Του Βασίλη Γεώργα
Στην περίπτωση Στουρνάρα η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν κάποιος να της χάλασε το παιχνίδι.
Εν μέσω πληροφοριών ότι η διαπραγμάτευση ολοκληρώνεται με όχι τόσο ηρωικό τρόπο όσο ξεκίνησε, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έβαλε στο στόχαστρο χθες ευθέως τον κεντρικό τραπεζίτη επειδή «μίλησε».
Η επίθεση δεν έγινε σε ανύποπτο χρόνο. Του χρέωσαν ότι καταστροφολογεί, ότι πολιτικολογεί και ότι φουσκώνει τις διαστάσεις της πραγματικής ζημιάς, μόλις λίγες ώρες αφότου με δηλώσεις του –ταυτόχρονα με τον επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού στη Βουλή- προειδοποίησε για τις επιπτώσεις περαιτέρω καθυστέρησης στην αξιολόγηση. Όλα αυτά ενώ στην κυβέρνηση έχουν φτάσει πλέον ανησυχητικά μηνύματα από τους τραπεζίτες για την εναπομείνασα ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα και έχουν παίξει το ρόλο τους ώστε να επιταχυνθεί η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων.
Η στοχοποίηση έγινε επίσης την ίδια ημέρα που ο Στουρνάρας συναντήθηκε με τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Κ. Μητσοτάκη, ανήμερα της δημοσίευσης έκθεσης της Διεθνούς Διαφάνειας που καταγγέλλει εμμέσως την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για εκβιασμό της ελληνικής κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις και την ίδια ημέρα που στη Βουλή έφτασε δικογραφία εναντίον του για τη διαγραφή προστίμων στα ΕΛΠΕ και τη Motor Oil όταν ήταν υπουργός Οικονομικών. Δεν είναι προφανές ότι όλα τα παραπάνω συνδέονται με κάποιον τρόπο μεταξύ τους, αλλά ο συγχρονισμός δημιουργεί εντυπώσεις.
Οι κακές σχέσεις του περιβάλλοντος Τσίπρα με τον νυν διοικητή και πρώην υπουργό είναι κοινό μυστικό. Προφανώς, όμως, οι διαφορές κυβέρνησης-Στουρνάρα δεν είναι προσωπικές. Το πρόβλημα είναι πρωτίστως οικονομικό και σε κάποιο βαθμό πολιτικό, όχι όμως με την έννοια των μεταξύ τους ιδεολογικών διαφορών. Ο κ. Στουρνάρας δεν υπήρξε αθώος του αίματος στην υπόθεση των ελληνικών μνημονίων, ούτε στις υφεσιακές πολιτικές που ακολούθησε ως υπουργός.
Στην κυβέρνηση, όμως, ποτέ δεν της άρεσε να δέχεται μαθήματα οικονομικής πολιτικής και τραπεζικής διαχείρισης από όσους θεσμικούς φορείς δεν συντάσσονται με τη στρατηγική και τους στόχους της. Οι νέες παρεμβάσεις Στουρνάρα και άλλων οικονομικών παραγόντων προκάλεσαν ενοχλήσεις και αυτή τη φορά γιατί χάλασαν το αφήγημα της σκληρής διαπραγμάτευσης. Το επιχείρημα στελεχών της κυβέρνησης είναι ότι με την κινδυνολογία για τις καταθέσεις και τον ELA αποδυναμώνουν τη διαπραγματευτική θέση της κυβέρνησης.
Ούτε τώρα, ούτε το 2015 που οι τράπεζες έχασαν 40 δισεκατομμύρια ευρώ σε καταθέσεις και χρειάστηκε να ανακεφαλαιοποιηθούν για 4η φορά σήκωσε μύγα στο σπαθί του ο ΣΥΡΙΖΑ. Προτίμησε να κατασκευάσει εχθρούς στο όνομα της ΕΚΤ, του Μάριο Ντράγκι και του Στουρνάρα, παρά να αντιμετωπίσει στα μάτια την πραγματικότητα που εν πολλοίς η ίδια δημιούργησε.
Μέχρι σήμερα όποιον υπουργό και βουλευτή της κυβέρνησης κι αν ρωτήσεις, θα σου πει ότι τις τράπεζες τις έκλεισε ο Ντράγκι και τα capital controls τα επέβαλε ο Στουρνάρας για να εκβιαστεί η κυβέρνηση να συνθηκολογήσει.
Τις θέσεις αυτές υιοθέτησε εμμέσως και η επίσημη έκθεση της διεθνούς διαφάνειας η οποία υποστηρίζει πως η ΕΚΤ έχει αποκτήσει πλέον ανεξέλεγκτη πολιτική δύναμη και την αξιοποιεί κατά το δοκούν για να ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα και να πιέζει τις κυβερνήσεις.
Πρόκειται για επιχειρήματα που τα συμμερίζονται πολλοί δεξιά κι αριστερά -κάποια προφανώς και έχουν βάση- αλλά τα περισσότερα δεν αντέχουν καν στην κοινή λογική.
Η ζημιά στην οικονομία -και σήμερα και στο παρελθόν- ξεκινά πολύ πριν αρχίσουν να μιλούν οι διάφοροι κεντρικοί τραπεζίτες και οικονομικοί παράγοντες. Η ίδια η κυβέρνηση το ξέρει γιατί πρώτη από όλους έχει υποστηρίξει ότι το βραχυπρόθεσμο κόστος της διαπραγμάτευσης είναι προτιμότερο από το κόστος της μη διαπραγμάτευσης.
Το πρόβλημα είναι πως αντί να υπερασπίζονται τη θέση τους, είναι έτοιμοι να ρίξουν αλλού τις ευθύνες αν πρόκειται να πείσουν έστω και έναν, ότι για την ύφεση, τις εκροές των καταθέσεων και την επενδυτική άπνοια, δεν φταίει η αβεβαιότητα γύρω από την παρατεταμένη διαπραγμάτευση, αλλά οι ξένοι δανειστές και οι εγχώριοι θεσμικοί παράγοντες.
Photo by Sooc
