Μία πολύ σημαντική ευκαιρία για τη σταθεροποίηση τόσο των μακροοικονομικών προοπτικών όσο και των προοπτικών του κρατικού χρέους της Ιταλίας, της Ελλάδας και γενικότερα των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, προσφέρει το Ταμείο Ανάκαμψης, σύμφωνα με όσα εκτιμά η Goldman Sachs. Το Ταμείο, δίνει έμφαση στη βελτίωση της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης στην Ε.Ε., μετά την ανάκαμψη από την πανδημική κρίση, ενώ παράλληλα προσφέρει στις χώρες-μέλη φθηνή χρηματοδότηση.
Ο ευρωπαϊκός Νότος, προσθέτει η Goldman Sachs, είναι ο βασικός αποδέκτης του προγράμματος, με την Ισπανία και την Ιταλία να αντιστοιχούν σχεδόν στο μισό της τρέχουσας κατανομής των πόρων. Η αμερικανική τράπεζα εξετάζει την επίδραση που θα έχει η αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου στις χώρες του Νότου, παίρνοντας ως παράδειγμα την Ιταλία και σημειώνει ότι τα εθνικά Σχέδια Ανάκαμψης έχουν θέσει ένα φιλόδοξο στόχο, να υποστηρίξουν την αναπτυξιακή δυναμική και μετά το 2026 που τελειώνει η διάθεση των πόρων.
Και ενώ τα εθνικά Σχέδια Ανάκαμψης στοχεύουν στην ενίσχυση του αποθέματος κεφαλαίου και στην στήριξη της παραγωγικότητας, παρέχουν ταυτόχρονα προστασία και στο κρατικό χρέος και κατ’ επέκταση στο country risk. Η Goldman καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η κατά μέσο όρο αύξηση της μακροπρόθεσμης ανάπτυξης κατά 0,5 ποσοστιαίες μονάδες, οδηγεί σε μείωση το λόγο χρέος προς ΑΕΠ κατά περίπου 7 ποσοστιαίες μονάδες έως το 2030.
«Ενώ οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων κινούνται ανοδικά καθώς η ΕΚΤ προχωρά σε ομαλοποίηση της πολιτικής της, το Ταμείο Ανάκαμψης θα προσφέρει επιπλέον στήριξη στις χώρες-μέλη μέσω της διάθεσης φθηνής χρηματοδότησης», σημειώνει. Μόνο η Ιταλία και η Ελλάδα, τονίζει η Goldman, έχουν ζητήσει το μέγιστο ποσό που μπορούν να λάβουν σε δάνεια, στο πλαίσιο του Ταμείου Ανάκαμψης που αντιστοιχούν στο 6,8% του ακαθάριστου εγχώριου εισοδήματος.
Ειδικότερα, η Ιταλία μπορεί να ωφεληθεί από δάνεια ύψους 120 δισ. ευρώ για τα οποία θα πληρώσει έως και 130 μονάδες βάσης χαμηλότερο επιτόκιο από το υφιστάμενο κόστος δανεισμού, γεγονός που βοηθά τη χώρα θα θέσει υπό έλεγχο το δημόσιο χρέος της και με αυτόν τον τρόπο υποχωρεί το country risk. Τα ευρωπαϊκά δάνεια θα αντιστοιχούν σε πάνω από το 5% του ιταλικού ΑΕΠ έως το 2030, στην περίπτωση που η Ιταλία τα χρησιμοποιήσει στο έπακρο.
Στην ανάλυσή της, η Goldman εξετάζει τι θα συμβεί αν το ρίσκο του ιταλικού χρέους επανέλθει στο επίπεδο που βρισκόταν το 2018. Αν και τα δάνεια το6υ Ταμείου Ανάκαμψης θα αντιστοιχούν σε λιγότερο από το 4% του συνολικού ιταλικού δημοσίου χρέους έως το 2030, έχουν τη δυναμική να περιορίσουν την αύξηση του κόστους δανεισμού για το ιταλικό υπουργείο Οικονομικών πάνω από 10% και παράλληλα να συγκρατήσουν την άνοδο του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ και να μειώσουν τον κίνδυνο αύξησης του χρέους.
