Δεν είναι εποχές για «δώσε και σε μένα μπάρμπα» και αυτό θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό από όλους.
Αυτό το μήνυμα εκπέμπουν στελέχη του οικονομικού επιτελείου θέλοντας να κατεβάσουν τον πήχη των προσδοκιών όσον αφορά στις επόμενες κινήσεις που θα γίνουν για τη διευκόλυνση των χρεών που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Η προσγείωση στην πραγματικότητα προϋποθέτει ότι θα γίνουν κατανοητά τα εξής: Νέες ρυθμίσεις για όλους δεν πρόκειται να υπάρξουν. Τα όποια μέτρα, θα είναι απολύτως στοχευμένα και θα αφορούν στους πληττόμενους από την πανδημία.
Οσους δηλαδή υπέστησαν αποδεδειγμένα μείωση εσόδων με αποτέλεσμα να περιέλθουν σε δυσχερή θέση. Δεύτερον, δεν θα υπάρξουν αέναες ρυθμίσεις και αποπληρωμές των συσσωρευμένων χρεών σε 100 ή 120 δόσεις. Οποιαδήποτε βελτιωτική κίνηση θα είναι «συμμαζεμένη» καθώς θα πρέπει να βρίσκει σύμφωνους και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Κινήσεις που θα αιφνιδιάσουν τους εταίρους και τους δανειστές δεν ενδείκνυνται στην παρούσα φάση.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη όψη του νομίσματος. Επαγγελματίες και φορολογούμενοι που συσσώρευσαν χρέη μέσα στην πανδημία πρέπει να βοηθηθούν.
Η δόση του φόρου εισοδήματος ή η δόση του ΕΝΦΙΑ έπρεπε να πληρωθεί στην ώρα της τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο όταν ήταν όλα κλειστά. Χιλιάδες δεν κατάφεραν να το πράξουν και τα ληξιπρόθεσμα χρέη αυξήθηκαν.
Όμως δεν είναι δίκαιο ένας κλειστός με κρατική εντολή επαγγελματίας να έρθει αντιμέτωπος με τη δέσμευση του τραπεζικού του λογαριασμού. Άρα, θα πρέπει να μπουν σε μια ρύθμιση όλα τα χρέη που συσσωρεύτηκαν μέσα στην πανδημία ανεξάρτητα από το αν είχε ανασταλεί η πληρωμή τους ή όχι.
Επίσης δεν είναι δίκαιο να μπορούν να ρυθμιστούν χρέη που συσσωρεύτηκαν στην 1η φάση της πανδημίας και όχι στην δεύτερη. Χρειάζεται να διευρυνθεί η ρύθμιση ώστε να καλύψει όλη την περίοδο. Να λοιπόν η δεύτερη νομοθετική παρέμβαση.
Ποιος θα ισχυριζόταν ότι θα ήταν σωστό και δίκαιο ένας επαγγελματίας που έχασε τη ρύθμιση των 100-120 δόσεων οποιαδήποτε στιγμή μέσα στην πανδημία να του ζητηθεί να πληρώσει εξαρχής όλο το χρέος αναβιώνοντας και τις κουρεμένες προσαυξήσεις; Ενα θέμα επομένως είναι κατά πόσο θα «ζωντανέψει» και πάλι η ρύθμιση των 100 και των 120 δόσεων.
Και το τελευταίο: Όταν τα χρέη της πανδημίας έχουν ξεπεράσει τα 7 δισ. ευρώ, αρκούν οι 24-48 δόσεις (ή οι 60 δόσεις για την επιστροφή της επιστρεπτέας προκαταβολής) ;
Μπορεί για κάποιους ναι αλλά για κάποιους άλλους όχι. Άρα, ανάλογα με το ποσό της οφειλής, χρειάζεται αύξηση του αριθμού των δόσεων. Θα γίνουν 60, 72;
Θα φανεί από το παζάρι με τους θεσμούς. Το ζητούμενο είναι να προστατευτούν αυτοί που πραγματικά έχουν πληγεί από την κρίση. Η συσσώρευση νέων ληξιπρόθεσμων, η επιβολή ακόμη περισσότερων αναγκαστικών μέτρων δεν συμφέρει κανέναν. Ούτε φυσικά το κράτος.
