Ώσπου να βγει το εμβόλιο, για αρκετό χρόνο ακόμη δηλαδή, η δημόσια ζωή θα βρίσκεται στον αστερισμό της σοβαρότητας. Οι επιστήμονες αντικατέστησαν τους κάθε λογής «επώνυμους» και τις ελαφρούτσικες περσόνες της πολιτικής ζωής, που καλούνταν για να εκφωνήσουν όποια αρλούμπα τους κατέβαινε, να κάνουν νούμερα τηλεθέασης, και στο τέλος ως νούμερα που έφερναν νούμερα, έμπαιναν και στο κοινοβούλιο.
Όχι ότι αυτό θα αλλάξει ριζικά, αφού κάποια στιγμή ο κορονοϊός θα πάψει να είναι μονοκαλλιέργεια στις οθόνες και θα ενταχθεί στην τρέχουσα ειδησεογραφία. Όμως κάτι θα έχει αφήσει μετά την εμπειρία της σοβαρότητας. Αλλωστε τα σημάδια είχαν φανεί πριν ενσκύψει η πανδημία, όταν οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν ράκη.
Μπορεί να έρχονταν σε σημείο βρασμού τα social media σε κάθε παρέμβαση στελεχών στυλ Πολάκη, αλλά ήταν όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι οπαδοί. Η μεγάλη πλειοψηφία είχε ήδη στρέψει οφθαλμόν, κουρασμένη από την επανάληψη του παράδοξου, του παράλογου, του επιθετικού, του καταγγελτικού.
Θεωρούμενα ως σοβαρά στελέχη είχαν αρχίσει να ελκύουν την προσοχή. Ωστόσο ο λόγος τους χωρίς να υπάρχουν αξιόπιστες επεξεργασμένες λύσεις, ηχούσε κενός. Αυτό συνεχίζεται και τώρα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βρεθεί προ αδιεξόδου. Μετά το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης που έγινε κομφετί, μετά τον ΕΝΦΙΑ που και επί ΣΥΡΙΖΑ έπεσε βαρύς στα κεραμίδια των πολιτών, αυτοί δεν έχουν είχαν διάθεση να τείνουν ευήκοον ους στις νέες υποσχέσεις.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που βούλιαξαν μέσα στη γενική αδιαφορία, ως μη ούσες, οι πρόσφατες εξαγγελίες Τσίπρα για το πακέτο τω 26 δις, αυτό που η Γεννηματά λελογισμένα χαρακτήρισε ως υπεράνω των δυνάμεών μας. Με την πικράν πείραν του ο λαός αντιμετωπίζει με κατευναστικό μειδίαμα την απλοχεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν υπάρχει σχέδιο να αποκλειστεί η αξιωματική αντιπολίτευση από τα κανάλια (αυτά πονούν όλους), όπως καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό θα φανεί μετά την επιστροφή σε μια - όποια κανονικότητα.
Το ίδιο με χιουμοριστική απαξία αντιμετωπίστηκε και η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα οι εννιά χώρες που ζητούσαν ευρωομόλογο, να εκδώσουν δικό τους! Ομόλογο των φτωχών, χωρίς να δεσμεύει τη Γερμανία και τις πλούσιες χώρες του Βορρά! Στους πιο παλιούς θύμισε εκείνη την απαράμιλλη πρόταση του Αντρέα της εποχής του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Είχε προτείνε να μην μπει η χώρα μας στην ΕΟΚ των Μονοπωλίων, αλλά να δημιουργήσει μια Μεσογειακή Κοινή Αγορά, με τις χώρες της Ανατολικής και Νότιας Μεσογείου. Ήτοι το Λίβανο, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Τυνησία, την Αλγερία, το Μαρόκο, και ενδεχομένως τους Παλαιστίνιους του Γιασέρ Αραφάτ και της PLO - καθότι τότε δεν υπήρχε η «Παλαιστινιακή Αρχή».
Τουλάχιστον η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ των 26 δις γνωστοποιήθηκε. Αντιθέτως το ΚΙΝΑΛ δεν εκλήθη στα τηλεπαραθύρια να εξηγήσει με επιχειρήματα την απόρριψη της πρότασης ως μη ρεαλιστική. Οπερ εκείνο που διαπιστώνεται, κατά την ταπεινή μας γνώμη, δεν είναι αποκλεισμός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ότι προωθείται ένας δικομματισμός, το ένα μέλος του οποίο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Απλώς αυτή την ώρα της παγκόσμιας ανησυχίας ο κόσμος ακούει τους επιστήμονες, μαθαίνει για μαύρους αριθμούς θανάτων. Ουδεμία διάθεση έχει να παρακολουθήσει τα μαλλιοτραβήγματα και τις πομφόλυγες. Άλλωστε αυτή την στιγμή ο Μητσοτάκης έχει υποκαταστήσει την ατζέντα του εν πολλοίς. Οταν στέλνει αστυνομία να συλλάβει τους ανεκδιήγητους ιερείς που κοινωνούσαν από την πίσω πόρτα της εκκλησίας βρέφη, τι να πει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε τι να κατηγορήσει, που έδιωξε κοτζάμ υπουργό, τον Νίκο Φίλη, χάριν του Ιερώνυμου; Ο μόνος που θα μπορούσε να εκφράσει διαφορετική άποψη, και να υψώσει τους τόνους θα ήταν ο Βελόπουλος, εναντίων των άθεων που ως άλλοι Σαούλ «καταδιώκουν την εκκλησία».
Κάποτε που έχασε την εξουσία το ΠΑΣΟΚ, η Ντόρα Μπακογιάννη είχε πει «το ΠΑΣΟΚ έχει να περάσει μια έρημο, όπως περάσαμε και εμείς όταν χάσαμε». Την ίδια έρημο έχει να περάσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθεί να υψώσει φωνή, υπερακοντίζει σε υποσχέσεις, ξαναβάζει στο στόχο του δημοσιογράφους, σε ένα deja vu του 2010 -15. Νομίζει ότι αυτά θα ξαναπιάσουν τώρα που ο λαός τον δοκίμασε.
Βιάζεται ακατανόητα, λες και αν γίνουν εκλογές το Φθινόπωρο υπάρχει περίπτωση να επανακάμψει, και δεν στρέφεται μέσα του να αναδιαμορφωθεί και να γίνει ένα αξιόπιστο κόμμα. Έτσι όμως ο δρόμος στην έρημο θα συνεχιστεί.
