Του Γιώργου Φιντικάκη
Στα κινεζικά κεφάλαια ελπίζει η ΔΕΗ προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της επόμενης ημέρας που συνεπάγεται το άνοιγμα της αγοράς στο ρεύμα.
Απαντήσεις σε αυτές ακριβώς τις προκλήσεις επιχειρεί να δώσει το μνημόνιο συνεργασίας με τη κινεζική εταιρεία CMEC, για την κατασκευή της 2ης μεγαλύτερης επένδυσης μετά την Πτολεμαίδα, της λιγνιτικής μονάδας "Μελίτη ΙΙ" στη Φλώρινα.
Η ουσία όμως της υπόθεσης είναι ότι πρόκειται για τη πρώτη προσπάθεια σύμπραξης της ΔΕΗ με τρίτο παίκτη. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του liberal.gr, η ΔΕΗ θα συστήσει με τους Κινέζους ένα κοινοπρακτικό σχήμα, όπου το πάνω χέρι θα έχει η CMEC, και η ελληνική εταιρεία θα περιοριστεί σε μειοψηφικό ποσοστό.
Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές, το μοντέλο προβλέπει ότι η μεν ΔΕΗ θα εισφέρει σε αυτό το joint venture τη λιγνιτική μονάδα "Μελίτη Ι" στη Φλώρινα, οι δε Κινέζοι θα χρηματοδοτήσουν, σύμφωνα με τις πληροφορίες, κατά 100%, δηλαδή με 700 εκατ. ευρώ, την κατασκευή της "Μελίτη ΙΙ". Τόσο το ένα, όσο και το άλλο εργοστάσιο, θα τροφοδοτούνται με πρώτη ύλη από τα ιδιωτικά λιγνιτορυχεία της περιοχής, σε πρώτη φάση της Αχλάδας στη Φλώρινα ("Λιγνιτορυχεία Αχλάδας ΑΕ"), και σε δεύτερη φάση από εκείνο της γειτονικής Βεύης. Από εκεί και πέρα:
- Στο νέο σχήμα οι Κινέζοι θα έχουν το πλειοψηφικό πακέτο, δηλαδή τουλάχιστον το 51%, και η ΔΕΗ μερίδιο κάτω του 49%, το ακριβές ποσοστό του οποίου θα προκύψει από την αποτίμηση της μονάδας που θα εισφέρει.
- Δεδομένου ότι οι Κινέζοι θα βάλουν, όπως φαίνεται, και τα 700 εκατ. ευρώ που απαιτούνται για την κατασκευή της Μελίτης ΙΙ, το ποσοστό της ΔΕΗ στην κοινοπραξία θα μπορούσε να πέσει ακόμη και κάτω του 40%, ανάλογα πάντα και με την αξία της υφιστάμενης μονάδας της.
- Αν η ΔΕΗ περιοριστεί σε ρόλο "παθητικού μετόχου" στη νέα εταιρεία, δεν θα έχει ρόλο στο μάνατζμεντ, ούτε δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις.
- Τρίτος εταίρος στο σχήμα, θα είναι ο ιδιώτης -ιδιοκτήτης του λιγνιτορυχείου της Αχλάδας, που τροφοδοτεί ήδη με καύσιμο την Μελίτη Ι.
Τι επιχειρεί η ΔΕΗ
Στην ουσία, μέσω της "επιθετικής" αυτής κίνησης, η ΔΕΗ επιχειρεί να πετύχει δύο πράγματα: Αφενός να επιλύσει το πρόβλημα του ανοίγματος της λιγνιτικής αγοράς, θέμα για το οποίο η χώρα και η επιχείρηση εγκαλούνται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αφετέρου, να ελέγξει η ίδια την υποχρεωτική από το μνημόνιο μείωση σε 49% του μεριδίου της (σε παραγωγή και λιανική) μέχρι το 2019. Εν προκειμένω, το μερίδιο της στην αγορά από τη δραστηριοποίησή της στη νέα αυτή εταιρεία, θα είναι τόσο, όσο και το μειοψηφικό ποσοστό που θα κατέχει.
Ερωτήματα
Τα ερωτήματα ωστόσο της κίνησης είναι πολλά, και θα απαντηθούν μόνο στην πράξη, και μόνο όταν το μνημόνιο πάρει σάρκα και οστά.
- Καταρχήν, υπό συνθήκες μειωμένης ζήτησης, η ελληνική αγορά δεν αντέχει άλλη μονάδα. Για να αυξηθεί η κατανάλωση, θα πρέπει να αυξηθεί και το ΑΕΠ.
- Το δεύτερο ερώτημα αφορά την τιμή στην οποία θα πουλάει ρεύμα το ελληνοκινεζικό αυτό σχήμα. Εδώ και καιρό, το φυσικό αέριο, βοηθούμενο και από τη βουτιά του πετρελαίου, έχει πάρει κεφάλι από το λιγνίτη, ως φθηνότερο καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή. Είναι δηλαδή ένα ερώτημα αν η μονάδα «βγαίνει», με κριτήρια αμιγώς επιχειρηματικά. Πόσο μάλλον όταν ο λιγνίτης επιβαρύνεται με τα κόστη ρύπων (CO2). Προκειμένου ο λιγνίτης να γίνει ξανά ανταγωνιστικός, θα πρέπει οι Κινέζοι να μειώσουν σημαντικά το κόστος εξόρυξης.
- Το τρίτο ερώτημα αφορά τις ευρωπαϊκές αρχές ανταγωνισμού, και το κατά πόσο η κίνηση της ΔΕΗ έχει τη σύμφωνη γνώμη τους.
