Στις μέρες μας, το διαδίκτυο βρίσκεται σε κάθε σπίτι και ο καθένας μας μπορεί να εκφράσει την άποψη του αβίαστα και αφιλτράριστα, ενώ ο χρόνος που απαιτείται για να εξαπλωθεί μια ιδέα είναι ελάχιστος και το κόστος για να την αναζήτηση ή διάχυση μιας πληροφορίας είναι σχεδόν μηδενικό.
Το γεγονός ότι το πλήθος και οι πηγές που μπορούν να αντληθούν οι πληροφορίες είναι πολύ μεγάλος, και μπορεί πολύ εύκολα να προκληθεί σύγχυση στον υποψήφιο επενδυτή. Η λήψη απόφασης σε τέτοιες καταστάσεις δεν γίνεται ευκολότερη καθώς η εγκυρότητα και το επίπεδο ποιότητας είναι πολλές φορές αμφίβολο.
Το γεγονός ότι πολλές φορές οι πληροφορίες είναι δύσκολο να επεξεργαστούν γιατί δεν υπάρχει η κατάλληλη τεχνογνωσία είτε γιατί υπάρχει πίεση χρόνου, οδηγεί σε υπεραντίδραση τους επενδυτές. Είτε η πληροφορία έχει επιβεβαιωθεί, είτε όχι, είτε σχετίζεται με την επένδυσή του, είτε όχι, μπορεί να οδηγήσει σε μια απόφαση που θα μειώσει ή θα αυξήσει το χαρτοφυλάκιό του αντίστοιχα.
Σήμερα, με τα στοιχήματα για την κατάρρευση του καπιταλισμού να αυξάνονται, οι πληροφορίες κατακλύζουν το διαδίκτυο με άρθρα που προβληματίζουν και τρομοκρατούν τους επενδυτές. «Έρχεται κραχ», «κατάρρευση μετοχών 40%» κ.ο.κ., ενώ θα σταθώ και στο τελευταίο άρθρο που τρομοκράτησε αρκετούς, με τον MR.Dr.Doom, να ξαναχτυπά περιμένοντας πλήρης διάλυση των αγορών, μέσω της πληροφορίας που δίνει απλόχερα στους επενδυτές ανά τον πλανήτη.
Όπως προέβλεψε και το 2008, (μόνο που δεν αναφέρει κανένας ότι από το 1990 ήταν συνεχώς σορτ). Η κοινωνία της απεριόριστης και αχαλίνωτης πληροφορίας που ζούμε καταστρέφει περισσότερα από οποιαδήποτε χρηματοοικονομική κρίση.
Αλήθεια, γιατί ο mr.Doom και όλοι οι «δόκτορες» της παγκόσμιας οικονομίας, αφού προβλέπουν τόσο άριστα τα πάντα, δεν αποσύρoνται σε ένα παραδείσιο νησί να χαλαρώνουν εφ όρου ζωής, βγάζοντας απεριόριστα κέρδη και ασχολούνται με το αν θα πέσουν οι δείκτες. Για την δόξα γιατί να μοιραστούν μαζί μα ς την τόσο σημαντική και εύκολα διαθέσιμη πληροφορία τους.Ας κερδίσουν οι ίδιοι αν όλοι το γνωρίζουμε, τότε ποιός θα χάσει.
Όλοι αποτελούν μαριονέτες της κακής πλευράς του συστήματος, που εκμεταλλεύονται την παρεχόμενη είδηση και χειραγωγούν την παγκόσμια οικονομία, λειτουργώντας ως σύμμαχοι της απαραίτητης (για πολλούς)δημιουργικής καταστροφής.
Στον αντίποδα υπάρχουν και οι σοβαρές φωνές που με τις απόψεις τους προσπαθούν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα από τις κακοτοπιές του παρελθόντος. Χαρακτηριστικό το άρθρο του Νομπελίστα Joseph E. Stiglitz και Dean Baker. Project Syndicate.. που συμβαδίζει με τις προσωπικές μου εκτιμήσεις, σχετικά με την αντιμετώπιση του πληθωρισμού και την διαφορετικότητα των εποχών του 1970 με το σήμερα. Απομένει να μας επιβεβαιώσει και η παγκόσμια οικονομία με την συμπεριφορά της τους επόμενους μήνες.
Το δύσκολο κομμάτι της πληροφορίας είναι να μπορεί κανείς να διακρίνει την σημαντική, να την επεξεργαστεί και άμεσα να δράσει προς το συμφέρον του, με το ρίσκο πάντα να αποδειχθεί μια αποτυχημένη απόφαση, ενώ το εύκολο είναι να την απορρίψει.
Σύμφωνα με τη θεωρία της “αποτελεσματικής αγοράς”, ο συντονισμός των επενδυτικών αποφάσεων είναι μια αναμενόμενη συμπεριφορά καθώς ένας ορθολογικά σκεπτόμενος επενδυτής θα δράσει με συγκεκριμένο τρόπο σε μια νέα πληροφορία. Επίσης η «αποτελεσματική αγορά» ορίζει ότι οι τιμές των μετοχών αποτυπώνουν άμεσα όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να είναι εφικτό καθώς η υπεραντίδραση ή η υποαντίδραση σε θετικές ή αρνητικές πληροφορίες είναι δεδομένη. Οι πληροφορίες περί κραχ ή περί ανοδικής κίνησης μπορεί να προετοιμάζουν την αγορά η οποία αντιδρά αντίστοιχα και η αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία οδηγεί σε υπερτίμηση η υποτίμηση των τιμών των μετοχών.
Η ταχύτητα αντίδρασης σε μια είδηση εξαρτάται και από το πόσο αναμενόμενη είναι. Όσο πιο απροσδόκητη είναι, τόσο μεγαλύτερη η αντίδραση του επενδυτικού κοινού. Η υπεραντίδραση ή η υποαντίδραση του επενδυτή σε μια νέα είδηση ή πληροφορία αποτελούν σφάλματα και μπορούν να έχουν σαν αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση και την εμφάνιση ακραίων τιμών.
Όταν λοιπόν όλοι περιμένουν το κραχ και η αναλογία των puts/calls έχει ξεπεράσει το ποσοστό που επιτρέπει να είμαστε σίγουροι(μέσω της πληροφορίας που δίνει) ότι θα γκρεμιστούν οι αγορές, τότε αυτό δεν είναι πληροφορία! Γενικά μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μεγάλη διάσταση απόψεων σε όλους τους οικονομικούς αναλυτές που δύσκολα θα μπορέσουν οι περισσότεροι εξ’αυτών να ανακτήσουν την αξιοπιστία τους στο μέλλον.
Βέβαια, εάν ακολουθήσουμε την λογική οι αγορές θα πέσουν ή θα γίνει κραχ τα επόμενα 20 χρόνια, έχουμε τον χρόνο να βγούμε σωστοί! Όταν η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ και ο διοικητής Πάουελ έχουν εγκαταλείψει τον στόχο της ομαλής προσγείωσης της οικονομίας θεωρώντας πως αυτό δεν μπορεί να γίνει δεδομένης της αντοχής του πληθωρισμού. Όταν ο νέος στόχος, είναι η σταδιακή μείωση του ρυθμού ανάπτυξης, έτσι ώστε να φτάσουμε στο σημείο όπου η οικονομία θα αναπτύσσεται αναιμικά, αλλά δεν θα βρίσκεται σε ύφεση.
Όταν, θεωρητικά, η μείωση του ΑΕΠ θα αδυνατίσει τον πληθωρισμό. Όταν, με απλά λόγια δεν πρέπει να υπάρχει ανάπτυξη που θα φέρνει έσοδα στους πολίτες, γιατί με τη σειρά τους θα καταναλώνουν, θα έχουν αποταμιεύσεις, πιθανότατα θα επενδύουν, θα ανεβάζουν συνεχώς το βιοτικό τους επίπεδο, καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καλύτερη εκπαίδευση, ταξίδια, και όλα τα αγαθά της σημερινής μας καταναλωτικής κοινωνίας, που επέβαλαν οι ίδιοι οικονομολόγοι.
Όταν τελικά φθάσουμε στο σημείο να συμφωνήσουν όλοι ότι η οικονομική επιστήμη αντιμετωπίζει πολύ μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης. Τότε και μόνο θα καταλάβουμε και την βαθύτερη έννοια της παρεχόμενης και εγκληματικής πληροφορίας, που οδηγεί σε αγελαίες συμπεριφορές τους επενδυτές και σε εξάρσεις την ανθρώπινη φύση.
Το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην παγκόσμια οικονομία, όσο το τι σκέφτονται και τι αποφασίζουν οι υπεύθυνοι χάραξης των πολιτικών, οι οποίοι διακατέχονται, ως ανθρώπινη φύση, από τα ίδια ένστικτα του φόβου και της αγελαίας συμπεριφοράς.
