Του Γιάννη Σιδέρη
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στην ιδανική καταιγίδα που προετοίμασε ο ίδιος. Μνημόνια, οικονομική αποτυχία, υπερφορολόγηση, εξουσιαστική υπεροψία, πολιτική αήθεια, ρητορική μίσους. Από τούδε και στο εξής έχει να διαβεί μια έρημο, όπου κάθε βήμα θα είναι πιο επώδυνο από το προηγούμενο.
Και αυτό είναι άσχετο ακόμη και εάν στις εθνικές εκλογές μειώσει τη διαφορά - παρότι η ιστορική εμπειρία δεν δικαιολογεί την υπόθεση αυτή. Πολύ περισσότερο που ο κ. Τσίπρας απώλεσε την πρωτοβουλία των κινήσεων. Δεν επέλεξε τις εθνικές εκλογές, σύρθηκε σε αυτές.
Ιδιαίτερα αν η ΝΔ πάρει αυτοδυναμία, εξέλειπεν η δυνατότητά του να παρεμβαίνει διαμορφωτικά στις εξελίξεις, και θα περιπέσει σε υπαρξιακό κενό. Εδώ υπάρχει και μία λάθος ανάγνωση, κατά τη ταπεινή μας γνώμη, από την πλειοψηφία των αναλύσεων, οι οποίες με στατική ανάγνωση θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατίσχυσε στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Αυτό θα ίσχυε για ένα άλλο κόμμα, όχι για το υβρίδιο ΣΥΡΙΖΑ.
Εν αρχή παρά την συντριπτική ήττα, διακατεχόμενοι όπως όλη η Αριστερά, από το σύνδρομο του πεφωτισμένου, θεωρούν ότι δεν έφταιξαν οι ίδιοι αλλά μόνο εξωγενείς παράγοντες. Κάποιοι εξ αυτών είναι τα μήντια του Μαρινάκη που τους στοχοποίησαν, τα Fake news (;) των αστικών μέσων ενημέρωσης, τα φίλτρα που έβαζαν στο μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ και δεν έφτασε στον λαό, που το ανέμενε ευφροσύνως, η αποχή από την κάλπη και άλλα.
Τα ανωτέρω είναι τρωτά ως επιχειρήματα γιατί όταν ερχόταν το 2015 θριαμβεύοντας, όντως είχε τα ΜΜΕ εναντίον του. Και παρόλα αυτά επέλασε. Τώρα η πλειοψηφία των καναλιών ήταν φίλιες δυνάμεις και παρόλα αυτά καταβαραθρώθηκε. Οι δικαιολογίες είναι το κυνήγι μαγισσών στο οποίο επιδίδονται πάντα όσοι αποτυγχάνουν.
Η πιο προσγειωμένη ανάγνωση του αποτελέσματος έγινε από τον Νίκο Φίλη, που μεταξύ άλλων, μίλησε και για το ύφος της εξουσίας. Λίγοι το εντοπίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και αυτοί το εντοπίζουν στις συμπεριφορές τύπου Πολάκη. Όμως το ύφος της εξουσίας είναι σύμφυτο με το dna ΣΥΡΙΖΑ και δεν διορθώνεται με διοικητικές αποφάσεις. Ποιος να τις εκκινήσει βέβαια όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στην πρώτη του δήλωση μετά το σαρωτικό αποτέλεσμα, απέπνεε τη νοοτροπία του 2015.
Ήταν το ίδιο διχαστικός και επιθετικός, με την ίδια ακράδαντη αυτοπεποίθηση για το σωστό των πράξεών του, χωρίς να αποπνέει την ελάχιστη συστολή και μεταμέλεια, και χωρίς κάποια νύξη αυτοκριτικής! Ταύτισε μάλιστα το κόμμα του εκ νέου με τους πολλούς, παρουσίασε εαυτόν ως υπερασπιστή τους εναντίων «όσων καιροφυλακτούν να πάρουν πίσω τη θυσία τους», την ίδια βραδιά που οι πολλοί του είχαν στείλει ραβασάκι αποδοκιμασίας. Δεν τον αναγνώριζαν ως υπερασπιστή των συμφερόντων τους!
Εξ αυτού και ο όποιος «αναστοχασμός» στον οποίο παραίνεσε ο κ. Φίλης είναι δύσκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν έχεις ανδρωθεί με την εδραία πεποίθηση ότι ο γενέθλιος προορισμός σου ως αριστερός είναι να γράψεις ιστορία, δεν απαλλάσσεσαι από αυτή, και συνεχίζεις ακάθεκτος τα ίδια λάθη που σε κάνουν αποκρουστικό στους πολλούς, για τους οποίους λες αγωνίζεσαι, και οι οποίοι σου έχουν άρει την εξουσιοδότηση. Απλώς εμμέσως τους καταλογίζεις λάθος επιλογών (Ατυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει αυτό που με πικρή ειρωνεία είχε πει ο Μπρέχτ, να αλλάξουμε τον λαό και… να εκλέξουμε έναν άλλο)!
Εφόσον ηττηθεί δεινά και στις εθνικές, θα αρχίσει η εσωστρέφεια στο εσωτερικό του. Δεν θεωρούμε ότι κινδυνεύει ο κ. Τσίπρας να χάσει την ηγεμονία. Μπορεί οι «53» να θέσουν θέμα ηγεσίας, μπορεί άλλοι να θέσουν θέμα συλλογικής ή επιτηρούμενης ηγεσίας (ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα ήταν ενός ανδρός αρχή), αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να υπάρχει εναλλακτική λύση για την αρχηγία.
Η μετεκλογική πορεία του κόμματος θα καθοριστεί από το… παρελθόν του. Θέλουμε να πούμε ότι στελέχη της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ έχουν δηλώσει ότι υπάρχουν περίπου 15 υποθέσεις της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ που χρήζουν διερεύνησης. Κάποιων υποθέσεων η διερεύνηση (ακόμη και της διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου, παρότι αυτή έχει παραγραφεί), αναμένεται να αφαιρέσουν τα τελευταία ράκη του περίφημου ηθικού πλεονεκτήματος και να επιταχύνουν την αποδόμηση.
Και τότε η εσωστρέφεια θα γίνει κυρίαρχη. Εξ αυτού θεωρούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει παγιωθεί ως ηγεμονεύουσα δύναμη στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Με δεδομένη και την δειλή παρουσία του ΚΙΝΑΛ, ο χώρος βρίσκεται σε αύξουσα ρευστότητα. Αυτό είναι καλό για τη ΝΔ αλλά δεν είναι απαραίτητα καλό για την πολιτική ζωή. Όμως τα γεγονότα δεν τα διατάζεις. Συμβαίνουν.
