Η ακρίβεια στη ζωή μας, δεν είναι κάτι καινούργιο. Άρχισε στα τέλη του 2020 με την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, διογκώθηκε το 2021 και έκτοτε κλιμακώνεται συνεχώς, χωρίς να φαίνεται φως στο τούνελ, καθώς ουδείς μπορεί να υπολογίσει πότε θα τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία. Το ερώτημα επομένως, όσο εφιαλτικό και αν μοιάζει, στηρίζεται σε υπαρκτά δεδομένα.
Μπορεί να δούμε βενζίνη στα 3 ευρώ; Ασφαλώς. Τουλάχιστον μέχρι να αποκατασταθεί η ισορροπία στην αγορά με αργό από Μ.Ανατολή, ΗΠΑ και Δ. Αφρική, μετά την αφαίρεση 4,5 εκατομμυρίων βαρελιών την ημέρα που πούλαγε η Ρωσία στην Ευρώπη.
Διότι σε μια αγορά που παρουσιάζει έλλειμμα στην τροφοδοσία, οι τιμές αναπόφευκτα θα ανέβουν κι άλλο, καθώς το πάνω χέρι σήμερα έχουν οι πωλητές. Είναι σε προνομιακή θέση έναντι των αγοραστών. Αυτό με τη σειρά του μεταφράζεται σε αύξηση των τιμών, οι οποίες για να υποχωρήσουν πρέπει να επανέλθει η παλιά ισορροπία.
Στην πραγματικότητα αυτό που μάλλον θα συμβεί είναι ότι οι τιμές στα καύσιμα θα μειωθούν, αφού πρώτα αυξηθούν κι άλλο. Τόσο, ώστε να αρχίσουν να πλήττουν την κατανάλωση. Όταν αρχίσει να πέφτει η ζήτηση παγκοσμίως για πετρελαιοειδή λόγω των υψηλών τους τιμών, τότε θα πέσει αναπόφευκτα και η παγκόσμια παραγωγή πετρελαιοειδών, αυτό θα συμπαρασύρει προς τα κάτω τις τιμές.
Άγνωστο πότε θα το δούμε. Τις τιμές κρατά στα ύψη και η στάση των Ιρανών να κατάσχουν τα δύο ελληνικά φορτία, γεγονός που πυροδοτεί ανησυχία στην αγορά, καθώς αντίστοιχα αντίποινα θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν και σε επόμενα φορτία. Τα δύο εκατομμύρια βαρέλια των δύο τάνκερ δε θα λείψουν φυσικά από την παγκόσμια κατανάλωση, αλλά αν το Ιράν επιμείνει, τότε θα έχουμε ένα νέο μέτωπο πίεσης των τιμών. Μην ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία των τάνκερ που εξυπηρετούν την περιοχή του Περσικού είναι ελληνικά.
Μόνη ελπίδα για να αποκλιμακωθούν οι τιμές είναι να τελειώσει ο πόλεμος και να αρθεί το εμπάργκο, τότε μόνο θα δούμε πτώση. Πότε θα συμβεί αυτό; Ίσως, από φθινόπωρο, ίσως από χειμώνα.
Το ερώτημα είναι με ποια όπλα μια κυβέρνηση μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το αυτοτροφοδοτούντο σπιράλ αυξήσεων. Τα εργαλεία είναι μετρημένα, αφορούν τη μείωση των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης και τη μείωση των τιμών στα εισιτήρια των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ώστε να στραφούν μαζικά οι πολίτες σε αυτά, εγκαταλείποντας το αυτοκίνητο. Η μάχη είναι άνιση. Η κυβέρνηση έχει απέναντί της μια Λερναία Ύδρα: κόβει το ένα κεφάλι του πληθωρισμού αλλά είναι αδύνατο να τα κόψει όλα.
Ένα είναι βέβαιο. Η ευρωπαϊκή μεσαία τάξη για πρώτη φορά μετά από χρόνια συνειδητοποιεί ότι η ασφάλεια και η ευδαιμονία της δεν είναι δεδομένες. Και σε αυτό το κάδρο οι λαϊκιστικές ανά την Γηραιά Ηπειρο δυνάμεις περιπλέκουν περαιτέρω το ήδη μπερδεμένο τοπίο, αντλώντας τροφή από τη συνεχή μείωση της αγοραστικής δύναμης των Ευρωπαίων πολιτών.
