Ποιος θα το περίμενε πριν από κάποια χρόνια, ότι η Γαλλία θα βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα, όσον αφορά το Δημόσιο Χρέος και το Έλλειμμα; Και ο κυκλώνας δεν είναι άλλος από την αναμενόμενη κυβερνητική παράλυση. Με τη «γαλλική παράλυση», σαν σύνθημα και τις «ευρωπαϊκές δημοσιονομικές παρεκκλίσεις», σαν παρασύνθημα, βρισκόμαστε μπροστά σε ανήσυχες στιγμές.
Οι πρώτες αναλύσεις των ισχυρότερων διεθνών επενδυτικών και χρηματιστηριακών οίκων, σχετικά με τα αποτελέσματα των Γαλλικών εκλογών δεν περιέχουν πολιτικές προεκτάσεις. Στέκονται σε δυο μόλις λέξεις: «hung parliament». Στα ελληνικά η έννοια του «hung parliament» μεταφράζεται ως «μετέωρο Κοινοβούλιο» και ερμηνεύεται ως το Κοινοβούλιο το οποίο κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και επομένως δεν διαθέτει τον απαιτούμενο έλεγχο των εδρών για την προώθηση του νομοθετικού έργου.
Η Citi στη σχετική ανάλυση της, αναφέρει ότι η αρχική ανακούφιση της αγοράς ομολόγων και μετοχών αποτελεί ένα δείγμα υπερβολικού οπτιμισμού. Και τονίζει ότι το αναμενόμενο κοινοβουλευτικό αδιέξοδο, θα μπορούσε να ωθήσει το Χρηματιστήριο των Παρισίων σε μια υποχώρηση από 5% έως και 20%.
Οι αγορές, είχαν ανιχνεύσει ένα σημαντικό βαθμό ρίσκου, μελετώντας τις προγραμματικές δηλώσεις τόσο του Λαϊκού Μετώπου όσο και του Εθνικού Συναγερμού. Το ρίσκο αφορά τις δημοσιονομικές ισορροπίες τόσο σε Γαλλικό όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως είχαμε αναλύσει διεξοδικά εδώ και εδώ.
Το πρόγραμμα του Λαϊκού Μετώπου περιλαμβάνει παρεμβάσεις που θα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό με επιπλέον 20 δισ. ευρώ. Και αυτό, όταν ήδη το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2023 βρισκόταν στο 5,5%, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ να θέτει ως όριο το 3%. Ενώ το Δημόσιο Χρέος της Γαλλίας ανέρχεται στα 3,1 τρισ. ευρώ και αντιστοιχεί στο 110% του ΑΕΠ. Ήδη από τον περασμένο Ιούνιο, η Κομισιόν έχει ξεκινήσει τη διαδικασία περί υπερβολικού ελλείμματος κατά επτά κρατών - μελών της Ευρωζώνης, δηλαδή της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελγίου, της Σλοβακίας, της Μάλτας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας.
Ήδη 10 κράτη - μέλη υπερέβησαν το 2023, το όριο του 3% του ΑΕΠ. Η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Σλοβακία, η Μάλτα, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Εσθονία, η Ισπανία και η Τσεχία, ενώ το 2024 αναμένεται υπέρβαση του ορίου του 3% τόσο από τη Φινλανδία, όσο και από την Σλοβενία.
Σύμφωνα με τους νέους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας απαιτείται από τις χώρες με υπερβολικά ελλείμματα, να μειώνουν το έλλειμμα τους κατά τουλάχιστον 0,5 μονάδα ετησίως. Οι νέοι κανόνες προβλέπουν οικονομικές κυρώσεις 0,1% του ΑΕΠ ετησίως, για χώρες που δεν συμμορφώνονται με τις συστάσεις για διορθώσεις του δημοσιονομικού τους ελλείμματος.
Οπότε, ο νέος δημοσιονομικός σχεδιασμός της Γαλλίας που κρίνεται αναγκαίος τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα αποτελέσει το μεγάλο αιχμηρό αγκάθι της νέας κυβέρνησης και του νέου κοινοβουλίου. Σε ένα κατακερματισμένο γαλλικό κοινοβούλιο, χωρίς ισχυρή και συμπαγή κυβερνητική πλειοψηφία, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να περάσουν νόμοι σχετικοί με τη μείωση των δαπανών και τον εξορθολογισμό του προϋπολογισμού.
Ειδικά όταν το πρόγραμμα του Λαϊκού Μετώπου, περιλαμβάνει αύξηση του κατώτατου καθαρού μισθού στα 1600 ευρώ, αύξηση της τάξης του 10% στα επιδόματα κατοικίας, εγγύηση των τιμών των αγροτικών προϊόντων προς τους αγρότες, άμεση κατάργηση της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης και άλλα.
Η Capital Economics, σημειώνει πως οι χρηματιστηριακές αγορές εκτιμούν ότι αφού αποφεύχθηκε το χειρότερο που ήταν το ενδεχόμενο νίκης της ακροδεξιάς ευρωσκεπτικίστριας Λεπέν, σήμερα βρισκόμαστε κάπου καλύτερα. Τι είναι όμως, αυτό το «καλύτερα»; Ο Γάλλος πρόεδρος που διαθέτει τα μικρότερα ποσοστά αποδοχής, που είχε ποτέ πρόεδρος της Πέμπτης Δημοκρατίας; Οι 188 βουλευτές του Λαϊκού Μετώπου που επιθυμούν την ανατροπή των μεταρρυθμίσεων του προέδρου Μακρόν; Ή η πασιφανής αδυναμία λήψης των απαραίτητων αποφάσεων για την αντιμετώπιση του ελλείμματος;
Σύμφωνα με αρκετούς πολιτικούς αναλυτές, θα αναζητηθούν ισορροπίες και συναινέσεις από την πλευρά του κόμματος Μακρόν, με τους Ρεπουμπλικανούς και με τις μετριοπαθείς ομάδες του Λαϊκού Μετώπου, στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας βιώσιμης λύσης.
Διότι εάν αποτύχει η συγκεκριμένη προσπάθεια και μια από τις δυο βάσεις της Ευρώπης, δηλαδή η Γαλλία, δεν μπορέσει να επιτύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους, τότε ποιοι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί και συσχετισμοί θα το απαιτήσουν από τις υπόλοιπες δέκα χώρες που υπερβαίνουν τα όρια και τους κανόνες; Και εδώ είναι που ελλοχεύει η εμφάνιση μιας γενικευμένης κρίσης.
Γαλλική παράλυση, είναι το σύνθημα. Ευρωπαϊκές δημοσιονομικές παρεκκλίσεις, είναι το παρασύνθημα.
