Μαύρα μαντάτα έρχονται από όλες τις πλευρές στο Μέγαρο Μαξίμου όσον αφορά την τύχη της πρώτης αξιολόγησης. Και μπορεί ο υπουργός Οικονομικών να ελπίζει σε ταχεία ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, όμως τα μηνύματα για άλλα μας… προειδοποιούν.
Ίσως να μην ήταν λοιπόν καθόλου τυχαία η αναφορά του, ότι εάν καθυστερήσει η αξιολόγηση «καήκαμε», άλλωστε αυτός γνωρίζει καλύτερα από όλους.
Οι δανειστές παίζουν ήδη τις καθυστερήσεις, αφού το «γκολ» το έβαλαν στο πρώτο «ημίχρονο» της διαπραγμάτευσης που έληξε την προηγούμενη Παρασκευή.
Πολύ απλά διεμήνυσαν, όπως πρώτο το Liberal.gr είχε επισημάνει, ότι διαφωνούν σε όλα. Μετά τη λήξη του πρώτου κύκλου συζητήσεων «αγνοούνται», αφού ουδείς γνωρίζει πότε επιστρέφουν και μόνο «ευχές» κάνει η κυβέρνηση, ενώ στο Eurogroup της επόμενης Πέμπτης δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να δοθούν λύσεις για Ασφαλιστικό και φορολογικό.
Ο Φεβρουάριος με μαθηματική ακρίβεια θεωρείται χαμένος μήνας, γεγονός που σημαίνει ότι και πάλι το άγχος της διαπραγμάτευσης μεταφέρεται στην ελληνική πλευρά.
Όπως, δηλαδή, γινόταν πάντα, μόνο που και αυτή τη φορά η κυβέρνηση αγνόησε τα λάθη του παρελθόντος και κυρίως εξακολουθεί να παραβλέπει ότι πολιτική λύση δεν πρόκειται να δοθεί. Ο μόνιμος «στίχος» στα χείλη όλων των εταίρων μας ήταν, είναι και θα είναι «ό,τι πει η τρόικα», τώρα κουαρτέτο, πρώτα η υλοποίηση στο ακέραιο του προγράμματος και μετά συζήτηση για το χρέος.
Και εκεί ακριβώς ήταν και είναι η μεγάλη παγίδα. Με την υλοποίηση των συμφωνηθέντων, μας κρατούν στο χέρι. Ακόμη και το 90% να έχει πράξει η όποια κυβέρνηση, πάντα θα υπάρχει ένα 10% που θα την κρατά «όμηρο».
Το άγχος δε του οικονομικού επιτελείου επιτείνεται περαιτέρω καθώς τα «χρωστούμενα» 5,7 δισ. ευρώ, του Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου, δεν τα έχει πάρει ακόμη αφού η αξιολόγηση δεν έχει ολοκληρωθεί, το διάστημα Μαρτίου – Απριλίου λήγουν δόσεις προς το ΔΝΤ, οι εισπράξεις του δημοσίου αμέσως μετά το Φεβρουάριο οπότε και λήγει η τελευταία δόση του ΕΝΦΙΑ 2015 αρχίζουν «ελεύθερη πτώση» έως τον Ιούνιο.
Το νέο «αδιέξοδο» όμως στο οποίο μπαίνει ολοταχώς το οικονομικό επιτελείο, το γνωρίζει πολύ καλά και το κουαρτέτο, το οποίο έχει ένα πρόσθετο «άσσο στο μανίκι», τις δόσεις του πρώτου τριμήνου του τρέχοντος έτους που μπορεί να τις καθυστερήσει όσο αργεί η αξιολόγηση.
Όσο λοιπόν ο καιρός περνά, τόσο οι πιέσεις θα γίνονται αφόρητες από την πλευρά των δανειστών, για μεγαλύτερες μειώσεις στο σύνολο των συντάξεων, παλαιών και νέων, κύριων και επικουρικών, προκειμένου να επιτευχθεί για φέτος η εξοικονόμηση των 1,8 δισ. ευρώ, ενώ με προβολή στο μέλλον να καθιστά το Ασφαλιστικό βιώσιμο σύμφωνα με τους κανόνες πρωτίστως του ΔΝΤ.
Από την άλλη πλευρά, πιέσεις θα υπάρξουν και για νέα μέτρα φέτος που με τους πρώτους υπολογισμούς της Κομισιόν μπορεί να ξεπεράσουν τα 2 δισ. ευρώ, καθώς θα πρέπει να καλυφθούν και οι «τρύπες» του 2015. Γιατί το κουαρτέτο το ξεκαθάρισε ότι μέτρα από τη φορολόγηση των παιχνιδιών του ΟΠΑΠ, τις τηλεοπτικές άδειες και ό,τι άλλο έχει σκαρφιστεί η κυβέρνηση, όπως ο φόρος στο κρασί, δεν πιστεύει ότι μπορούν να αποφέρουν στα δημόσια ταμεία τα προβλεπόμενα έσοδα. Άρα και το νέο φορολογικό θα είναι πολύ «βαρύ» για όλους τους φορολογούμενους.
Είναι λοιπόν δεδομένο ότι η κυβέρνηση, αγνοώντας επιδεικτικά τα λάθη των προηγούμενων κατά τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ακολουθεί ακριβώς τον ίδιο δρόμο της υποταγής στις εντολές του κουαρτέτου.
Μόνο που η συγκεκριμένη κυβέρνηση αυτή τη φορά κατάφερε να μην έχει μόνο τους δανειστές απέναντί της, αλλά όλη την ελληνική κοινωνία. Από τους αγρότες, τους ναυτεργάτες και τους δημοσίους υπαλλήλους, μέχρι τους γιατρούς, δικηγόρους, συμβολαιογράφους, μηχανικούς και δασκάλους.
Το «μαρτύριό» της όμως, ακόμη και στην τελείως υποθετική περίπτωση που καταφέρει να περάσει τους «σκοπέλους» του Ασφαλιστικού και φορολογικού, δεν πρόκειται να τελειώσει. Διότι στην πρώτη αξιολόγηση οι εταίροι και κυβερνητικοί φίλοι εντάσσουν και το νέο Μεσοπρόθεσμο που θα πρέπει να ψηφιστεί έως τον Ιούνιο και το οποίο στην καλύτερη περίπτωση θα περιλαμβάνει μέτρα ύψους 4-5 δισ. ευρώ.
Και όλα αυτά φυσικά πριν καν ανοίξουν οι «φάκελοι» των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, ή τεθούν εκ νέου στο τραπέζι οι καθυστερήσεις που καταγράφονται στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, με ό,τι φυσικά αυτό συνεπάγεται για τις εισπράξεις του δημοσίου, μέρος των οποίων θα πρέπει να οδηγείται στη μείωση του χρέους.
Είναι δεδομένο λοιπόν ότι… ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Το σίγουρο είναι ότι με τη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης όλοι μαζί θα βουλιάξουμε, διότι το «καράβι» είναι ακυβέρνητο, μπάζει από παντού και πάει με ταχύτητα και πάλι στα βράχια…
