Είναι κανόνας της ελεύθερης οικονομίας πως αν δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου έχεις τις εξής επιλογές. Επιλογή πρώτη: κλείνεις το μαγαζί. Επειδή είναι σοκαριστική, σχεδόν όλοι την αποφεύγουν. Επιλογή δεύτερη: δανείζεσαι για να συνεχίσεις να λειτουργείς με πρόσωπο στην κοινωνία. Από ποιον θα δανειστείς, αυτό αφορά την αξιοπιστία σου. Επιλογή τρίτη: κάνεις σαν να μη συμβαίνει τίποτα και συνεχίζεις την πορεία σου χρωστώντας δεξιά και αριστερά.
Μετά βεβαιότητος αυτός ο δρόμος οδηγεί σε έναν εξευτελιστικό θάνατο.
Συνεπώς, η μοναδική αξιοπρεπής λύση είναι ο δανεισμός, σύμφωνα με τις αρχές της ελεύθερης αγοράς. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ τι έχουμε; Το κόμμα βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικής δυσπραγίας. Άρα κάτι θα πρέπει να κάνουν. Ο πρόεδρος αποφάσισε να εισφέρει ένα χρηματικό ποσό για να καλύψει κάποιες πρώτες ανάγκες. Και καλώς έπραξε, κατά τη γνώμη μου.
Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει εργαστεί στη Μέκκα του καπιταλισμού και γνωρίζει άριστα πώς παίζεται το οικονομικό παιχνίδι, ακόμα και αν αφορά πολιτικούς οργανισμούς. Διότι ένα σύγχρονο κόμμα έχει εκατοντάδες εργαζόμενους και επαγγελματικά στελέχη τα οποία πρέπει να πληρωθούν για τις υπηρεσίες που παρέχουν.
Τα κόμματα σήμερα έχουν και επιχειρηματικές δραστηριότητες με τα sites, τις εφημερίδες και τα περιοδικά τους, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς τους, κάτι που απαιτεί την ύπαρξη οργανωμένων λογιστηρίων.
Τα ελλείμματα και τα χρέη -ας αναλογιστούμε το χρέος της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ προς τις τράπεζες- είναι μέσα και στη ζωή των κομμάτων. Σε μια τέτοια δύσκολη κατάσταση βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρος, από τη στιγμή που έχει την οικονομική δυνατότητα, τακτοποίησε προσωρινά το πρόβλημα με δικά του κεφάλαια.
Ποιο είναι το επιλήψιμο; (Υποθέτω ότι η λογιστική εγγραφή του ποσού έχει την απαραίτητη τυπική κάλυψη είτε είναι δανειακή σύμβαση είτε προσωρινή ταμειακή διευκόλυνση).
Να μη λησμονούμε πως ο μεγάλος πατριώτης Ευάγγελος Αβέρωφ, ο ηγέτης που αναγέννησε τη Νέα Δημοκρατία μετά τη συντριβή του 1981, πούλησε μέρος της περιουσίας του για να ξεχρεώσει το κόμμα. Και μετά από τρία χρόνια παρέδωσε την αρχηγία στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Τότε όλοι χειροκρότησαν αυτή την πράξη.
Δεν έχει γίνει αντιληπτό πως ο Στέφανος Κασσελάκης είναι το κάτι άλλο. Δεν είναι ο κλασικός ηγέτης ενός αριστερού κόμματος και αυτό είχαν υπ' όψη όσοι τον εξέλεξαν στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ.
Διαφορετικά θα επέλεγαν την κυρία Έφη Αχτσιόγλου. Αυτός είναι ανατρεπτικός και αντισυμβατικός. Υπήρχε ποτέ περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας να συλλυπηθεί οικογένεια «μπάτσου» ή να μιλήσει για την ελληνική σημαία; Το ότι όλα αυτά που λέει και κάνει δε συνάδουν με το προφίλ ενός παραδοσιακού αριστερού, αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να το αντιμετωπίσει ο Στέφανος Κασσελάκης. Το πώς, θα φανεί στο μέλλον.
Πάντως, το γεγονός ότι έβαλε δικά του κεφάλαια μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ για οικονομική διευκόλυνση, με αβέβαιη την είσπραξή τους, το θεωρώ μια απολύτως θεμιτή, για να μην πω και γενναία πράξη. Και να μη λησμονούμε τον Ευάγγελο Αβέρωφ.
ΥΓ. Για τα οικονομικά της ΚΚΕ Α.Ε. πότε θα μιλήσουμε; Ως πότε το ελληνικό κράτος θα διασύρεται από ένα κόμμα-επιχείρηση που αρνείται να εφαρμόσει την ελληνική νομοθεσία;
