Μελετώντας το σχέδιο του φορολογικού νόμου που τέθηκε σε διαβούλευση, βρεθήκαμε μπροστά σε σημεία που αποδεικνύουν πως η φορολογική προσέγγιση των εισοδημάτων των ιδιωτών από την πλευρά του κράτους, παραμένει σταθερά αναχρονιστική και αντιαναπτυξιακή.
Μια προσέγγιση που αναχαιτίζει την προσπάθεια των εργαζόμενων για κάτι καλύτερο, για κάτι δημιουργικό και για κάτι περισσότερο. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται το bonus που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, όταν πετυχαίνουν τους στόχους που έχουν τεθεί, ή όταν το διοικητικό συμβούλιο μιας εταιρείας αποφασίζει να δώσει οριζόντια bonuses σαν αποτέλεσμα ενός επιτυχημένου και κερδοφόρου οικονομικού έτους.
Το bonus επιβαρύνεται με τον αναλογούντα φόρο και υπόκειται και σε ασφαλιστικές κρατήσεις υπέρ του ΕΦΚΑ. Οπότε το bonus καταλήγει αισθητά μειωμένο στον τραπεζικό λογαριασμό των εργαζομένων. Γιατί θα πρέπει να υπόκειται σε ασφαλιστικές εισφορές το bonus;
Δεν έχουν ήδη καταβληθεί οι ασφαλιστικές εισφορές για τις ημέρες που εργάσθηκε ο εργαζόμενος κατά τη διάρκεια της χρονιάς; Γιατί θα πρέπει να τιμωρείται επειδή ήταν παραγωγικός, επειδή ξεπέρασε τους στόχους που είχε θέσει, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στη μεγέθυνση των μεγεθών και των αποτελεσμάτων της επιχείρησης που εργάζεται;
Η Ακαδημία Φορολογίας και Λογιστικής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου (European Public Law Organization) είχε προτείνει την άνοιξη του 2023 μια σειρά από σημαντικές αλλαγές προκειμένου να γίνει πιο αποτελεσματικό το φορολογικό σύστημα της χώρας μας, να προσαρμοσθεί στις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις και να δίνει κίνητρα ανάπτυξης.
Μια από αυτές τις αλλαγές ήταν η απαλλαγή από φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές των bonuses των μισθωτών με μηνιαίες ακαθάριστες αποδοχές μέχρι 1.800 ευρώ και με ετήσιο ατομικό πλαφόν bonus τα 6.000 ευρώ. Μια αλλαγή που θα προσέφερε κίνητρο στους εργαζόμενους για να επιτύχουν τους στόχους τους. Χωρίς να χάνεται τουλάχιστον το 36,16% της επιβράβευσης του εργαζόμενου. Σήμερα περισσότερο από το 50% του bonus των εργαζόμενων καταλήγει στα ταμεία του κράτους.
Τώρα έχουμε ένα νέο αντιπαράδειγμα για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Στο σχέδιο νόμου που τέθηκε στη διαβούλευση, για τον υπολογισμό της φορολογίας των ελεύθερων επαγγελματιών, λαμβάνεται υπ’ όψιν εκτός από τον εκάστοτε ισχύοντα κατώτατο μισθό προσαυξημένο κατά 10% για κάθε 3 χρόνια επαγγελματικής δραστηριότητας μετά την πρώτη εξαετία ή τον ανώτερο ετήσιο μισθό που ο ελεύθερος επαγγελματίας καταβάλλει σε έναν υπάλληλό του, και ο ετήσιος τζίρος του μέσου όρου του κλάδου.
Έτσι η προσαύξηση είναι της τάξεως του 35% για όσους πραγματοποιούν τζίρο μεγαλύτερο του μέσου όρου, της τάξεως του 70% για τζίρο μεγαλύτερο του 150% του μέσου όρου και της τάξεως του 100% για τζίρο που υπερβαίνει το διπλάσιο του μέσου όρου.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αν είσαι ένας αποδοτικός και φορολογικά ειλικρινής ελεύθερος επαγγελματίας, που δηλώνεις περισσότερα από τον μέσο όρο του κλάδου σου, έχασες. Εκτός και αν φοροδιαφύγεις. Και πως θα φοροδιαφύγεις; Προσέχοντας να μην ξεπεράσει ο καταγραφόμενος τζίρος σου, τον μέσο όρο του κλάδου σου, τον οποίον γνωρίζεις εκ των προτέρων. Αφού σαν σημείο αναφοράς λαμβάνεται ο μέσος όρος του τζίρου των ελεύθερων επαγγελματιών του κλάδου, που δηλώθηκε κατά τη διάρκεια του προηγούμενου φορολογικού έτους.
Με δυο λόγια έρχεται η εφορία και σου βάζει έναν «κόφτη» στα έσοδα από το ελεύθερο επάγγελμα που ασκείς, για να μην πέσει επί της κεφαλής σου ένας βαρύς πέλεκυς υπερφορολόγησης. Με αυτόν τον τρόπο οι ειλικρινείς ελεύθεροι επαγγελματίες θα έχουν ένα κίνητρο για να φοροδιαφύγουν.
Δυστυχώς, το μήνυμα που περνάει το κράτος στους πολίτες που εργάζονται, είναι αυτό της τοποθέτησης ορίων στην προσπάθειά τους, διότι στο επιπλέον εισόδημα τους θα έχουν αναγκαστικά συνέταιρο το Ελληνικό Δημόσιο.
