Πρώτη δημοσίευση Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015
Μπορεί το πρόσφατο working paper του ΔΝΤ να είχε την προκλητική για τα ελληνικά ΜΜΕ αναφορά στη δυνατότητα περαιτέρω μείωσης των μισθών στην Ελλάδα, αλλά το πλέον ενδιαφέρον σημείο ήταν μάλλον σε άλλο στοιχείο της μελέτης.
Ο Γιέργκ Ντεγκρέσιν, επικεφαλής συγγραφέας μελετητής του κειμένου με τίτλο «Η συγκράτηση των μισθών σε περιπτώσεις κρίσεων. Θέματα πολιτικής και εφαρμογές στη ζώνη του ευρώ» κατέχει θέση αναπληρωτή διευθυντή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η δουλειά που παρουσίασε πέραν των μισθών κάνει παρατηρήσεις για το πώς η νομισματική πολιτική καλείται σε τέτοιες περιπτώσεις να καλύψει τα κενά που αφήνει πίσω της η οικονομική πολιτική στους άλλους τομείς και κυρίως στον δημοσιονομικό.
Έτσι, σε ένα σημαντικό σημείο της μελέτης, όπου το κείμενο συγκεντρώνει την προσοχή του στο θέμα των συνεπειών από τις μειώσεις μισθών, εισάγει τη θέση του ΔΝΤ οτι αυτές οι συνέπειες θα μπορούσαν να έχουν αντισταθμιστεί από τη νομισματική πολιτική.
Και αυτό όχι μόνο δεν έγινε, αλλά αντίθετα ασκήθηκαν σε νομισματικό επίπεδο ασφυκτικές πιέσεις. Δηλαδή μια αντίθετη πολιτική από αυτή που συνιστά το ΔΝΤ και στην πραγματικότητα είχε εφαρμόσει η Fed.
Eιδικά στην Ελλάδα, η οποία αποκλείσθηκε από τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και από τις κατ'' εξαίρεση χρηματοδοτήσεις που είχαν υιοθετηθεί στην ενδιάμεση περίοδο, η επισήμανση αυτή γίνεται αντιληπτή σαν καρφί στην πολιτική που ακολουθεί η Ευρωζώνη και πιο συγκεκριμένα η ΕΚΤ.
Ο λόγος που ο κ. Ντεγκρέσιν επιλέγει την επισήμανση αυτή δεν είναι διαφορετικός από εκείνον που σε όλα τα κείμενα του ΔΝΤ καταγράφεται η αντίθεση προς την ακολουθούμενη πολιτική της Ευρώπης για τους περιορισμούς της νομισαμτικής πολιτικής της ΕΚΤ, ακόμα και όταν έχουν ήδη δρομολογηθεί προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης.
Για την Ελλάδα, κατά την άποψη του ΔΝΤ, έτσι όπως έχει διαφανεί τόσο στις συζητήσεις που ακολούθησαν την Ετήσια Σύνοδο του ΔΝΤ τον προηγούμενο μήνα, όσο και στις συναντήσεις του G-20, η διαφορά παραμένει στο ένα σκέλος της ακολουθούμενης πολιτικής, αυτό της νομισματικής.
Αντίθετα, στο σκέλος της δημοσιονομικής πολιτικής το ΔΝΤ εμφανίζεται ακόμα αυστηρότερο από ό,τι οι ευρωπαϊοι εταίροι του, γεγονός που έχει προκαλέσει σύγχιση και λαθεμένα συμπεράσματα στην ελληνική κυβέρνηση, με τραγελαφικές συνέπειες το τελευταίο δίμηνο.
Η ανάλυση που έχει γίνει και παραμένει σταθερή στο ΔΝΤ είναι οτι η ελληνική οικονομία χρειάζεται την αυστηρή εφαρμογή του δημοσιονομικού πλαισίου αλλά ταυτόχρονα χρηματοδοτική στήριξη ώστε να μη συνθλιβεί η οικονομική παραγωγική δραστηριότητα από τις συνέπειες της συρίκνωσης της καταναλωτικής δαπάνης.
Το μήνυμα αυτό δεν το έχει λάβει η ελληνική κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να παραπαίει ανάμεσα σε αντιλήψεις που πότε εμφανίζουν το ΔΝΤ Θεό και πότε διάβολο.
Μαριάνθη Θεοδοσίου
