Δημοσιεύτηκαν σύμφωνα με το ετήσιο φορολογικό έθιμο, οι λίστες των οφειλετών του Δημοσίου με χρέη άνω των €150.000. Η λίστα των φυσικών προσώπων με 11.109 ΑΦΜ και η λίστα των νομικών προσώπων με 18.095 ΑΦΜ. Διαβάζοντας τις λίστες, δεν γνωρίζουμε τι είναι αυτό που αφήνει την πιο στυφή επίγευση στη σκέψη μας.
Το γεγονός ότι διαρκώς αυξάνεται και πληθύνεται ο αριθμός των μεγαλοοφειλετών στο Δημόσιο και στον ΕΦΚΑ;
Το γεγονός ότι εξακολουθούν να συμπεριλαμβάνονται στη λίστα χρεώστες που αποκλείεται να πληρώσουν τα χρέη τους;
Το γεγονός ότι το Δημόσιο δεν έχει καταφέρει να εισπράξει ούτε ένα σεντ από τους περισσότερους χρεώστες;
Ή το γεγονός ότι το Δημόσιο δεν έχει το θάρρος να διαγράψει επιτέλους τους χρεώστες και τα ποσά, που αδυνατεί να εισπράξει, αποδεχόμενο την τρέχουσα στρεβλή εικόνα;
Διότι έχει αποκτήσει πλέον χαρακτήρα ανέκδοτου, η προσδοκία είσπραξης της οφειλής των €13,8 δισ. της «Ακρόπολις» Χρηματιστηριακής, των €2,4 δισ. της Ολυμπιακής Αεροπορίας, των €859 εκατ. του Γυμναστικού Συλλόγου «Ηρακλής», των €500 εκατ. των Ολυμπιακών Αερογραμμών, των €405 εκατ. της ΠΑΕ ΑΕΚ και των €309 εκατ. του Οργανισμού Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος.
Η λίστα είναι γεμάτη από επιχειρήσεις που έχουν βάλει λουκέτο εδώ και 10 ή και 20 χρόνια, με πρώτες και καλύτερες τις πρώην ένδοξες εισηγμένες εταιρείες του Χρηματιστηρίου Αθηνών, αρκετούς συνεταιρισμούς και πολλές εταιρείες φαντάσματα. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι στη λίστα βρίσκεται η υπό εκκαθάριση παλαιά Τράπεζα Κρήτης με €100 εκατ., τα παλαιά Ναυπηγεία Ελευσίνας επίσης με €100 εκατ., η Χαρτοποιία Ελλάδος, η Αιγαίον, το κανάλι ALTER και άλλες.
Και το ερώτημα ακόμα και του πλέον καλοπροαίρετου πολίτη είναι ότι αφού εδώ και 25 έτη έχει πωληθεί η Τράπεζα Κρήτης στην Eurobank, πότε σκοπεύει το Δημόσιο να πάρει τα λεφτά του από τη εκκαθάριση; Πότε θα πάρει το Δημόσιο τα χρήματα που του χρωστάει η κλωστοϋφαντουργία «Αιγαίον», που και αυτή έχει κλείσει από το 1990;
Και εάν το Δημόσιο έχει ίσως κάποιες δικαιολογίες για την καθυστέρηση της είσπραξης των χρεών των νομικών προσώπων, λόγω του υπάρχοντος σύνθετου νομικού πλαισίου και των αργών γραφειοκρατικών διαδικασιών, για τη λίστα των φυσικών προσώπων δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Όχι μόνο για τη μη είσπραξη, αλλά ούτε καν για τη δημιουργία και συσσώρευση αυτών των φορολογικών υποχρεώσεων.
Έτσι διαβάζουμε στη λίστα, ότι ο Kosta Chris χρωστά πάνω από €1 δισ. και ότι ο Apostolides Panay χρωστά κι αυτός ένα παρόμοιο ποσό. Με τους φόρους που χρωστούν προς τα τελωνεία να είναι περισσότεροι από €400 εκατ., για τον καθένα. Ποιοι είναι αυτοί οι απίστευτοι τύποι; Πραγματικοί άνθρωποι ή ρόλοι σε επιθεώρηση; Πώς έφτασαν να χρωστούν αυτά τα τεράστια ποσά;
Με πάνω από €100 εκατ. και μάλιστα με πανομοιότυπη αναλογία υποχρεώσεων προς τα τελωνεία, βρίσκουμε τον Visyasagaran Srika, τoν Khramtsovsky Vital, τoν Shankaran Siva Kam, τoν Palani Mahan, τον Sikoza Oleks και άλλους. Διατρέχοντας δε τη λίστα, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς την πληθώρα των αλλοδαπών ονομάτων που συμμετέχοντας στο εγχώριο επιχειρείν, έχουν «βαρέσει φέσια».
Ειδικά όταν βλέπουμε στη σειρά ομάδες ολόκληρες φυσικών προσώπων με ξένα ονόματα, που έχουν ΑΦΜ τα οποία έχουν εκδοθεί διαδοχικά, που χρωστούν ακριβώς τα ίδια ποσά. Και τα ποσά αυτά δεν είναι ευκαταφρόνητα, αλλά κυμαίνονται από €1 εκατ. έως και €100 εκατ. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός φορολογικός ελεγκτής για να αντιληφθεί ότι πίσω από αυτές τις περιπτώσεις κρύβονται καλά οργανωμένα οικονομικά κυκλώματα.
Αλήθεια, υπάρχει κανείς στην ΑΑΔΕ, ο οποίος να μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχει δυνατότητα είσπραξης των συγκεκριμένων φορολογικών υποχρεώσεων; Υπάρχει κανείς στην ΑΑΔΕ ο οποίος να μπορεί να μας εξηγήσει, πως δημιουργήθηκαν αυτά τα τεράστια – για φυσικά πρόσωπα – χρέη; Δεν είχαν κτυπήσει ποτέ κόκκινα καμπανάκια κατά τη διάρκεια της δημιουργίας τους;
Η ετήσια δημοσίευση της λίστας των μεγαλοοφειλετών, που έχει λάβει πλέον ένα εθιμικό χαρακτήρα και δεν έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Αποτελεί μια απλά απαρίθμηση ονομάτων και αριθμών. Δεν αποτελεί ούτε καν μια στοιχειώδη έκθεση πεπραγμένων.
Μια στοιχειώδης έκθεση πεπραγμένων θα έπρεπε να παρουσιάζει αποτελέσματα. Για παράδειγμα, θα έπρεπε να αναφέρει ότι από τις 1.000 ανοικτές φορολογικές υποθέσεις, ελέγχθηκαν οι 750, έκλεισαν οι 500 από τις οποίες εισπράχθηκαν €100 εκατ. και οι υπόλοιπες 250 έκλεισαν δίχως να εισπραχθούν τα αναλογούντα χρέη. Και ότι από τη λίστα των μεγαλοοφειλετών διαγράφησαν 100 ονόματα, διότι σύμφωνα με τις εισηγήσεις των νομικές υπηρεσιών, δεν υπήρχαν περιθώρια είσπραξης των βεβαιωμένων οφειλών. Τέλος θα έπρεπε να αναφέρει και τις ποινές που επιβλήθηκαν από τα δικαστήρια στους οφειλέτες.
Ας ελπίσουμε ότι το 2025, θα βρεθούμε μπροστά σε μια πραγματική έκθεση πεπραγμένων. Η οποία αφενός θα καταδεικνύει την αποτελεσματικότητα των φορολογικών αρχών και αφετέρου θα επιτρέπει στους συνεπείς φορολογούμενους να μην αισθάνονται, μια ζωή κορόιδα.
