Του Απόστολου Σκουμπούρη
Η υπερφορολόγηση στην Ελλάδα έχει προ πολλού ξεπεράσει όλα τα όρια και τα διεθνή στάνταρ, «σπάζοντας» και όλες τις οικονομικές θεωρίες, τους δείκτες, τα γραφήματα και όλες τις σχετικές μελέτες.
Πλέον, όπως σημειώνουν παράγοντες της αγοράς, έχει προ πολλού ξεπεραστεί η φοροδοτική ικανότητα ιδιωτών και επιχειρήσεων, οπότε οτιδήποτε λαμβάνει χώρα πλέον, είναι... γάγγραινα και σαράκι που τρώει τα σωθικά της ήδη καταπονημένης ελληνικής οικονομίας.
Η υπερφορολόγηση στην Ελλάδα έχει γυρίσει προ πολλού μπούμερανγκ, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη φέρνει τα προσδοκώμενα έσοδα στο κράτος, αλλά να «πνίγει» συλλογικά ολόκληρη την οικονομική λειτουργία, αφυδατώνοντας από δημιουργικά και απαραίτητα κεφάλαια όλο το σύστημα.
Οδηγεί σε άμυνα, συρρίκνωση, απόκρυψη και αποφυγή κάθε νόμιμης οδού, σκοτώνοντας και την ψυχολογία της αγοράς αλλά και το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Κυρίως, σκοτώνει τη σχέση του κράτους με τον πολίτη, υποσκάπτει την αίσθηση της κοινωνίας και της συλλογικότητας προς ένα κοινό καλό.
Και τούτο διότι, όταν η υπερφορολόγηση γίνεται... τέρας και κατατρώει και τις τελευταίες ζωτικές οικονομίες των νοικοκυριών ή των επιχειρήσεων, κανένας νόμος, κανένα Σύνταγμα και κανένας (ηθικός ή άλλος) φραγμός δεν μπορεί να σταματήσει την... προτεραιότητα για επιβίωση.
Βασ. Κορκίδης (ΕΣΕΕ): Χάθηκαν 38 δισ. από την αγορά την 8ετία
«Οι φόροι δεν σκοτώνουν μόνο την αγορά, την κίνηση και την κατανάλωση, αλλά και τους ίδιους τους... φόρους. Τα στοιχεία δείχνουν ότι όπως προοδευτικά αυξάνονται οι φόροι τα τελευταία χρόνια, αντιστρόφως ανάλογα κινούνται τα φορολογικά έσοδα. Πλέον, έχει εξαντληθεί προ πολλού η φορολογική βάση».
Αυτό δηλώνει στο Liberal ο Πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) και πρόεδρος του ΕΒΕΠ κ. Βασίλης Κροκίδης, ο οποίος τονίζει ότι «αυτό που θέλουμε να αναδείξουμε είναι ότι πλέον έχουν ξεπεραστεί τα όρια της φορολογικής φαντασίας. Την τελευταία 8ετία της κρίσης, από τα 37,8 δισ. ευρώ φόροι που επιβλήθηκαν, εισπράχθηκαν 9,2 δισ. ευρώ λιγότερα χρήματα! Όπως καταλαβαίνετε, οι φόροι δε σκοτώνουν μόνο την αγορά, αλλά και τους ίδιους τους... φόρους».
Ο κ. Κορκίδης συμπληρώνει ότι από τα 77 δισ. ευρώ που ήταν ο τζίρος του εμπορίου το 2008, έχει χαθεί σχεδόν το μισό, όσο δηλαδή ήταν και οι φόροι που επιβλήθηκαν. Ο τζίρος του εμπορίου το 2015 κατήλθε στα 39,8 δισ. ευρώ, ενώ για το 2016 οι εκτιμήσεις και τα στοιχεία μας δείχνουν ότι έπεσε στα 38 δισ. ευρώ. Από την αγορά λοιπόν, αυτή την 8ετία “έφυγε” τζίρος ακριβώς όσος είναι και οι φόροι που επιβλήθηκαν αυτό το διάστημα. Χωρίς καμιά διάθεση υπεραπλούστευσης, αυτό λέει πολλά, αν όχι τα πάντα».
Αναφορικά με τις αυξήσεις στα καύσιμα και κυρίως στο πετρέλαιο κίνησης, ο κ. Κορκίδης σημειώνει ότι «στη χώρα μας δεν έχουμε ουσιαστικά σιδηροδρομικό δίκτυο, που σημαίνει ότι τόσο τα δημοσίας χρήσης όσο και τα ιδιωτικά μεταφορικά μέσα, θα επιβαρυνθούν. Φρέσκα αλλά και κατεψυγμένα προϊόντα, θα επιβαρυνθούν. Αυτές οι αυξήσεις, θα μετακυλήσουν στην αγορά και στα προϊόντα. Το... αμορτισέρ απορρόφησης έχει εξαντλήσει τα περιθώριά του.
Αντ. Ζαΐρης, (ΣΕΛΠΕ): Η υπερφορολόγηση οδηγεί σε αντίστροφη μέτρηση και... θάνατο
Από την πλευρά του ο οικονομολόγος και αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ) κ. Αντώνης Ζαΐρης, παραλληλίζει την κατάσταση με την υπερφορολόγηση στη χώρα μας, με το τελευταίο στάδιο... καρκίνου ενός ασθενή. Επισημαίνει ότι από τη διάγνωση και μετά, ο ασθενής μπορεί να ζήσει μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα, έως και κάποια χρόνια. Η χώρα, στο θέμα της υπερφορολόγησης, είναι στο τελευταίο στάδιο πλέον. Δεν πάει άλλο», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο αντιπρόεδρος του ΣΕΛΠΕ.
Ο ίδιος αναφέρεται στην «καμπύλη Laffer * (σ.σ. μέθοδος που αποδεικνύει ότι από ένα σημείο και μετά όσο και αν επιβάλει περισσότερους φόρους ένα κράτος δεν είναι δυνατόν να τους εισπράξει) δείχνει ότι το πράγμα έχει ξεπεράσει εντελώς τα όριά του πλέον. Περίπου 4,5 εκατ. Έλληνες πολίτες χρωστούν 94 δισ. ευρώ. Αυτό, δεν βγαίνει, δεν είναι βιώσιμο, δεν μπορεί να συνεχιστεί».
Ο κ. Ζαΐρης, που είναι άνθρωπος και με πολιτική άποψη, επισημαίνει ότι το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας, εδώ και δεκαετίες είναι ότι «δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, λειτουργούμε χωρίς πυξίδα σε όλα. Ότι μέτρα λαμβάνονται, δεν λαμβάνονται με σχέδιο και στόχευση, αλλά με καθαρά λογικές “μπαλώματος” σε προηγούμενες τακτικές άναρχων ή βεβιασμένων αποφάσεων. Πανηγυρίζουμε, ανόητα για το βραχυπρόθεσμο και κοντόφθαλμου αποτελέσματος πλεόνασμα, αγνοώντας ή μη δίνοντας σημασία ότι προέρχεται από το “στέγνωμα” της αγοράς».
Ο κ. Ζαΐρης τονίζει ότι «έτσι όπως βαδίζουμε, με αυτή την οικονομική και φορολογική πολιτική, η χώρα δε θα τα καταφέρει. Και αυτό, φαίνεται πως έχει γίνει αντιληπτό και από τους ξένους εταίρους. Είναι σαφές ότι δεν θέλουμε να κάνουμε αλλαγές, υπάρχει μια άρνηση για τα πάντα. Αυτό, δε φεύγει από τη μία ημέρα στην άλλη. Έχουμε μπερδευτεί στο συλλογικό μας ασυνείδητο, αδυνατώντας να δούμε τη μεγάλη, τη συνολική εικόνα της χώρας και πως μέσα σ'' αυτή μπορεί να βελτιωθεί και το δικό μας... καλό. Και όλο αυτό τροφοδοτείται και διαιωνίζεται από την υποκρισία όλου του πολιτικού συστήματος».
* Καμπύλη Laffer: Όταν οι φόροι ξεπερνούν το όριο της δυνατότητας των φορολογούμενων το αποτέλεσμα είναι οι πολίτες να αδυνατούν ν' ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις και τότε είτε χρωστάνε, είτε φοροδιαφεύγουν, είτε αποφασίζουν να τερματίσουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητας προκαλώντας ζημιά στην πραγματική οικονομία και την κοινωνία,και απώλειες φορολογικών εσόδων.
