τέμπη είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που μάλλον οδηγούσε τα τρένα που συγκρούστηκαν και συντόνιζε στον σταθμό Λαρίσης την κίνηση τους. Οι εγκληματικά ανεύθυνοι υπάλληλοι των τρένων είναι αθώοι.
Οι πολίτες που βλέπουμε αυτήν την εμφανή πολιτική επιτήδευση των Τεμπών από την αντιπολίτευση, ζητούμε από την κυβέρνηση να βοηθήσει στην επιτάχυνση του έργου της Δικαιοσύνης για την υπόθεση των Τεμπών, όπως έκανε με τη δίκη των φασιστών της Χρυσής Αυγής. Και σε αυτήν την περίπτωση οι ίδιοι «προοδευτικοί» πολιτικοί της αντιπολίτευσης την προστάτευαν για 5 χρόνια για την εκμετάλλευση της κατά των πολιτικών τους αντιπάλων.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί επίσης να αγνοεί τις μεθοδεύσεις που ακούγονται με τα επιτηδευμένα ηχητικά στοιχεία και τα βαγόνια φαντάσματα που ανέδειξαν οι εμπειρογνώμονες των οικογενειών των θυμάτων. Τα ψευδή στοιχεία απαιτούν πολιτική και δικαστική απάντηση. Η Δικαιοσύνη οφείλει να δώσει αυτή την απάντηση στις οικογένειες των θυμάτων αλλά και τους συγκλονισμένους πολίτες που διαδήλωσαν αυθόρμητα σε όλη τη χώρα για την τραγωδία των Τεμπών.
Τέλος, η κυβέρνηση ας ενημερώσει, επιτέλους, ενδελεχώς και ευρύτερα την κοινωνία και τους πολίτες για τις ενέργειές της στο επίπεδο του προσωπικού, των υποδομών και των νομοθετημάτων της στους σιδηροδρόμους, ώστε να αποτρέψει την επανάληψη της τραγωδίας. Το οφείλει κυρίως σε αυτούς που χάθηκαν άδικα και στις οικογένειές τους.
*Ο Αχιλλέας Γραβάνης είναι καθηγητής Φαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και τακτικός ερευνητής στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας & Βιοτεχνολογίας του ΙΤΕ.
