Δύο τρόποι υπάρχουν για να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο η οικονομική ζημιά που προκαλεί η εκτόξευση των τιμών ενέργειας. Ο πρώτος τρόπος είναι να εκδοθεί ένα κοινό ευρωπαϊκό ομόλογο προκειμένου να διασφαλιστεί ένα πολύ χαμηλό επιτόκιο που θα τείνει στο μηδέν, και από τους πόρους που θα συγκεντρωθούν, η κάθε χώρα μέλος να δανειστεί κεφάλαια προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις παρεμβάσεις που θα πρέπει να γίνουν για να στηριχτούν τα νοικοκυριά.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα μιλάμε είτε για επιδοτήσεις προκειμένου να ανταποκριθεί και το τελευταίο νοικοκυριό στο δυσθεώρητο οικονομικό κόστος είτε φυσικά και για επιδοτήσεις για να πραγματοποιηθούν ακόμη περισσότερες επενδύσεις που θα βοηθήσουν τα νοικοκυριά να απεξαρτηθούν από το φυσικό αέριο και το ρεύμα που παράγεται από τα ακριβά ορυκτά καύσιμα (σ.σ βλέπε φωτοβολταϊκά και στην τελευταία στέγη).
Ο δεύτερος τρόπος είναι αυτό που έχουμε μάθει να ορίζουμε ως «ευρωομόλογο». Πρόκειται ουσιαστικά για αμοιβαιοποίηση χρέους. Πρακτικά αυτό γίνεται ως εξής: εκδίδεται ένα ευρωπαϊκό ομόλογο μαμούθ. Η κάθε χώρα αντλεί πόρους με βάση τις ανάγκες της, και επιστρέφει χρήματα με βάση τις οικονομικές της αντοχές.
Αν αυτό το ομόλογο είναι πολλαπλάσιου ύψους σε σχέση με τον ετήσιο προϋπολογισμό της ΕΕ, τότε είναι σαφές ότι αυτή η λύση θα ευνοήσει τις χώρες με τη μικρότερη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ (σ.σ δηλαδή και την Ελλάδα), καθώς τα χρήματα που θα εισρεύσουν θα είναι σαφώς περισσότερα σε σχέση με τα χρήματα που θα καταβληθούν για την αποπληρωμή των υποχρεώσεων.
Φυσικά, στη δεύτερη περίπτωση, υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει κάποιος να πληρώσει και στην προκειμένη περίπτωση, αυτός ο κάποιος είναι η Γερμανία που έχει και τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο ευρωπαϊκό ΑΕπ.
Είναι προφανές ότι τα βλέμματα είναι στραμμένα στη Σύνοδο Κορυφής για να φανεί… πού πηγαίνει το πράγμα. Αυτή τη στιγμή, όλα δείχνουν ότι οι ηγέτες δεν θα βιαστούν να λάβουν αποφάσεις καθώς θα περιμένουν την έκβαση του πολέμου. Και αν υπάρξει κάποια απόφαση, αυτή θα αφορά μια λύση ανάλογη με το πρόγραμμα «sure» που ενεργοποιήθηκε μέσα στην πανδημία για να προστατευτούν οι θέσεις εργασίας.
Τι θα κερδίσει η Ελλάδα σε μια τέτοια περίπτωση; Πόρους για να στηρίξει τα νοικοκυριά χωρίς να επιβαρυνθεί το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας. Θα επιβαρυνθεί όμως το χρέος και το κέρδος θα είναι το πολύ χαμηλό επιτόκιο το οποίο δεν θα μπορούσε η Ελλάδα να διασφαλίσει εκδίδοντας ένα ομόλογο. Καλό λοιπόν για την Ελλάδα το πρώτο σενάριο, ακόμη καλύτερη η λύση του ευρωομολόγου.
Το θέμα είναι ποιες αποφάσεις είναι διατεθειμένη να λάβει η Ευρώπη τώρα που η ενεργειακή κρίση λόγω του πολέμου στην Ουκρανία βρίσκεται στην κορύφωσή της.
