Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Τρεις πρέπει να είναι οι στόχοι της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια. Ο πρώτος είναι η μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του δανεισμού, ο δεύτερος είναι η ουσιαστική επαναλειτουργία του τραπεζικού συστήματος και ο τρίτος είναι η προσέλκυση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού ξένων επενδύσεων. Σε αυτή τη φάση των διεθνών συγκυριών και της τρέχουσας εγχώριας πραγματικότητας, η μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους διέρχεται δια μέσου της υιοθέτησης μιας προληπτική γραμμής στήριξης, ενός νέου υποστηρικτικού πλαισίου και της επιμήκυνσης της περιόδου του φτηνού δανεισμού.
Το μη ευνοϊκό περιβάλλον για την έκδοση ομολόγων χρέους περιορίζει σημαντικά τις επιλογές της κυβέρνησης που εξακολουθεί να συσσωρεύει όλα τα αποθεματικά που κυκλοφορούν στα ταμεία και τους οργανισμούς που ελέγχει, δημιουργώντας ασφυξία στην αγορά. Είναι φανερό πως η τακτική αυτή θα μεγεθύνει τα προβλήματα. Η ουσιαστική επαναλειτουργία του τραπεζικού συστήματος απαιτεί γενναίες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου στις συστημικές τράπεζες, έκδοση νέων τραπεζικών αδειών σε ενδιαφερόμενους στρατηγικούς επενδυτές, λύσεις στα κόκκινα δάνεια και επανένταξη στην επιχειρηματικότητα χιλιάδων μικροεπιχειρηματιών που βρίσκονται εκτός συστήματος. Η προσέγγιση επενδύσεων απαιτεί ένα σύστημα που θα διασφαλίζει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, θα εγγυάται την ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης και την καταπολέμηση της διαφθοράς. Απαιτεί ένα κράτος με μικρό μέγεθος και απλές κανονιστικές διατάξεις, ελεύθερο εμπόριο, επενδυτική ελευθερία και ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων.
Και για τους τρεις στόχους απαιτείται ένας τρόπος. Ο τρόπος της ελεύθερης οικονομίας και της λογικής. Ακόμα περισσότερο τώρα, που η χώρα φλερτάρει με το σκηνικό του 2015, αφού, σύμφωνα με την έκθεση του ΙΟΒΕ, στη βιομηχανία οι αρνητικές εκτιμήσεις για τις παραγγελίες και τη ζήτηση διευρύνονται, στις κατασκευές τόσο οι προβλέψεις για το πρόγραμμα εργασιών των επιχειρήσεων όσο και εκείνες για την απασχόληση επιδεινώνονται αισθητά, στο λιανικό εμπόριο οι εκτιμήσεις για τις τρέχουσες πωλήσεις βαίνουν πιο αρνητικές, στις υπηρεσίες οι θετικές εκτιμήσεις για την τρέχουσα κατάσταση των επιχειρήσεων, όπως και εκείνες για την τρέχουσα ζήτηση χάνουν έδαφος και στην καταναλωτική εμπιστοσύνη οι προβλέψεις για την οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών επιδεινώνονται, όπως και οριακά οι αντίστοιχες για την οικονομική κατάσταση της χώρας.
Ο κύκλος των μνημονίων, της ανυπαρξίας τραπεζικού συστήματος και της επενδυτικής Σαχάρας αντιμετωπίζεται με την ταχύτατη υιοθέτηση πολιτικής ανοιχτών αγορών, με τη γόνιμη προσέλκυση ξένων επενδύσεων, με την απελευθέρωση της εγχώριας επιχειρηματικότητας και των μηχανισμών αξιολόγησης και ανταγωνισμού.
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο, αρ. φύλλου 94
