Παγκοσμίως, το 2016 αυξήθηκαν οι δημόσιες δαπάνες με το γρηγορότερο ρυθμό από το 2009, μια εποχή που το δημοσιονομικό πλάνο των κυβερνήσεων είχε ως στόχο την αύξηση των δαπανών για να ελεγχθεί η οικονομική κρίση.
Πολλές κυβερνήσεις κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν αυτούς που χαράζουν τη νομισματική πολιτική, με το να αυξάνουν τις δημόσιες δαπάνες – ειδικά σε οικονομίες με αργό ρυθμό ανάπτυξης.
Η Janet Henry, επικεφαλής οικονομολόγος στην HSBC, αναφέρει πως υπάρχει μια γενικευμένη τάση δημοσιονομικής τόνωσης στην παγκόσμια οικονομία”. “Δεν είναι μεγάλης κλίμακας αλλά μεγαλώνει όλο και πιο πολύ και για πρώτη φορά από το 2010 θεωρούμε πως οι παγκόσμιες κρατικές δαπάνες θα αυξηθούν με πιο γρήγορο ρυθμό απ'' ό,τι το ΑΕΠ”.
Τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν κατά μία έννοια δικαίωση για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή για τον πρώην πρόεδρο της Fed, Ben Bernanke, και τον Larry Fink, της BlackRock, οι οποίοι επί σειρά ετών υποστήριζαν ότι τα κράτη πρέπει να παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στην προώθηση της ανάπτυξης.
Πηγή γραφήματος: Bloomberg
Οι λόγοι για την αύξηση των δαπανών είναι πολλαπλοί. Οι κινεζικές αρχές αγωνίζονται να κινήσουν κάθε δημοσιονομικό “νήμα” για να αυξήσουν την οικονομική δραστηριότητά τους. Στις ΗΠΑ έχουν αυξηθεί οι δημόσιες δαπάνες, στη Γερμανία η κυβέρνηση έχει αναγκαστεί να ενισχύσει τις δαπάνες στο πλαίσιο της προσφυγικής κρίσης, στη Γαλλία που διανύει προεκλογική χρονιά έχουν μειωθεί οι φόροι στις επιχειρήσεις, ενώ και στον Καναδά, η νέα κυβέρνηση αυξάνει τις επενδύσεις σε υποδομές.
Mε τις κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο να καταφεύγουν σε μη συμβατικές πολιτικές – όπως η εισαγωγή αρνητικών επιτοκίων για να δώσουν ώθηση στις οικονομίες τους – η δημοσιονομική τόνωση των κυβερνήσεων ενδεχομένως να επιτρέψει έναν μετριασμό της νομισματικής επιτάχυνσης.
Τέλος, η οικονομολόγος σημείωσε πως αυτή η αύξηση των κρατικών δαπανών μπορεί να αποδειχθεί ανεπαρκής για να αντισταθμίσει την υποτονική δραστηριότητα επενδύσεων και εμπορίου.
"Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να “βγάλουν” μόνες τους την παγκόσμια οικονομία από τη δύσκολη θέση, όπως ούτε και η Κίνα μπορούσε μόνη της να αποτελέσει τη μηχανή ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας αλλά και τον μηχανισμό απορρόφησης των υπολοίπων αποπληθωριστικών πιέσεων ανά τον κόσμο για μερικά χρόνια", σημειώνει η Janet Henry. Όπως ανέφερε, “ο κόσμος χρειάζεται πάνω από μία μηχανή”.
