του Τάσου Ευαγγελίου
Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον Πρωθυπουργό σε μια νέα επικοινωνιακή προσπάθεια να αναστρέψει την εικόνα που έχει πλέον παγιωθεί στον ελληνικό λαό για την κυβέρνηση του έχει μοναδικό στόχο τη συγκάλυψη της πραγματικής ευθύνης του ιδίου των υπουργών του και των υπευθύνων για την αντιμετώπιση, το συντονισμό και τη διαχείριση της κρίσης που οδήγησε σε μια εθνική τραγωδία.
Με 87 μέχρι τώρα νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και μια ολοκληρωτική καταστροφή σε μια ολόκληρη περιοχή της Ανατολικής Αττικής η ανάληψη πολιτικής ευθύνης που δεν συνοδεύεται από παραίτηση ή αποπομπή των αρμοδίων στελεχών της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι υπουργοί και στελέχη θα αξιολογηθούν στο μέλλον διότι τώρα είναι «η ώρα της μάχης». Το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά είναι πότε θα γίνει αυτό. Πότε τα στελέχη στα οποία αναφέρεται θα αξιολογηθούν; Με τη λήξη της αντιπυρικής περιόδου; Τον άλλο μήνα που είναι Αύγουστος, ο αποκαλούμενος και μήνας των πυρκαγιών; Μετά από μια ακόμη πυρκαγιά ή πλημμύρα με θύματα;
Ποιος θα αντιμετωπίσει μια νέα κρίση; Αυτοί που απέτυχαν με αποτέλεσμα 5 ημέρες μετά την τραγωδία να μη γνωρίζουμε τους αγνοούμενους και κυρίως αν υπάρχουν άλλα θύματα; Αυτοί που δήλωσαν όλοι μαζί στη συνέντευξη που έδωσαν την Πέμπτη το βράδυ ότι δεν έκαναν κανένα λάθος;
Και ποιος πολίτης θα τους εμπιστευθεί; Ποιος θα ακολουθήσει τις οδηγίες που θα του δοθούν αν ο μη γένοιτο υπάρξει μια νέα κρίση σε κάποιο σημείο της χώρας με... αυθαίρετα;
Ίσως δεν κατανοεί ότι από τη στιγμή που δεν τους αποπέμπει τους χρεώνεται πλήρως και επικροτεί τις δηλώσεις τους περί αλάθητου.
Ίσως δεν μπορεί να τους αποπέμψει και προτιμά να αναλάβει το όποιο κόστος.
Και λέμε ότι ίσως δεν μπορεί διότι κανονικά θα έπρεπε να έχει αποπέμψει όλους όσοι βρίσκονταν σε εκείνο το τραπέζι του Κέντρου Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής τη Δευτέρα λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Αυτούς που ρωτούσε πότε θα πετάξουν τα αεροπλάνα (για ποιό λόγο άραγε;), αυτούς που του έλεγαν πως τα νοσοκομεία είναι έτοιμα να δεχθούν... τυχόν τραυματίες, που του μιλούσαν για την ένταση του ανέμου και τα καΐκια που έβγαζαν σώους τους πληγέντες στο λιμάνι την ώρα που τα ΜΜΕ μετέδιδαν έγκυρες πληροφορίες αυτόπτων μαρτύρων για νεκρούς. Πολλούς νεκρούς.
Ούτε ο ίδιος όμως ρώτησε οπότε...
Αναλαμβάνοντας σε live μετάδοση την πολιτική ευθύνη ο Αλέξης Τσίπρας έπεσε στην επικοινωνιακή παγίδα που επιδιώκει να στήσει αφού ουσιαστικά δήλωσε το αυτονόητο. Ένας πρωθυπουργός έχει την πολιτική ευθύνη για όλα. Και τα σωστά και τα λάθη. Όταν όμως τα λάθη οδηγούν σε εθνική τραγωδία τότε η ευθύνη ακολουθείται και από κάτι ακόμη. Την παραίτηση. Του ιδίου ή αυτών που έχουν το ρόλο της αντιμετώπισης των κρίσεων και των φυσικών καταστροφών.
Σε διαφορετική περίπτωση η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης μετατρέπεται σε συγκάλυψης της όποιας ευθύνης.
ΥΓ. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, έχει γράψει σχετικά ότι «η έννοια της πολιτικής ευθύνης είναι ιδιαίτερα παρεξηγημένη και ταλαιπωρημένη. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί χρησιμοποιούν συχνά τον όρο χωρίς να εννοούν τίποτα, γιατί δεν θέλουν να εννοήσουν κάτι το συγκεκριμένο. H πολιτική ευθύνη είναι απόλυτα συνυφασμένη με την δημοκρατική αρχή. Δεν νοείται η λειτουργία οποιουδήποτε δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης χωρίς ανάληψη ή καταλογισμό πολιτικής ευθύνης. H πολιτική ευθύνη είναι συνεπώς ομόλογη προς την ανάληψη οποιασδήποτε πολιτικής αρμοδιότητας. Αρμοδιότητα και πολύ περισσότερο εξουσία, σημαίνει ανάληψη της αντίστοιχης πολιτικής ευθύνης».
