Κανείς δεν περιμένει από τους υπουργούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να βγουν στο Σύνταγμα και να πανηγυρίζουν για τις ιδιωτικοποιήσεις ή τις μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις σε δημόσια γη.
Είναι, όμως διαφορετικό με το ένα χέρι να υπογράφεις τη σύμβαση και με το άλλο να συνεχίζεις να χειροδικείς έναντι των επενδυτών. Είναι κάτι σαν ένα ιδιότυπο επενδυτικό ταγκό: Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω. Κάτι σαν να πυροβολείς τα πόδια σου, για να το πούμε πιο απλά.
Η δουλειά ωστόσο γίνεται. Έστω με αργό βηματισμό, πολλά μπρος-πίσω, "πόνο", βολές προς το Στέργιο Πιτσιόρλα, που παίζει το ρόλο του πρωθυπουργικού "αλεξικέραυνου" από τους συριζαϊκούς κεραυνούς, οι αποκρατικοποιήσεις προχωρούν. Υπεγράφησαν τα περιφερειακά αεροδρόμια και ο ΟΛΠ, τρέχουν οι διαγωνισμοί για ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΟΛΘ, εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας η έγκριση του Αστέρα, ενώ μια άλλη εμβληματική ιδιωτικοποίηση, το Ελληνικό, πάνω στην οποία ανδρώθηκε η αντιμνημονιακή ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ, προχωρά με ικανοποιητικό ρυθμό.
Το θέμα βέβαια δεν είναι μόνο να γίνεται η δουλειά, αλλά να γίνεται και σωστά. Δηλώσεις σαν του Δρίτσα στο Mega κάθε φορά που η κυβέρνηση λαμβάνει μια κεντρική πολιτική απόφαση, δεν είναι αυτό που χρειάζεται η ελληνική οικονομία ώστε να σταλεί το μήνυμα στη διεθνή επενδυτική κοινότητα ότι κάτι αλλάζει. Το αντίθετο επιτυγχάνει, όπως με έκδηλη ανησυχία παρατηρούν και στελέχη της Cosco που άκουσαν χθες τον ίδιο υπουργό, ο οποίος θα κληθεί σύντομα να λάβει κρίσιμες αποφάσεις για την αποκρατικοποίηση, να λέει εμφατικά πως η παραχώρηση του λιμανιού έγινε για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, όχι για την ανάπτυξή του.
Σύμφωνοι, η θέση των κυρίων Δρίτσα, Σπίρτζη, Σκουρλέτη και άλλων αντιδρώντων στις αποκρατικοποιήσεις υπουργών είναι ιδεολογικά αντίθετη στην πώληση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Είναι όμως, παράλληλα, υπεύθυνοι υπουργοί στους οποίους ο Πρωθυπουργός έχει αναθέσει να φέρουν σε πέρας το πολύπλοκο έργο ολοκλήρωσης μιας σειράς στρατηγικών ιδιωτικοποιήσεων, τις οποίες η κυβέρνηση αποδέχθηκε μαζί με το τρίτο μνημόνιο και ανέλαβε την ελάχιστη υποχρέωση να τις βελτιώσει προς όφελος των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Το να τις καταγγέλλουν με κάθε ευκαιρία, το να τους γυρίζουν την πλάτη απουσιάζοντας από εμβληματικές τελετές όπως αυτή της Παρασκευής στο Ζάππειο για τον ΟΛΠ, είναι σαν να κόβουν… σύριζα το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται η ελληνική οικονομία, και η οποία μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης χρειάζεται επειγόντως ελληνικά και ξένα επενδυτικά κεφάλαια.
Αν ηχομονώσει ωστόσο κανείς τις φωνές αυτές, βλέπει ότι οι υπογραφές πέφτουν, τα πράγματα προχωρούν, η δουλειά γίνεται. "Έως το φθινόπωρο θα έχουμε τελειώσει με το Ελληνικό, η συμφωνία με τον όμιλο Λάτση προχωρά", είπε προ εβδομάδων στη Βουλή ο Ευ. Τσακαλώτος, παρά τις αντιδράσεις από άλλους συναρμόδιους υπουργούς (Σκουρλέτης-Τσιρώνης), τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τοπικούς άρχοντες αλλά και την Περιφερειάρχη Αττικής Ρένα Δούρου. Σύμφωνα μάλιστα με τις πληροφορίες, η κυβέρνηση που γνωρίζει καλά πως δεν μπορεί να αλλάξει ούτε ουσιώδεις όρους της σύμβασης, ούτε και το τίμημα των 915 εκατ. ευρώ, θα δώσει ως "τυράκι" προς τους αντιδρώντες την αύξηση της έκτασης που προορίζεται για χώρος πρασίνου, και που σύμφωνα με το αρχικό master plan θα κάλυπτε 2.000 από τα 6.200 στρέμματα.
Όπως και στο Ελληνικό, έτσι ξεμπλοκάρει και η επένδυση στις Σκουριές, όπου ο αρμόδιος υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Π. Σκουρλέτης αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο βήμα πίσω στη σκληρή κόντρα που έχει ανοίξει ο ΣΥΡΙΖΑ με την Eldorado Gold. Η προ δεκαημέρου πρόσκληση Σκουρλέτη για "αναγκαίο συμβιβασμό με τους Καναδούς και την τοπική κοινωνία”, θα έχει συνέχεια, λένε οι γνωρίζοντες, οι τόνοι άλλωστε έχουν ήδη κατέβει. Όχι φυσικά επειδή ο Σκουρλέτης ξαφνικά συμφώνησε ιδεολογικά με το έργο στις Σκουριές. Όσο επειδή στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχουν συνειδητοποιήσει πλέον ότι μια σειρά από επενδύσεις και αποκρατικοποιήσεις αποτελούν το εισιτήριο για να παραμείνουν στην εξουσία, αφού πρέπει να εφαρμόσουν όσα υπέγραψαν, και παράλληλα να δώσουν ένα στίγμα φιλικό προς την επιχειρηματικότητα, προκειμένου να έρθουν ξένα κεφάλαια.
Στην ενέργεια, αποκρατικοποιήσεις σε αυτή τουλάχιστον τη φάση δεν προβλέπονται. Ξένα κεφάλαια όμως θα έρθουν εφόσον οι δανειστές εγκρίνουν το κυβερνητικό σχέδιο τόσο για τον ΑΔΜΗΕ, όσο και για τα μεικτά σχήματα ΔΕΗ-ιδιωτών. Στο μεν ΑΔΜΗΕ, το σχέδιο προβλέπει την απόσχισή του από τη ΔΕΗ και τη μεταφορά ποσοστού 51% στο Δημόσιο, 20% σε στρατηγικό επενδυτή και 29% στο χρηματιστήριο. Στις διαπραγματεύσεις που συνεχίζονται, η κυβέρνηση εμφανίζεται ανοιχτή για αύξηση του ποσοστού που θα παραχωρηθεί σε στρατηγικό επενδυτή από το 20% μέχρι και στο 30%, και αντίστροφη μείωση του ποσοστού που θα διατεθεί στο χρηματιστήριο. Στη δε, ΔΕΗ, το σχέδιο Σκουρλέτη μιλά για τη δημιουργία κοινοπρακτικών σχημάτων με ιδιώτες. Στην εταιρεία αυτή, η ΔΕΗ θα συνεισφέρει μια ή δύο λιγνιτικές μονάδες και αντίστοιχο αριθμό υδροηλεκτρικών, ο δε, ιδιώτης δικές του μονάδες φυσικού αερίου ή κεφάλαια. Ο ιδιώτης θα έχει το πάνω χέρι στη μεικτή αυτή εταιρεία, δηλαδή μάνατζμεντ και πλειοψηφικό πακέτο τουλάχιστον 51%, ενώ η ΔΕΗ θα περιοριστεί σε ρόλο "παθητικού μετόχου". Δεν θα διαθέτει πλειοψηφία στο ΔΣ της εταιρείας, ούτε δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις της, παρά θα κατέχει ένα μερίδιο το πολύ έως 49%, δίχως να αποκλείεται αυτό τελικά να είναι και μικρότερο. Αν αυτό δε λέγεται ιδιωτικοποίηση, έστω από την "πίσω πόρτα", τότε τι είναι ;
Επομένως; Επομένως, μια εκτίμηση για το που θα πάει το πράγμα, είναι ότι μετά τον ανασχηματισμό, στην επόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί από τους σημερινούς φωνασκούντες υπουργούς πιθανόν θα απουσιάζουν.
Η ίδια αυτή συλλογιστική λέει ότι οι αντιδρώντες στις αποκρατικοποιήσεις το γνωρίζουν, το ξέρουν πως δεν θα είναι εκεί. Η δήλωση Δρίτσα ότι "αν τεθεί θέμα νέου Ταμείου με μεγαλύτερες εξουσίες του ΤΑΙΠΕΔ θα εξετάσω τη θέση μου", δημιουργεί την αίσθηση ότι άνοιξε από μόνος του τη πόρτα, ενόψει του επικείμενου ανασχηματισμού
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που φωνάζουν οι πολέμιοι των αποκρατικοποιήσεων, σκοπός τους είναι να κάνουν μια "εγγραφή" στην εκλογική τους πελατεία πως "πέσαμε μαχόμενοι, κρατώντας ψηλά τη σημαία των προεκλογικών υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ".
Μπορεί οι περισσότεροι να είναι ιδεοληπτικοί, στην πραγματικότητα όμως απλά διαχειρίζονται σήμερα τις "ιδεολογικές" τους αντιδράσεις, προκειμένου να τις χρησιμοποιήσουν αύριο, προκειμένου να μη χαθούν εντελώς από το πολυσύνθετο και διαρκώς μεταβαλλόμενο ελληνικό πολιτικό σκηνικό.
Σύμφωνα με τη παραπάνω ανάγνωση, στην επόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα τοποθετηθούν στα παραγωγικά υπουργεία άνθρωποι που θα αναλάβουν να τρέξουν αποκρατικοποιήσεις και επενδύσεις.
Ερώτημα βέβαια αποτελεί τι ακριβώς θα αφορά η μελλοντική γενιά των ελληνικών αποκρατικοποιήσεων; Μόνο 9+2, που όπως λέει η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να κάνει απέναντι στους δανειστές ή και τα 23 assets που περιλαμβάνει το στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης του ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο και ψηφίστηκε τον Αύγουστο ως παράρτημα μαζί με το Μνημόνιο; Μέχρι τώρα, η άποψη των δανειστών κλείνει προς το δεύτερο.
Η απάντηση στο ερώτημα θα κρίνει ως ένα βαθμό και το ποιόν των προσώπων που θα συμμετάσχουν στην επόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εφόσον επαληθευτούν τα σενάρια ανασχηματισμού.
Γ.Φ. - Β.Γ.
