Κάποτε ο Πάνος Καμμένος είχε μπερδέψει τους υδρογονάνθρακες με τους υδατάνθρακες. Στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών ο Γιάνης Βαρουφάκης μπέρδεψε τις ανεμογεννήτριες με το αλουμίνιο.
Όσο δεν υπάρχουν οι υδατάνθρακες του άλλοτε συγκυβερνήτη του κ. Τσίπρα, άλλο τόσο δεν υπάρχουν πουθενά στον πλανήτη, αιολικά από αλουμίνιο, όπως αυτά του Γιάνη. Από αλουμίνιο γίνονται τα κουφώματα. Οι ανεμογεννήτριες κατασκευάζονται από χάλυβα, χαλκό, και πολυεστερικά υλικά, όπως διευκρινίζουν όσοι ασχολούνται χρόνια με το αντικείμενο.
Αλλά το θέμα δεν είναι πόσο αδιάβαστος πιάστηκε ο Βαρουφάκης. Το ερώτημα είναι πώς αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί αρχηγοί που διεκδικούν την ψήφο μας το ενεργειακό μας πρόβλημα. Από τη μια ο κόσμος της πραγματικότητας, από την άλλη λόγια του αέρα. O κόσμος του ρεαλισμού απέναντι στην ημιμάθεια, το φαντασιακό και τα εμμονικά οράματα.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει να ευαγγελίζεται την εθνικοποίηση της ΔΕΗ και το στοπ στις εξορύξεις, ο Νίκος Ανδρουλάκης αρέσκεται να μιλάει γενικόλογα για αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου, χωρίς να παρέχει διευκρινήσεις πώς την εννοεί, ο Δημήτρης Κουτσούμπας ζητά επιστροφή στον λιγνίτη και κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, ενώ ο Κυριάκος Βελόπουλος εκφράζει την απέχθεια στην πράσινη ανάπτυξη και κλείνει το μάτι στο ρωσικό πετρέλαιο.
Συνονθύλευμα κρατικιστικής μανίας, ιδεοληψιών, φαντασιώσεων και ασχετοσύνης, που περισσότερο εξυπηρετούν την προπαγάνδα των πολιτικών αρχηγών για να αλιεύσουν ψήφους από συγκεκριμένα κοινά, παρά εξυπηρετούν πραγματικά τους πολίτες ή απαντούν στις πολύ μεγάλες τωρινές προκλήσεις με στοιχειωδώς ρεαλιστικές προτάσεις.
Η αυταπάτη ότι με κρατική ΔΕΗ θα πέσουν τα τιμολόγια. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη ΔΕΗ που αποτελεί φετίχ για τον Αλέξη Τσίπρα και τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ωφεληθούν πράγματι οι πολίτες από την επανακρατικοποίηση της; Θα πέσουν τα τιμολόγια; «Προφανώς», απάντησε στο ντιμπέιτ ο Αλ. Τσίπρας, θυμίζοντας ότι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η επιχείρηση «δεν αύξησε ούτε ένα ευρώ τους λογαριασμούς», όταν σήμερα «παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αισχροκέρδεια, καθώς καρπώνεται το 80% των υπερκερδών».
Ούτε το ένα σωστό, ούτε το άλλο. Μόνο πέρυσι, η ΔΕΗ συνέβαλε με 1,8 δισ (δημοσιευμένα αποτελέσματα 2022) για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, μέσω της στήριξης του Ταμείου Ενεργειακής Μετάβασης, των πελατών της μέσω των τιμολογίων και της έκτακτης εισφοράς που κατέβαλε για την δραστηριότητα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Αυταπάτη και η άποψη ότι αν το κράτος ήλεγχε το 51% οι πάντες θα είχαμε χαμηλό ρεύμα.
Αν κάποιοι πιστεύουν ότι η επιχείρηση «κτυπώντας τις τιμές προς τα κάτω» θα δίνει χαμηλότερα τιμολόγια, γελιούνται. Σε ζημιές θα οδηγηθεί, τις οποίες θα πρέπει να καλύψει το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι. Και την περίοδο 2015-2019, όπου το κράτος κατείχε την πλειοψηφία του μετοχικού της κεφαλαίου, η ΔΕΗ παρ΄ολίγον να βουλιάξει, κάτι που αν συνέβαινε, όχι μόνο δεν θα μπορούσε να παρέχει φθηνό ρεύμα, αλλά θα έπρεπε να πληρώσει ξανά ο πολίτης για να την σώσει.
Η απατηλή υπόσχεση της φθηνότερης βενζίνης. «Γιατί δεν ρίχνει τον ΦΠΑ και τον ΕΦΚ όταν ακόμη και υποψήφιοι βουλευτές του, το ζητάνε;», διερωτήθηκε στο ντιμπέιτ ο κ. Τσίπρας. «Για να δίνει στοχευμένες επιδοτήσεις για να κρατούν ψηλά τις τιμές τα διυλιστήρια και οι εταιρείες ενέργειας», απάντησε από μόνος του. Σαν πρόταση ακούγεται ωραία στα αυτιά. Αλλά με την διαφορά ότι θα άνοιγε μια τρύπα κοντά στα 2 δισ. ευρώ στα κρατικά έσοδα. Και ότι θα έπληττε τους ευάλωτους, καθώς οι φόροι στα καύσιμα χρηματοδοτούν κυρίως τα μέτρα στήριξης.
Ας δούμε τα νούμερα. Η μείωση του ΕΦΚ στην βενζίνη σημαίνει μείωση του φόρου στα 35,9 λεπτά του ευρώ. Η ελληνική επιβάρυνση είναι στα 70 λεπτά, άρα προτείνεται να την κόψουμε στη μέση. Στην μέση θα κοπούν και τα αντίστοιχα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού, που ανέρχονται σε 4 και πλέον δισ ευρώ. Η «τρύπα» θα αυξήσει ισόποσα το κρατικό έλλειμμα. Και επειδή, ο πληθυσμός που χρησιμοποιεί περισσότερα τα ΙΧ είναι ο μη «φτωχός» (ο «φτωχός» πληθυσμός χρησιμοποιεί περισσότερα τα μέσα μαζικής μεταφοράς), ένα τέτοιο μέτρο δεν θα ευνοούσε τους ευάλωτους, για τους οποίους κόπτεται δήθεν ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Να αλλάξει το ενεργειακό μας μοντέλο. Ο Ν.Ανδρουλάκης τήρησε αποστάσεις από την πρόταση Τσίπρα για κρατικοποίηση της ΔΕΗ, λέγοντας- και σωστά- «έτσι κι αλλιώς το κράτος κάνει κουμάντο, δεδομένου το Δημόσιο κατέχει το 34%», αλλά μετά το γύρισε, κατηγορώντας την ΔΕΗ ότι κερδοσκοπεί. Επιχείρησε να περιγράψει ποιο κατά τη γνώμη του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι το ενεργειακό μέλλον της χώρας, μιλώντας για μείωση της εξάρτησης από το εισαγόμενο φυσικό αέριο, χωρίς να εξηγήσει τι ακριβώς προτείνει και εννοεί, ενώ καταδίκασε το εμπόριο ρύπων, αποκρύπτοντας ότι το Χρηματιστήριο CO2, αποτελεί ένα ευρωπαϊκό θεσμό, που εντάσσεται στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, με τους ρυπαίνοντες να πληρώνουν ανάλογα με τις εκπομπές τους. Εξυπηρετεί δηλαδή ακριβώς το ενεργειακό μοντέλο το οποίο ο ίδιος υποτίθεται ότι υιοθετεί και υπερασπίζεται.
Οι... μικρές πλωτές ανεμογεννήτριες από αλουμίνιο, για να είναι ανακυκλώσιμες. Τρία λάθη στην ίδια πρόταση από τον κ. Βαρουφάκη. Καταρχήν, μια ανεμογεννήτρια για να έχει απόδοση, δηλαδή νόημα για έναν επενδυτή να ρίξει κεφάλαια, πρέπει να είναι μεγάλη.
Δεύτερον, ο πυλώνας σήμερα κάθε μηχανής είναι από χάλυβα, τα καλώδια από χαλκό και τα πτερύγια από πολυεστερικά υλικά, τα οποία είναι ανακυκλώσιμα.
Τρίτον, εφόσον η ανεμογεννήτρια είναι θαλάσσια και μάλιστα πλωτή, πρέπει να είναι μεγάλης κλίμακας, ακόμη μεγαλύτερη από μια χερσαία. Η μέση ανεμογεννήτρια στην ξηρά είναι 3-5 MW όταν στην θάλασσα είναι 10-15 MW. Και αυτό, γιατί όσο μειώνεται το πλήθος των ανεμογεννητριών, τόσο μειώνεται και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Καλύτερα επομένως λίγες και μεγάλες μηχανές, παρά πολλές και μικρές, που επηρεάζουν περισσότερο το οπτικό αποτύπωμα.
Και το πιο σημαντικό είναι το θέμα του κόστους. Όσο πιο μεγάλη είναι μια μηχανή, τόσο μικρότερο είναι το μοναδιαίο κόστος επένδυσης και παραγωγής ενέργειας. Το στοίχημα είναι η πράσινη ενέργεια να είναι όσο πιο φθηνή γίνεται. Αδιάβαστος, θα πείτε, πιάστηκε ο κ. Βαρουφάκης. Ακόμη όμως και να υπήρχαν ανεμογεννήτριες από αλουμίνιο, τελικά θα εξασφάλιζαν πολύ ακριβότερη ενέργεια σε σχέση με το μοντέλο το οποίο ο υπεραμύνεται ο πρόεδρος του ΜέΡΑ25. Αν γινόταν αυτό που λέει, τόσο το περιβαλλοντικό αποτύπωμα, όσο και το κόστος ενέργειας θα ήταν μεγαλύτερα από αυτά που αποτελούν προμετωπίδα στο πρόγραμμα του. Λεπτομέρειες...
