Του Τάσου Ευαγγελίου
Στον πλέον στενότερο άνθρωπο του περιβάλλοντός του, όχι μόνο πολιτικού αλλά και οικογενειακού, ανέθεσε ο Πρωθυπουργός την εποπτεία των Τραπεζών. Πρόκειται για τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράκη που, παρότι δεν διαθέτει οποιαδήποτε σχετική εμπειρία, ανέλαβε τον πλέον κρίσιμο τομέα για την πορεία της χώρας γεγονός το οποίο εγείρει ερωτήματα, δείχνοντας ταυτοχρόνως πως το Μέγαρο Μαξίμου κινείται πλέον με φόντο τις εκλογές.
Συγκεκριμένα, με απόφασή του που δημοσιεύθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ο Αλέξης Τσίπρας προσθέτει στις αρμοδιότητες του Αλέκου Φλαμπουράρη αυτή της εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας αφαιρώντας την από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομίας Γιάννη Δραγασάκη.
Η απόφαση αυτή εγείρει ερωτήματα δεδομένου ότι ο υπουργός Επικρατείας δεν διαθέτει εμπειρία στον τραπεζικό χώρο, ενώ στον επιχειρηματικό περιορίζεται στη δραστηριότητά του ως εργολάβος σε αυτόν του κατασκευαστικού κλάδου.
Στο πλαίσιο αυτό εκτιμάται από τραπεζικούς χώρους ότι οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση έχουν σχέση μόνο με την πρόθεση του Μεγάρου Μαξίμου, του Πρωθυπουργού και του επιτελείου του να έχουν τον απ ευθείας έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Με την ανάθεση της ευθύνης του συντονισμού και της πολιτικής εποπτείας των παλαιών και νέων τραπεζών σε ένα πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του ο Πρωθυπουργός δείχνει ξεκάθαρα, όπως και με το σύνολο των ενεργειών του από τη ΔΕΘ και μετά ότι στήνει ένα προεκλογικό σκηνικό.
Ένα σκηνικό που θα ενεργοποιηθεί μόλις λάβει την απόφαση για προκήρυξη εθνικών εκλογών που πλέον σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να γίνουν με την ολοκλήρωση της συνταγματικά προβλεπόμενης θητείας της κυβέρνησης
Είναι άλλωστε ενδεικτικό το γεγονός πως παίρνει την εποπτεία από ένα πρόσωπο που είχε επαφή με το αντικείμενο και την αναθέτει σε πρόσωπο το οποίο μπορεί να κινηθεί μόνο πολιτικά. Και αυτό τη στιγμή που οι τράπεζες πρέπει να κινηθούν προς την κατεύθυνση της εύρεσης επενδυτικών κεφαλαίων και να αναδιατάξουν τις δυνάμεις του.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η έξοδος από τα μνημόνια, που με κάθε τρόπο επιχειρεί να αναδείξει ως μείζονος σημασίας επιτυχία η κυβέρνηση δεν έχει οδηγήσει σε αλλαγές ως προς την τάση επιστροφής καταθέσεων στο τραπεζικό σύστημα, αφού οι πολίτες είναι άκρως επιφυλακτική εξ αιτίας της βαριάς φορολογίας σε κάθε οικονομική συναλλαγή και κυρίως λόγω των κατασχέσεων σε λογαριασμούς από την ΑΔΑΕ
Το τραπεζικό σύστημα, με ευθύνη της κυβέρνησης, περνά μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ιστορίας του με την χρηματιστηριακή αξία των τραπεζών να έχει υποστεί μέσα σε 4 σχεδόν χρόνια απώλειες της τάξης των 4 δισ. ευρώ.
Απαιτείται η λειτουργία τους με βάση την ανάπτυξη και όχι με βάση την πολιτική.
Η ανάθεση της εποπτείας τους σε ένα πρόσωπο όπως ο κ. Φλαμπουράκης δείχνει ότι το Μέγαρο Μαξίμου επιδιώκει την εργαλειοποίησή τους στο πλαίσιο μαι προεκλογικής περιόδου,αδιαφορώντας για τις παρεμβάσεις από τους δανειστές και κυρίως τις αγορές που επισημαίνουν με κάθε τρόπο ότι αυτό το οποίο απαιτείται είναι οι μεταρρυθμίσεις.
Ο φόβος να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο οι τράπεζες προεκλογικά εντείνεται μετά την απόφασή αυτή την ώρα που πρέπει να διαχειριστούν στόχους μείωσης κόκκινων δανείων και ανοιγμάτων που θέτει οSSM αλλά και το θέμα των πλειστηριασμών που επίσης αποτελεί δέσμευση της χώρας.
Ήδη κύκλοι της αγοράς μετά τις διαρροές από τη Νέα Υόρκη, σύμφωνα με τις οποίες δεν θα συμπεριλαμβάνεται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού η μείωση των συντάξεων, εκτιμούν πως το επόμενο βήμα εν όψει εκλογών θα συνδέεται με τους πλειστηριασμούς...
