Την άποψη πως είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα να επιτύχει το τρίτο πρόγραμμα και ότι η πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές πρέπει να βασίζεται στην αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους διατυπώνει σε συνέντευξή του στην "Εφημερίδα των Συντακτών" ο Μπενουά Κερέ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚΤ. Υπογραμμίζει ωστόσο ότι η καθαυτό εξυγίανση θα πρέπει να διενεργείται κατά τρόπο που ευνοεί την ανάπτυξη, με προσανατολισμό προς την περιστολή των δαπανών και όχι προς την αύξηση της φορολογίας.
Ο κ. Κερέ χαμηλώνει τον πήχη των προσδοκιών για συμφωνία στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, λέγοντας πως η συνεδρίαση του Eurogroup θα αποτελέσει μια καλή ευκαιρία για καταγραφή της προόδου και καθορισμό του χρονοδιαγράμματος προς την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.ακτηρίζει παράγοντα αξιοπιστίας το ΔΝΤ.
Ειδικότερα το στέλεχος της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας στην ερώτηση του Βασίλη Γεώργα για το εάν θεωρεί εφικτό να ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση ώς τα τέλη του έτους, ώστε, σε συνδυασμό με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, η ΕΚΤ να συμπεριλάβει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης απαντά ότι:
"Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης αποφασίζεται, εν τέλει, από το Eurogroup και το Συμβούλιο Διευθυντών του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, σύμφωνα με την αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε συνεργασία με την ΕΚΤ. Η αξιολόγηση βρίσκεται υπό εξέλιξη και η συζήτηση, μολονότι έχει σημειώσει ικανοποιητική πρόοδο παραμένει ανοιχτή σε όλους τους διαφορετικούς τομείς πολιτικής.
Η συνεδρίαση του Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου θα αποτελέσει μια καλή ευκαιρία για καταγραφή της προόδου και καθορισμό του χρονοδιαγράμματος προς την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Η έγκαιρη ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι προς όφελος της ελληνικής οικονομίας. Οσον αφορά την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα αγοράς τίτλων του δημόσιου τομέα (PSPP), δεν υπάρχει ακριβές χρονοδιάγραμμα, πρόκειται για απόφαση που λαμβάνει ανεξάρτητα το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ.
Δεδομένων των ανησυχιών μας σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους οι εξελίξεις του προγράμματος και η σαφήνεια όσον αφορά τα μέτρα για το χρέος αποτελούν σημαντικό -όχι όμως τον μοναδικό- προσδιοριστικό παράγοντα για τη λήψη των τελικών αποφάσεων. Το διοικητικό συμβούλιο θα βασίσει τις αξιολογήσεις του και στην εσωτερική ανάλυση, λαμβάνοντας υπόψη και άλλα ζητήματα σχετικά με τη διαχείριση κινδύνων προτού λάβει τις τελικές του αποφάσεις.
• Αρκεί η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης για να υποστηρίξει κανείς ότι η Ελλάδα γυρίζει σελίδα; Πολλοί πιστεύουν πως θα επωφεληθούν τα βραχυπρόθεσμα κερδοσκοπικά κεφάλαια, ενόσω η χώρα θα εξακολουθήσει να βαρύνεται από μεγάλο δημόσιο χρέος και εξαιρετικά υψηλή ανεργία.
Η ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο PSPP θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό σήμα ότι οι μεταρρυθμίσεις προχωρούν ομαλά και το χρέος έχει τεθεί σε πιο διατηρήσιμη τροχιά.
Και πάλι όμως δεν έχουμε καταλήξει σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και τυχόν αποφάσεις θα βασιστούν σε εσωτερική ανάλυση στην οποία θα ληφθούν υπόψη ζητήματα που αφορούν τη διαχείριση κινδύνων.
•Τι θα συμβεί με την Ελλάδα αν δεν επιτύχει και αυτό το πρόγραμμα; Υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο; Κυκλοφορούν ήδη φήμες και σενάρια για 4ο Μνημόνιο.
Αυτή δεν είναι μια επιλογή που εξετάζει κανείς. Είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα να επιτύχει το τρίτο πρόγραμμα.
•Ποιο πιστεύετε ότι θα είναι τελικά το αποτέλεσμα των συζητήσεων για το ελληνικό χρέος; Θα μπορέσουν οι παρεμβάσεις που θα αποφασιστούν τώρα να διασφαλίσουν την περιβόητη «βιωσιμότητα»;
Η ΕΚΤ στηρίζει την ανάγκη λήψης μέτρων για το χρέος στο πλαίσιο της συμφωνίας του Eurogroup της 25ης Μαΐου 2016. Εναπόκειται στα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ να αποφασίσουν για τη φύση των μέτρων αυτών.
•Το ΔΝΤ υποστηρίζει πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και δύσκολα θα επιτευχθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που προβλέπονται στη συμφωνία του Ιουλίου. Οι Ευρωπαίοι πιστωτές έχουν διαφορετική αντίληψη. Αυτή η διαφωνία μεταξύ των θεσμών δεν στέλνει αντιφατικά μηνύματα στις διεθνείς αγορές και στους επενδυτές;
Ολοι οι θεσμοί έχουν εκφράσει ανησυχία σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Οι απόψεις διίστανται όσον αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα που μπορεί να επιτευχθεί με το Μνημόνιο. Είναι όμως χρήσιμο οι κίνδυνοι να επισημανθούν και να αντιμετωπιστούν με τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για το χρέος. Θα ήθελα να επαναλάβω ότι θεωρώ τη συμμετοχή του ΔΝΤ παράγοντα αξιοπιστίας για το πρόγραμμα.
•Συμφωνείτε με την άποψη ότι το μείγμα πολιτικής που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, με συνεχείς αυξήσεις φόρων, περικοπή δαπανών και υψηλούς στόχους για τα πρωτογενή ελλείμματα, είναι «θανατηφόρο» για την οικονομική ανάπτυξη;
Το υψηλό χρέος της Ελλάδας καθιστά αναγκαία την επαναφορά των δημόσιων οικονομικών της σε πλεονασματική θέση, με ή χωρίς τη λήψη μέτρων για το χρέος. Η καθαυτό εξυγίανση θα πρέπει φυσικά να διενεργείται κατά τρόπο που ευνοεί την ανάπτυξη, με προσανατολισμό προς την περιστολή των δαπανών και όχι προς την αύξηση της φορολογίας. Οι δημοσιονομικές πολιτικές ενσωματώνονται σε ευρύτερη στρατηγική μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας και προϊόντων, μέτρα αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Τα μέτρα αυτά θα συμβάλουν στην αύξηση της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας, την αύξηση των επενδύσεων και τη στήριξη της ανάπτυξης. Ετσι, θα επιταχυνθεί η άρση των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων και θα μετριαστούν σταδιακά τα δημοσιονομικά εμπόδια. Ηδη σήμερα αποκομίζουμε τα οφέλη αυτών των μεταρρυθμίσεων. Το οικονομικό κλίμα βελτιώνεται και αναμένεται επιτάχυνση του πραγματικού ΑΕΠ το 2017.
•Γιατί τελικά ύστερα από τρία μνημόνια και πέντε κυβερνήσεις από το 2011, η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει ακόμη να γυρίσει σελίδα; Τι είναι αυτό που γίνεται λάθος τόσα χρόνια;
Η Ελλάδα ακολούθησε μια επίπονη διαδικασία προσαρμογής, η οποία δεν μπορούσε να αποφευχθεί εξαιτίας των υψηλών ανισορροπιών που συσσωρεύτηκαν έως το 2010. Και η προσαρμογή παρατάθηκε από την έλλειψη εφαρμογής των μέτρων και τη γενικότερη αβεβαιότητα και στην υπόλοιπη ζώνη του ευρώ. Εκ των υστέρων, θα λέγαμε ότι το πρόγραμμα θα μπορούσε να είχε δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη. Για παράδειγμα, το άνοιγμα της αγοράς προϊόντων δεν συμβάδισε με τις περικοπές των μισθών, με αποτέλεσμα η προσαρμογή να επιβαρύνει σε υπερβολικό βαθμό τους εργαζομένους. Χωρίς ένα ολοκληρωμένο δίκτυο κοινωνικής προστασίας, η Ελλάδα έπρεπε να επιτύχει την αναδιανομή εισοδήματος μέσω φόρων και συντάξεων, προκαλώντας πολλές στρεβλώσεις στη δομή της φορολογίας. Και η Ευρώπη διέθετε ελάχιστα μέσα για να στηρίξει δίκτυα κοινωνικής προστασίας κατά τη διαδικασία προσαρμογής. Αλλά μην ξεχνάμε επίσης ότι, όταν ξέσπασε η κρίση το 2010, η Ευρώπη χρειάστηκε να δημιουργήσει τις δικές της δομές διαχείρισης κρίσεων.
