Ο προϋπολογισμός, που θα κληθεί να ψηφίσει σε μερικές εβδομάδες η ελληνική Βουλή, δεν θα περιλαμβάνει εκπλήξεις, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στις παροχές και στις φορολογικές ελαφρύνσεις.
Οι σελίδες του θα ενσωματώνουν τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ αλλά και μια… υποσχετική: αν τα μέτρα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής εξακολουθήσουν να αποδίδουν (όπως φέτος, για παράδειγμα, καθώς οδεύουμε ολοταχώς προς ιστορικό ρεκόρ εισπράξεων ΦΠΑ), τότε θα ανοίξει ο δρόμος για τη χρηματοδότηση πρόσθετων φορολογικών ελαφρύνσεων.
Το πότε θα ενεργοποιηθούν αυτές οι υποσχέσεις (και αν, καθώς υπάρχει η προϋπόθεση της αύξησης των εσόδων) παραμένει ως ερώτημα, αλλά το πού θα κατευθυνθούν οι πόροι που θα βρεθούν, φαίνεται ότι έχει σχεδόν «κλειδώσει». Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι οι χαμηλοί καθαροί μισθοί, για όσους βρίσκονται ένα ή περισσότερα «σκαλιά» πάνω από το κατώτατο μισθό.
Είναι ένα σύνθετο και πολυεπίπεδο πρόβλημα. Μια πτυχή του, έχει να κάνει με τη φορολογική κλίμακα, η οποία έχει παραμείνει αμετάβλητη εδώ και πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα πλέον να λειτουργεί απολύτως… τιμωρητικά για όποιον… τολμά να πάρει αύξηση.
Οι καθαροί μισθοί των 1000-1200 ευρώ καθαρά δεν αποτελούν κίνητρο για όσους έφυγαν στο εξωτερικό, προκειμένου να επιστρέψουν, ούτε εξασφαλίζουν (με δεδομένη και την πορεία των τιμών στην Ελλάδα) μια άνετη ζωή. Γι’ αυτό, εκτός από τις όποιες ενέργειες γίνουν στην κατεύθυνση του να δοθούν αυξήσεις (π.χ μέσα από την προώθηση των συλλογικών συμβάσεων) θα αναζητηθούν οι πόροι για να χρηματοδοτηθεί μια καινούργια φορολογική κλίμακα με ευνοϊκότερους συντελεστές και πιο ελαστικά κλιμάκια, ώστε να βοηθηθούν αυτοί που… τολμούν να δηλώνουν τα εισοδήματά τους.
Θα είναι μια κίνηση που θα αποτυπωθεί αμέσως στους μισθούς, μέσα από τη μείωση της παρακράτησης, ενώ θα μπορέσει να λειτουργήσει και ως μια ακόμη επιβεβαίωση του «νόμου», που ορίζει ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση των φορολογικών εσόδων. Έγινε με τα μερίσματα, γιατί να μην γίνει και με τον φόρο εισοδήματος των φυσικών προσώπων;
Ή μήπως είναι άγνωστο ότι ακόμη και για τους μισθωτούς αναζητούνται λύσεις, ώστε να καταβάλλεται ένα κομμάτι του μισθού κάτω από το τραπέζι, για να αποφεύγονται οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές; Όσο φιλικότερη γίνει η φορολογική κλίμακα, τόσο μικρότερο θα είναι το κίνητρο του να αναλάβει κάποιος το ρίσκο που συνεπάγεται η απόκρυψη του πραγματικού εισοδήματος. Και δεν είναι μόνο το ρίσκο αλλά και η ζημιά, καθώς μικρότερος μισθός οδηγεί τελικώς και σε σύνταξη πείνας.
