Δεν είναι η κάλπη που θα στηθεί, σε λίγους ή περισσότερους μήνες από σήμερα, το χρονικό σημείο κατά το οποίο οι πολίτες θα βρεθούν αντιμέτωποι με το δίλημμα. Ούτε είναι οι δύο πόλοι, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ που θα συγκρουστούν για την εκλογική επικράτηση και την ανάληψη της εξουσίας.
Είμαστε άτυχοι διότι ο νέος πολύπλοκος κόσμος που οικοδομείται με ρυθμό ασύλληπτα γρήγορο στη σκιά της perma - κρίσης και των προκλήσεων, απαιτεί από κοινωνίες και πολιτικές ηγεσίες τεράστιο απόθεμα ικανοτήτων, σχεδιασμού, ευελιξίας και προσαρμογής. Το 2023 ως εκλογική χρονιά, θα δημιουργήσει τη νέα εσωτερική πολιτική πραγματικότητα, η οποία ταυτοχρόνως - όπως πολύ καλά μάθαμε τα προηγούμενα χρόνια - είναι και η κρισιμότερη παράμετρος, για τη θέση της χώρας διεθνώς.
Τα διλλήματα, ποια θα είναι αύριο η Ελλάδα μέσα στα εθνικά της σύνορα και ποια θα είναι έξω από αυτά, δεν είναι στενά εκλογικά ή ακόμη και πολιτικά. Είναι ταυτοτικά. Και οι απαντήσεις διαμορφώνονται κάθε μέρα, καθ’ οδόν προς τις κάλπες.
Από τα «Ναι» και τα «Όχι» π.χ στις διακρατικές συμφωνίες για την ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης της χώρας.
Από τα πρόσωπα που βγαίνουν με προκλητικό τρόπο να στηρίξουν - ακόμη και μετά την κατάρρευσή τους, βορβορώδη ψεύδη και ύποπτες ιστορίες αποσταθεροποίησης - όπως η ιστορία της μικρής Μαρίας στη νησίδα του Έβρου - χωρίς συναίσθηση της ευθύνης τους.
Η κυβέρνηση, που διεκδικεί μια αυτοδύναμη δεύτερη τετραετία, έχει ανοίξει τα χαρτιά της. Έχει δείξει καθαρά χωρίς αμφιταλαντεύσεις προς τα που και με ποιο τρόπο θέλει να οδηγήσει τη χώρα. Έχει επιλέξει ποιους συμμάχους επιθυμεί στο πλάι της, απέναντι σε παλιούς δηλωμένους εχθρούς και συγκυριακούς αντιπάλους.
Παραμένει, παρά τα υποχρεωτικά και ορισμένα εξ αυτών, ανεξήγητα, «ζικ ζακ», προσηλωμένη στην οδό των μεταρρυθμίσεων.
Στο ηλεκτρονικό κυβερνητικό μπλοκάκι, στο πρώτο τρίμηνο του έτους, έχουν περάσει προς νομοθέτηση και υλοποίηση σχεδόν 150 δράσεις από την ψηφιακή στρατηγική για τη δικαιοσύνη, ένα νέο σύστημα ηλεκτρονικών δημόσιων συμβάσεων - προπομπό ενός πλήρους κύκλου δημοσίων συμβάσεων - ένα Εθνικό σχέδιο για τη Βιομηχανία, ένα εθνικό σχέδιο για την ψυχική υγεία, ενίσχυση της ασφάλειας των συνόρων μέσω του προγράμματος Reaction, ένα νέο Πύργο ελέγχου στον ΕΦΚΑ για την παρακολούθηση όλων των εκκρεμοτήτων του οργανισμού, σε ολόκληρη τη χώρα. Επιπλέον, ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για τη στεγαστική πολιτική και την τρίτη κατά σειρά, αύξηση στον κατώτατο μισθό. Αύξηση που εμφανίζεται ανεξάρτητη από τις εκλογές και ευθέως συναρτώμενη με την ανάγκη οι ευνοημένες τουριστικές επιχειρήσεις να υποχρεωθούν να προσλάβουν για το καλοκαίρι τους εργαζόμενους με αυξημένες απολαβές.
Το εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης από τον Αλέξη Τσίπρα που υπόσχεται μια συμμαχική προοδευτική διακυβέρνηση με άδηλους συμμάχους, θα πρέπει να οριοθετηθεί με την ίδια σαφήνεια.
Θα ξηλώσει τις «συμμαχίες» των ελληνικών ΑΕΙ με τα ξένα πανεπιστήμια; θα ξηλώσει τον «Πύργο Ελέγχου» του ΕΦΚΑ; Θα κρατικοποιήσει ξανά τη ΔΕΗ θα σταματήσει τη νέα επέκταση του φράχτη στον Έβρο; Εκτός από την επαναδιαπραγμάτευση για τα Rafale, θα επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία για την Αλεξανδρούπολη;
Η συνταγή του Αλέξη Τσίπρα, που υπόσχεται την αλλαγή και την απαλλαγή των πολιτών από την… ταπείνωση των pass θα πρέπει να αναλυθεί στα συστατικά της και στη δοσολογία της. Προσφέρει στον, φερόμενο ως εφιάλτη των παιδιών που υποσιτίζονται στην Ελλάδα, αντίδοτο την ελπίδα και τις αγκαλιές με τον ηγέτη πρότυπο του στη Βραζιλία, που από άκρου εις άκρον βασιλεύει η ευημερία και τα «παιδιά» της ζουν το όνειρο στον παράδεισο.
Το 2023 μακάρι να είναι η χρονιά που θα κάνει όχι την ελπίδα και την ευχή πράξη, όπως εύχεται ο αρχηγός της αντιπολίτευσης αλλά θα κάνει το σχέδιο, για μέρισμα της ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη και όρους βιωσιμότητας της ανάπτυξης, πράξη.
