Η κινέζικη οικονομία συνεχίζει με εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό τη μετάβαση της από «εργοστάσιο» παραγωγής του κόσμου σε θερμοκοιτίδα των νέων ηγετών της παγκόσμιας τεχνολογίας.
Οι υπηρεσίες σήμερα αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Κίνας, ΑΕΠ.
Έτσι το 2018 οι πρωτογενείς, δευτερογενείς και τριτογενείς βιομηχανίες αντιπροσώπευαν το 7%, το 41%, και το 52% του ΑΕΠ.
Η κινεζική κυβέρνηση στοχεύει στην ανάπτυξη με γνώμονα την καινοτομία, ένα όραμα που αναπτύχθηκε κυρίως στο στρατηγικό της σχέδιο «Made in China 2025», το οποίο δίνει προτεραιότητα στους κλάδους της ρομποτικής, της προηγμένης τεχνολογίας της πληροφορίας, της αεροπορίας και των νέων ενεργειακών οχημάτων.
Το «Made in China» όμως δεν είναι απλά ένα σχέδιο στα χαρτιά, αλλά αποτελεί ισχυρή δέσμευση και αφοσίωση των κινεζικών αρχών, οι οποίες στοχεύουν στην ηγετική θέση της Κίνας στις βιομηχανίες υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Το όλο όραμα βέβαια έχει προκαλέσει τις επικρίσεις από τις χώρες που φοβούνται ότι θα χάσουν έδαφος στην μάχη για την καινοτομία, κυρίως μέσω των αναγκαστικών μεταφορών τεχνολογίας που υφίστανται οι επιχειρήσεις τους έναντι να δραστηριοποιηθούν στην κινεζική αγορά.
Ο πρόεδρος Τραμπ είναι από τους μεγαλύτερους επικριτές, αποφασισμένος μέσω του εμπορικού πολέμου να προστατέψει τον τίτλο των ΗΠΑ ως θερμοκοιτίδα του τεχνολογικού προβαδίσματος.
Ωστόσο, αν αφήσουμε κατά μέρος τις φωνές των πολιτικών, η Κίνα είναι πράγματι πιο καινοτόμος απ'ότι 10 χρόνια πριν;
Ένας τρόπος να το εξετάσουμε είναι να δούμε τις δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη (R&D).
Το παρακάτω διάγραμμα με πηγή την Word Bank, δείχνει ότι οι δαπάνες R&D στην Κίνα αυξήθηκαν ανάλογα με το ΑΕΠ.
Η Κίνα ξεπέρασε την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2016 με δαπάνες R&D στο 2,1% του ΑΕΠ, έναντι 2,0% στην Ευρώπη, προσεγγίζοντας την ηγετική θέση των ΗΠΑ με δαπάνες R&D στο 2,7% του ΑΕΠ.
Ιδού λοιπόν η πεμπτουσία της εμμονής του Τραμπ με την Κίνα και το ιερό δισκοπότηρο του εμπορικού πολέμου.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ενδιαφέροντα, αν εξετάσουμε τον λόγο των δαπανών R&D προς τις πωλήσεις των εταιρειών του δείκτη που αναπαράγει την απόδοση των 300 κορυφαίων μετοχών που διαπραγματεύονται στα χρηματιστήρια της Σαγκάης και του Shenzhen , του επονομαζόμενου CSI 300.
Η αναλογία λοιπόν αυξήθηκε από το 0,5% το 2009 σε 2,2% το 2018 και είναι πλέον κοντά στον αντίστοιχο λόγο των εταιρειών του S&P 500 που βρίσκεται στο 3,3%.
Αυτό όμως που έχει εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον είναι ότι η αύξηση δεν προήλθε γιατί δόθηκε μεγαλύτερο βάρος στον τομέα της τεχνολογίας, αλλά από την αύξηση των δαπανών στον τεχνολογικό τομέα της πληροφορικής.
Κατά την τελευταία δεκαετία, οι δαπάνες του τεχνολογικού τομέα για R&D προς τις πωλήσεις αυξήθηκαν από 0,7% στο 8%, πλησιάζοντας ταχέως το 9,2% των αμερικανικών εταιρειών του τεχνολογικού τομέα.
Δεδομένου ότι τα επιχειρηματικά μοντέλα των κινεζικών εταιρειών έχουν εξελιχθεί, η στήλη τολμά να υποστηρίξει την άποψη ότι η Κίνα δεν είναι πλέον αναδυόμενη αγορά, αλλά αναπτυσσόμενη.
Οι κινεζικές εταιρείες επενδύουν σαφώς στην καινοτομία και είναι σε πολύ καλό δρόμο για να αυξήσουν την ηγετική τους θέση στους τομείς υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Κάτι που δεν αρέσει στις ΗΠΑ και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν....το αναπόφευκτο.
Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν ότι οι επενδυτές θα πρέπει να κυνηγάνε τον κινεζικό τεχνολογικό τομέα χωρίς έρευνα και προσεχτική μελέτη.
Πρωτίστως θα πρέπει να μάθουν να διαχωρίζουν την ήρα από το στάρι, εξετάζοντας για κάθε εταιρεία τις πωλήσεις και το περιθώριο κέρδους από τα νέα προϊόντα, καθώς μόνο έτσι θα εντοπίσουν τις εταιρείες που είναι σε θέση να κάνουν «συγκομιδή» από τις δαπάνες R&D.
*Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή, ή προτροπή για αγορά ή πώληση των αναφερομένων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται, βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, καμία διασφάλιση δεν δίνεται ότι είναι ακριβείς ή πλήρεις και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.
