Και το οικονομικό επιτελείο αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός εμφανίζονται ανοικτοί στο να υπάρξει αλλαγή στο πλαίσιο των τεκμηρίων διαβίωσης, η λειτουργία των οποίων κρίνεται ως αναχρονιστική και μη έχουσα σχέση με τη σημερινή οικονομική πραγματικότητα. Τι νόημα έχει να υπολογίζεις τεκμήριο χρήσης αυτοκινήτου με αποκλειστικό κριτήριο τα κυβικά του κινητήρα όταν η αυτοκινητοβιομηχανία έχει αλλάξει σελίδα και πώς αποφασίζεις να επιβάλλεις φόρο σε κάποιον μόνο και μόνο επειδή… υπάρχει;
Άλλο όμως κεφάλαιο ο εκσυγχρονισμός και η διόρθωση του παράλογου και άλλο κεφάλαιο η σταδιακή κατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης.
Είναι πραγματικά μεγάλο ερώτημα αν είμαστε έτοιμοι να γκρεμίσουμε και το τελευταίο οχυρό για τον εντοπισμό της… ασύδοτης φοροδιαφυγής. Τα τεκμήρια διαβίωσης, είναι εκεί για να διασφαλίζουν ότι δεν θα εμφανίζονται έχοντες εισόδημα που κινείται συστηματικά κάτω από το όριο της φτώχειας, να διαμένουν σε πολυτελείς κατοικίες και να οδηγούν ακριβά αυτοκίνητα, να στέλνουν παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και να περνούν τα καλοκαίρια στα σκάφη αναψυχής. Όχι ότι με την πάροδο των ετών δε βρέθηκαν ανοικτά παράθυρα: από αναλώσεις κεφαλαίου παρελθόντων ετών και κέρδη από τον… ΠΡΟΠΟ, μέχρι εμφάνιση ΙΧ ως εταιρικών οχημάτων κλπ.
Ακόμη και έτσι όμως, εντοπίζονται κάθε χρόνο 1,5 εκατομμύριο πολίτες οι οποίοι πέφτουν στην τσιμπίδα αυτών των τεκμηρίων. Αδικούνται όλοι; Προφανώς, όχι. Αδικούνται κάποιοι; Ασφαλώς. Όμως θα ήταν πολύ μεγάλο το ρίσκο απλώς να αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ των τεκμηρίων πριν βρεθούν δικλείδες ασφαλείας για τον εντοπισμό της ατομικής φοροδιαφυγής η οποία όμως οδηγεί τελικώς σε πολύ μεγάλα νούμερα λόγω της μαζικότητας του φαινομένου.
Κακά τα ψέματα. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα εμφανίζεται να έχει πολύ χαμηλές επιδόσεις στις εισπράξεις της άμεσης φορολογίας παρά την εφαρμογή υψηλών φορολογικών συντελεστών που φτάνουν και στο εξωφρενικό 44% είναι η μαζική απόκρυψη εισοδημάτων.
Ένας ελεγκτής για κάθε φορολογούμενο (αλλά και ένας επόπτης για κάθε ελεγκτή) δεν μπορεί να υπάρξει, κάτι που σημαίνει ότι χρειάζεται ένας σύγχρονος μηχανισμός «ασφαλείας», ώστε τουλάχιστον να αποτρέπονται οι ακρότητες. Θα δοθεί χρόνος για την επεξεργασία και τη διαμόρφωση ενός τέτοιου συστήματος. Μέσα στο 2025 δεν αναμένεται να έχουμε καμία αλλαγή. Όμως το ζητούμενο είναι να υπάρξουν αποφάσεις και ένας μηχανισμός που θα φέρει αποτελέσματα. Πολύ απλά διότι η δυναμική της αύξησης των εσόδων από τον ΦΠΑ λόγω των ηλεκτρονικών συναλλαγών, κάπου εδώ αρχίζει να εξαντλείται…
