Του Σάκη Μουμτζή
Προχθές ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, συνταγματολόγος Γ. Κατρούγκαλος, έκανε την εξής δήλωση για την υπόθεση Novartis: «οι υποθέσεις εφτά από τους δέκα πολιτικών αρχειοθετήθηκαν όχι γιατί ήταν αθώοι, αλλά γιατί δεν βρέθηκαν στοιχεία σε βάρους τους.»
Είναι γνωστό και σε έναν φοιτητή της Νομικής πως η προδικασία δεν αθωώνει. Δεν παραπέμπει, λόγω έλλειψης στοιχείων. Αθωώνουν οι δικαστικές αποφάσεις.
Συνεπώς, οι εφτά δεν παραπέμφθηκαν για τα περαιτέρω, γιατί δεν βρέθηκε κάτι επιλήψιμο σε βάρος τους. Αθώοι ήταν εξ ορισμού, καθώς δεν όφειλαν αυτοί να αποδείξουν την αθωότητα τους.
Και αυτό είναι γνωστό σε έναν πρωτοετή φοιτητή της Νομικής.
Προφανώς όμως για έναν –κατά δήλωση του—κομμουνιστή, αυτές οι αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε ο νομικός μας πολιτισμός δεν ισχύουν.
Αρχικά να τονίσω, πως ο μαρξισμός δεν αποδέχεται την διάκριση των εξουσιών. Τα πάντα υπακούουν στην πολιτική εξουσία, που υπηρετεί τις αρχές της επανάστασης. Από την στιγμή λοιπόν που η απονομή της Δικαιοσύνης είναι ενταγμένη στην επαναστατική διαδικασία, εκδίδει αποφάσεις σκοπιμότητος.
Γνωρίζουμε από την Ιστορία πως όταν το συμφέρον της επανάστασης επέβαλε την ηθική και πολιτική εξόντωση των αντιπάλων της, το ρόλο αυτό τον διεκπεραίωναν οι δικαστές του καθεστώτος.
Το δόγμα «όλοι είναι αθώοι, μέχρις αποδείξεως της ενοχής τους», δεν ίσχυσε ποτέ σε αυτά τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Εθεωρείτο μια λεγκαλιστική πολυτέλεια, σε ένα κόσμο που εκυριαρχείτο από την ταξική σύγκρουση.
Στις λαϊκές δημοκρατίες επικρατούσε η αρχή «καλύτερα δέκα αθώοι στην φυλακή, παρά ένας ένοχος ελεύθερος». Ήταν κοινωνίες που οικοδομήθηκαν πάνω στην θεωρία της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και, ως εκ τούτου, έπρεπε οι ηγεσίες τους και οι πολίτες να βρίσκονται σε μόνιμη επαγρύπνηση για να ανακαλύψουν τους εσωτερικούς εχθρούς.
Όσοι έχουν διαπαιδαγωγηθεί με τον μαρξισμό και εξακολουθούν να τον έχουν οδηγό της δράσης τους, είναι λογικό να ασπάζονται τις θέσεις του για την Δικαιοσύνη.
Ο Κατρούγκαλος δεν είναι ο μόνος που αμφισβητεί, εν έτει 2019, τις βασικές αρχές του νομικού μας πολιτισμού. Είχε προηγηθεί ο Ν.Κοτζιάς, που καλούσε τους πολιτικούς που ενέπλεξαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην σκευωρία Novartis «να αποδείξουν την αθωότητα τους».
Ενώ είναι γνωστό πως το πολιτικό υπόβαθρο της σκευωρίας βρίσκεται στην θέση Πολλάκη πως «για να κερδίσουμε τις εκλογές θα πρέπει να βάλουμε 2-3 στην φυλακή». Κάποιοι απέδωσαν αυτήν την θέση του Πολλάκη σε εμπάθεια και φανατισμό. Δεν το νομίζω.
Πέραν μιας ιδιάζουσας προσωπικής ιδιοσυγκρασίας, η κινητήρια δύναμη που ώθησε τον Πολλάκη σε αυτήν την θέση ήταν η μαρξιστική παιδεία του, έστω σε νηπιακή μορφή.
Πιστεύει αυτός, όπως και ομοϊδεάτες του, πως η πολιτική εξουσία αποφασίζει ποιοι θα πάνε φυλακή και ποιοι όχι. Και οι δικαστές είναι απλώς τα εκτελεστικά της όργανα.
Στην σκευωρία Novartis αποτυπώνεται πλήρως η αντίληψη των μαρξιστών για την σχέση πολιτικής εξουσίας με δικαστική. Και η γνωστή άποψη του συνταγματολόγου Κατρούγκαλου δεν ήταν ούτε ατυχής ούτε παρεξηγήθηκαν αυτά που είπε.
Ο πρώην υπουργός ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Όποιος δεν είναι ένοχος, δεν σημαίνει πως είναι και αθώος. Απλώς δεν σκέφτηκε πως αυτό θα μπορούσαμε να το πούμε και για τον Α. Τσίπρα.
Δεν τον παραπέμπουμε όχι γιατί είναι αθώος, αλλά γιατί δεν βρέθηκαν στοιχεία σε βάρος του.
