Σάλο και μεγάλη ανησυχία σε χιλιάδες φοιτητές έχει προκαλέσει η πρόσφατη (υπ΄αριθ. 11/26.6.2020) απόφαση της Ολομέλειας του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεπιστημονικού Οργανισμού Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης (ΔΟΑΤΑΠ, πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ), η οποία θέτει ως προϋπόθεση για την αναγνώριση της ισοτιμίας των τίτλων σπουδών σε εξ αποστάσεως προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα ξένων πανεπιστημίων να διενεργούνται μόνο δια ζώσης γραπτές εξετάσεις για κάθε μάθημα και ο τόπος των εξετάσεων να είναι είτε η έδρα του πανεπιστημίου είτε εξεταστικό κέντρο στη χώρα της έδρας του πανεπιστημίου. Το τηλεφωνικό κέντρο και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του liberal.gr έχει κατακλυστεί από διαμαρτυρίες γονέων και φοιτητών.
Για να γίνει κατανοητός ο παραλογισμός της απόφασης του ΔΟΑΤΑΠ, ένας φοιτητής που φοιτά εξ αποστάσεως σε ένα πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης ή της Νέας Υόρκης θα πρέπει να συμμετέχει στις ομαδικές συναντήσεις και να δίνει κάθε εξάμηνο γραπτές εξετάσεις μεταβαίνοντας αυτοπροσώπως στην Στοκχόλμη ή στη Νέα Υόρκη. Και ο πιο αντιδραστικός νους δεν θα μπορούσε να φανταστεί μια τέτοια παραφροσύνη.
Θα πρέπει να εξηγήσει ο ΔΟΑΤΑΠ για ποιο λόγο, την εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της νέας ψηφιακής εποχής, όπου είναι κανονικότητα η εξ αποστάσεως επικοινωνία με τη χρήση υπερσύγχρονων ηλεκτρονικών πλατφορμών σε όλες τις πτυχές της καθημερινής μας ζωής και της οικονομίας, δεν θα πρέπει να αναγνωρίζεται η ισοτιμία τίτλων σπουδών σε εξ αποστάσεως προγράμματα, εάν δεν έχουν γίνει γραπτές εξετάσεις στη χώρα του πανεπιστημίου; Προφανώς δεν υπάρχει καμιά λογική απάντηση.
Απευθυνθήκαμε σε έγκριτους νομικούς και τους θέσαμε το ερώτημα, εάν έχει νομική βάση μια τέτοια -παράλογη κατά τα άλλα- προϋπόθεση. Μας απάντησαν ανεπιφύλακτα, ότι κανένα έρεισμα στο νόμο δεν βρίσκει μια τέτοια απόφαση. Απόδειξη αυτού ότι εδώ και δεκαπέντε χρόνια που εφαρμόζεται ο νόμος 3328/2005 καμιά διοίκηση του ΔΟΑΤΑΠ δεν διανοήθηκε να λάβει ανάλογη απόφαση, η οποία εκτός των άλλων παραβιάζει, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, και την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης των πολιτών προς το κράτος και κινείται πέρα από τα όρια της νομοθετικής εξουσιοδότησης του ΔΟΑΤΑΠ.
Στην ακαδημαϊκή κοινότητα ακούγεται έντονα ότι η πέρα από κάθε λογική απόφαση του ΔΟΑΤΑΠ θα μπορούσε να εξυπηρετεί συγκεκριμένους ιδιοκτήτες κολεγίων. Σε καμιά περίπτωση δεν υιοθετούμε τέτοιου είδους κατηγορίες «του αέρα» χωρίς να έχουμε διασταυρώσει τις πληροφορίες που λαμβάνουμε και χωρίς να έχουμε αδιάσειστα στοιχεία.
Μένουμε ωστόσο στην προφανή αδυναμία ενός ακόμη φορέα του δημοσίου, όπως είναι ο ΔΟΑΤΑΠ να λειτουργήσει σύμφωνα με τα πρότυπα των προηγμένων χωρών και τις νέες εκπαιδευτικές συνθήκες που διαμορφώνονται στον 21ου αιώνα, παρά τις περί του αντιθέτου εξαγγελίες και τις φιλότιμες σε πολλούς τομείς προσπάθειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ας επισημανθεί, ότι μόνη «ισοτιμία και αντιστοιχία» με το μέτρο του ΔΟΑΤΑΠ μπορεί να βρει κανείς εντός της ΕΕ μόνο στην Ουγγαρία του Όρμπαν, η οποία με τη νομοθεσία της για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα παραβίασε συστηματικά την ευρωπαϊκή νομοθεσία και ανάγκασε την επιτροπή να την παραπέμψει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (υπόθεση C-66/18, «Επιτροπή κατά Ουγγαρίας»), όπου αναμένεται η βαρύτατη και παραδειγματική καταδίκη της μετά και την πρόσφατη εισήγηση του Γενικού Εισαγγελέα.
Με την επίμαχη και απόφαση του ΔΟΑΤΑΠ θίγεται κυρίως η νομιμότητα, υπονομεύεται το εκπαιδευτικό κύρος της χώρας μας, που τόσο άλλωστε επλήγη την περίοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μα κυρίως θίγονται οι 20.000 περίπου Έλληνες νέοι που φοιτούν σε προγράμματα εξ αποστάσεως πανεπιστημίων του εξωτερικού. Οι φοιτητές αυτοί είναι κυρίως νέοι εργαζόμενοι που δεν έχουν το χρόνο ή και την οικονομική δυνατότητα να ταξιδεύουν στο εξωτερικό κάθε τρεις και λίγο επειδή έτσι αυθαίρετα αποφάσισε «η Ολομέλεια του Δ.Σ. του ΔΟΑΤΑΠ».
Μονόδρομος λοιπόν η παρέμβαση της κυβέρνησης στην αποκατάσταση ενός προφανούς λάθους που υπάρχει κίνδυνος, εάν δεν αντιμετωπιστεί τώρα, να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και να έχει δυσμενέστατες συνέπειες για τη χώρα.
