Του Προκόπη Χατζηνικολάου
Αν επιστρέψουμε στο μακρινό 2009 θα διαπιστώναμε ότι τα εισοδήματα μας ήταν πολύ μεγαλύτερα. Όπως μεγαλύτερα ήταν και τα έσοδα του κράτους με πολύ χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές, χωρίς το χαράτσι της ΔΕΗ, τον ΕΝΦΙΑ, τον υψηλό ΦΠΑ και τους άλλους σκληρούς φόρους που έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα.
Τα δηλωθέντα εισοδήματα το 2009 ήταν κατά 25% υψηλότερα. Συγκεκριμένα το 2009 είχαμε δηλώσει στην εφορία 98 δισ. ευρώ, ενώ το 2015 δηλώσαμε 73,9 δισ. ευρώ. Υπήρχαν μάλιστα περισσότεροι «πλούσιοι», ενώ αυτοί που δήλωναν εισοδήματα κοντά στο αφορολόγητο όριο ήταν λιγότεροι από ότι σήμερα.
Μία από τις αιτίες της μείωσης των εισοδημάτων είναι η προφανής και σχετίζεται άμεσα με την κρίση και τα επακόλουθα της. Η σημαντικότερη όμως αιτία είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η κρίση. Η σκληρή φορολογία, η αντιαναπτυξιακή φορολογία κυρίως των τελευταίων 2-3 τριών ετών είχε σαν αποτέλεσμα όχι μόνο να συρρικνωθεί το διαθέσιμο εισόδημα, αλλά να διογκωθεί και η φοροδιαφυγή. Όσο αυξάνονται λοιπόν οι φόροι, τόσο αυξάνεται η φοροδιαφυγή και μειώνονται τα έσοδα του κράτους.
Για παράδειγμα το 2009 οι φόροι των φυσικών προσώπων ανέρχονται σε 10,84 δισ. ευρώ. Το 2015 ανήλθαν σε 7,82 δισ. ευρώ δηλαδή, μειωμένοι κατά περίπου 28% ή διαφορετικά κατά 3 δισ. ευρώ. Και όμως τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί και επιβληθεί φόροι ύψους 14 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι φόροι οδηγούνται στον πίθο των Δαναΐδων.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία οι φορολογούμενοι πλέον στοιβάζονται στα εισοδήματα πέριξ των 12.000 ευρώ.
Συγκεκριμένα, το 69% των φορολογούμενων δηλώνει εισοδήματα έως 12.000 ευρώ, το 29,5% των φορολογούμενων εισοδήματα από 12.000 έως 42.000 ευρώ και μόλις το 1,6% δηλώνει εισοδήματα άνω των 42.000 ευρώ.
Όταν το 2009 οι φορολογούμενοι με υψηλά εισοδήματα ανέρχονται στο 8% του συνόλου. Μάλιστα δήλωναν συνολικά 29 δισ. ευρώ, ενώ πλέον δεν ξεπερνούν τα 10 δισ. ευρώ.
Όπως προαναφέρθηκε οι πολλοί δηλώνουν τα λιγότερα. Όχι μόνο γιατί έχουν μειωθεί τα εισοδήματα τους, αλλά αναγκάζονται να αποκρύψουν από την εφορία την πραγματική τους κατάσταση. Και αυτό διότι η φορολογία είναι αβάσταχτη και οι ασφαλιστικές εισφορές, για όσους κερδίζουν περισσότερα είναι ληστρικές.
Αντί το κράτος να προχωρήσει στην αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος ακολουθεί την εύκολη λύση της αύξησης της φορολογίας και των εισφορών, όταν σε όλα τα κράτη Ε.Ε. μειώνονται. Μία κυβέρνηση που δεν της αρέσει η πρόοδος και η ανάπτυξη της οικονομίας μέσω της εξέλιξης των στελεχών της και των επιχειρήσεων.
Επιθυμεί να αναπτύσσεται η οικονομία μέσω της υφαρπαγής εισοδημάτων από αυτούς που μπορούν να δημιουργήσουν για να καλύψει τις τρύπες της. Δεν είναι περίεργο που τα τελευταία χρόνια (2015-2018) έχουν ήδη νομοθετηθεί και εφαρμοσθεί φόροι 14 δισ. ευρώ.
Και δυστυχώς κάθε φορά που τα πράγματα φαίνεται να ηρεμούν, η κυβέρνηση για να τακτοποιήσει το μικρό της ακροατήριο αντιμετωπίζει την αγορά καθεστωτικά κλείνοντας τη στρόφιγγα του χρήματος, επιβάλλοντας νέους φόρους.
